تجلیل از شاعر افغانستانی در اوج/ سیار: شعر مظفری، شعر تراز انقلاب اسلامی است+ عکس
چهل و چهارمین شب شاعر به تجلیل از چهار دهه تلاش ابوطالب مظفری اختصاص داشت. مراسمی که به فرصتی برای طرح مشکلات مهاجران تبدیل شد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، چهل و چهارمین شب شاعر با پاسداشت سیدابوطالب مظفری، شاعر افغانستانی روز گذشته، 25 تیرماه، با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و ادب در سازمان هنری رسانهای اوج برگزار شد.
محمدسرور مولایی، استاد افغانستانی و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در ابتدای این مراسم با اشاره به قوت شعر و توانایی مظفری در سرودن اشعار در قالبهای مختلف گفت: اگر شما هم تمام اشعار او را بخوانید، همانند من او را ستایش خواهید کرد. خوشحالم که چنین شاعری به جامعه ادبی مهاجران تقدیم شده است. برگزاری مراسم تجلیل از او ثمره تلاشها و زحماتی است که مظفری طی این سالها کشیده است.
مولایی: تنها خواص به شعار نزدیکی دو ملت ایران و افغانستان اعتقاد دارند
این استاد دانشگاه با اشاره به بخشی از سختیهای زندگی مهاجران افغانستانی در ایران ادامه داد: تلاش زیادی شد تا مهاجران در ایران پذیرفته شوند. مهاجرت در دنیا سابقه طولانی دارد و مهاجرتهایی که برمبنای فرهنگ و زبان صورت میگیرد، جزو سختترین مهاجرتها هستند. عمده مشکلات مهاجران در جهان معطوف به زبان است، مهاجران افغانستانی در ایران مشکل زبان نداشتند، اما وجود دیگر مشکلات سبب میشد تا ایجاد ارتباط فرهنگی سخت صورت گیرد.
به گفته وی؛ متاسفانه شعارهایی درباره نزدیکی دو ملت به هم داده میشود، اما در عمل فقط این خواص جامعه هستند که به این شعار اعتقاد دارند. هرچند در بین خواص نیز عده اندکی هستند که مقید به این شعارها هستند.
او در ادامه به بخش دیگری از مشکلات مهاجران افغانستانی در ارتباط با ادامه تحصیل و ... اشاره و اضافه کرد: از محتوای کتاب های درسی تاریخ و جغرافیا در ایران سخنی نمیگویم و اشاره نمیکنم که چطور نوشته شده است و چه زیانهایی به همراه دارد، اما چه اشکالی دارد که ما نیز در کنار شما ایرانیها بر سر این خوان فرهنگی بنشینیم؟ مگر چیزی از شما کم میشود؟ چه اشکالی دارد که برای تسکین درد مهاجرتمان با شما ایرانیها سر این سفره بنشینیم؟
مولایی با بیان اینکه مظفری به همراه دوستانش قدم به قدم سنگرهای کشور میزبان را فتح کرد، یادآور شد: او قریبت به چهار دهه است که در ایران زندگی میکند. مظفری سختیهای مهاجرت را در طول این سالها تحمل کرده و شعرش دربردارنده این محتواست. زبان و کلام در یادداشتهای او خوب و قوی است، اما دلم میسوزد که چرا آنها را گسترش نداده است.
میراث مولانا و سنایی برای شاعر افغانستانی
سیدغلامحسین رئوف، از جمله فعالان فرهنگی افغانستانی، از دیگر سخنرانان حاضر در این مراسم بود. زادگاه، محل تربیت، خانواده و اطرافیان در تربیت انسانها خیلی نقش دارند. ابوطالب مظفری در ارزگان متولد شد که قلب خون چکان قرجستان است و قرجستان قلب مجروح خراسان است. ارزگان سرزمین حماسهها و شهادتها و اسارتها بوده است. شاهدش هم چهل دخترانش است. خاندان استاد مظفری در چنین سرزمینی از ریشهای اصیل و نامدار در قلب خراسان هستند.
وی با این جملات که عرفان و زهد دو گونه دارد، افزود: یکی انزوا و تنهایی در غار یا صومعه نشینی و دیگری عرفان حماسی است که آیت الله جوادی آملی دربارهاش صحبتهایی کرده است. به نظر من خاکی بودن استاد مظفری به خاطر این نوع عرفان است که آن را از شاعران کشورش چون مولانا و سنایی وام گرفته است.
رئوف با مخاطب قراردادن ایرانیان عنوان کرد: من از ایرانیها یک سئوال دارم. عزیزان جواب بدهید که خراسان بزرگ کجاست؟ بلازری گفته که بلخ وسط خراسان است. به خاطر همین افغانستان امروز را خراسان وسطی می گویند. سئوال من این است که خانه و وطن افغانستانیها امروز کجاست؟ این یک درد است که یک افغانستانی یا پاکستانی خود را خراسانی میداند. ما خاستگاه خود را خراسان و خراسان را ایرانی میدانیم. خاستگاه زبان فارس، خراسان و بلخ بوده است.
سیار: شعر مظفری، شعر تراز انقلاب اسلامی است
محمدمهدی سیار، شاعر، نیز در ادامه این مراسم، حضور افغانستانیها در ادبیات فارسی را پاره جدانشدنی از پیکره و جریان ماندگار ادبیات انقلاب اسلامی دانست و گفت: اگر این بخش را از ادبیات فارسی حذف کنیم، معنا را از آن خواهیم گرفت. این حضور برای شخص من محکی است برای سنجش میزان پایمردی مهاجران به انقلاب اسلامی.
به گفته او؛ انقلاب اسلامی نگاهی جهانی و فارغ از مرزها داشته و دارد و حضور یک افغانستانی در این حرکت بزرگ، بسیار معنادار است. ما همیشه خود را مدیون بزرگان ادبیات افغانستان میدانیم. شعر مظفری، شعر تراز این جریان است؛ با حماسههای پرجوش و خروش و الهامبخش.
وحید جلیلی نیز در ادامه این مراسم بر همدلی بیشتر نخبگان دو کشور ایران و افغانستان تأکید و تصریح کرد: نمیتوان به صرف جلسات و کلمات محبتآمیز بسنده کرد. چه کسی باید این خاکریز را از بین ما بردارد؟
وی ادامه داد: مقام معظم رهبری هم در جلسه شعرخوانی شاعران به محمدکاظم کاظمی شاعر افغان فرمودند چون این حرفهایی را باید دامن بزنید که از زمزمه به فریاد تبدیل شده و علاجی برای این درد بشوند. به هر حال باید فکری به حال این دو ملت با این همه اشتراکات کرد.
تأثیر انقلاب اسلامی بر افغانستان/ مظفری: نسل جدید را دریابید
سیدابوطالب مظفری نیز در پایان این مراسم با اشاره به مشکلات مهاجران افغانستانی در ایران سخنان خود را آغاز کرد. در سالهای گذشته تربیت و مشرب کم توقعی را برای خود در نظر گرفتم نه به خاطر شکست نفسی، بلکه به این علت که راحت باشم.
وی افزود: اگر کسی مهاجر باشد دل نازکی دارد. اگر شاعر هم باشد این نازکی مضاعف میشود و دوستان ایرانی ما همیشه با این مسئله یعنی نازک دلی مان درگیر بودهاند. شما برخی اوقات ما را آزرده اید. از طرفی شعر و زبان و فیلم هنر را هم از شما یاد گرفتیم حالا اگر حرف یا انتقادی مطرح میکنید علتش خودتان هستید چون اگر حرفی میزنید به این دلیل است که ما را رنجاندهاید و از طرفی خودتان تکنیک و بیان را یادمان دادهایم پس تحمل کنید.
این شاعر در ادامه گفت: ما در افغانستان در گوشه انزوای خودمان بودیم و اگر انقلاب اسلامی ایران نبود آن شور و حال در وجودمان نمیافتاد تا در کشورمان انقلاب کنیم و نهایتا به ایران بیاییم. شما بر سرنوشت ما تاثیرگذار بودهاید پس زیانهای ما را هم تحمل کنید.
مظفری همچنین گفت: من به حرفهای دوستان ایرانی درباره نزدیکی دو ملت ایران و افغانستان چندان امیدوار نیستیم اما نسبت به نسل امروز مهاجران افغان شما مسئولیت دارید. امروزم ما با نسلی از مهاجرین در ایران روبرو هستیم که متولد ایران هستند و آن خاطره و تجربه حضور در افغانستان که ما داشتیم را ندارند و حتما باید برای این نسل سبک فکری جدید داشته باشیم که مثل نسل ما عقدهای و گله مند یا فراری نباشند. اگر برای ما پاسداشت هم نگیرید مشرب خودمان را تعیین کردهایم اما اگر برای این جوانها کاری کنید کارِ کارستان کردهاید.
گزارش تصویری این مراسم را میتوانید در ادامه مشاهده کنید: