یادداشت جعفر درونه|هر دو کرمانی‌اند اما این کجا و آن کجا
یک کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به نقد سرمقاله روزنامه اطلاعات که به قلم حجت‌الاسلام حجتی کرمانی نوشته شده پرداخته است.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، جعفر درونه کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی با عنوان "هردو کرمانی‌اند اما این کجا و آن کجا" نوشت: روز پنجشنبه دو مطلب در رسانه‌ها انتشار یافت اول یادداشت حجت‌السلام و المسلمین آقای حجتی کرمانی در سرمقاله روزنامه اطلاعات که در آن چنین به چهره مبارزان راه حق در طول تاریخ خنجر کشیده و بر کمی تا قسمتی باطل بودن آنان قلم چرخانده بودند: ((در کلیه جنگها به جز آنچه در جنگهای الهی پیامبران الهی گذشته است، و یا میان اولیای خدا چون امام‌علی(ع) و امام‌حسین(ع) و امثال آنان با دشمنان کینه‌توزشان در گرفته است، به نظرم نتوان جنگی را یافت که (به جز موارد کاملاً نادر و استثنایی) یک سوی آن صددرصد حق و یک سوی دیگر آن صددرصد باطل باشد ....
یک‌بار و برای همیشه بزرگان، از خودشان بپرسند که آیا در این40 ساله هیچ‌گونه خطا و اشتباهی در سیاست خارجی و داخلی ما رخ نداده و هیچ «درصد» از شراره‌‌های حاد کنونی معلول خطای ما نیست؟!... هشدار! که ما آتش تهیه جنگ نباشیم!…))
وقتی این مطلب را می‌خواندم بی‌تأمل یاد امام راحل (ره) افتادم که اگر می‌بود دوباره آه از دل بر می‌کشید و می‌فرمود: «من در اینجا از مادران، پدران، خواهران، برادران، همسران و فرزندان شهدا و جانبازان به خاطر تحلیل‌های غلط این روزها رسما معذرت می‌خواهم و از خداوند می‌خواهم مرا در کنار شهدای جنگ تحمیلی بپذیرد. ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم. راستی مگر فراموش کرده‌ایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده‌ایم و نتیجه فرع آن بوده است. نباید برای رضایت چند لیبرال خودفروخته در اظهار نظرها و ابراز عقیده‌ها به گونه‌ای غلط عمل کنیم که حزب‌الله عزیز احساس کند جمهوری اسلامی دارد از مواضع اصولی‌اش عدول می‌کند.»
با خواندن این مطلب با خود کلنجار می‌رفتم و دوستان و یاران شهید را به یاد می‌آوردم. یاد کسی افتادم که در شب عملیات خیبر در صحرای مجنون که صدامیان وحشی زمین عملیات را با خمپاره و گلوله‌ها شخم زده بودند در تاریکی شب توسط دوستان و همسنگرانش به سنگر ما آورده شد. تاریک بود و هیچ امکان مشاهده همدیگر وجود نداشت.
هر لحظه گلوله‌ای بر زمین می‌خورد و او که معلوم بود بدجوری جراحت برداشته و رمقی در تن ندارد محکم و استوار در زیر لب زمزمه می‌کرد بگذار صبح شود حسابتان را می‌رسیم.نمی‌دانم به صبح رسید یا نه اما حقیر بسیار روزها و شب‌ها به یادش می‌آورم و با یاد‌آوری استقامتش بر کوچکی خود را نهیب می‌زنم. برخاستنش را مایه شرم نشستن خویش می‌دانم. نمی‌شناختمش و الان نیز نمی‌دانم در کجای بهشت منزل دارد اما در خلوت خود او را همیشه بزرگ می‌دانم که در اوج حملات سنگین دشمن تسلیم‌ناپذیر بود و در «سنگر». جراحتش او را به خوابیدن وادار کرده بود اما بزرگی و مردانگی‌اش نشان می‌داد که چون کوه ایستاده است.
باور این که بر اساس چرخش قلم یک روحانی باید او را در جبهه باطل تصویر کنم قلبم را می‌فشرد و می‌فشارد.
باور اینکه امام‌خمینی(ره) را باید متهم به خطا و اشتباه در سیاست خارجی کنم و او را عامل وقوع جنگ صدام علیه ملت ایران بدانم و یا حداقل برای وی سهمی در بروز جنگ قائل باشم دردی جانکاه بر قلبم می‌نشاند.
چگونه به خانواده شهدا بگوییم فرزندان شما که مرگ بر آمریکا و مرگ بر صدام‌گویان به جبهه رفتند آتش بیار جنگ هشت ساله شدند؟ چگونه به دنیا بگوییم ما اشتباه کردیم صدام، تجاوزگر و شروع‌کننده جنگ نبود. ما هم مثل او مقصریم چون ما یک طرف جنگ بودیم پس حتما سهمی از باطل بودن را باید بر دوش بکشیم.
در این حال و هواها بودم که خبری دیگر جان و دلم را جلا داد و عطر دل‌انگیز پیام استقامت امام‌خمینی(ره) را در جانم جاری کرد. اتفاقا صاحب آن سخن نیز کرمانی بود اما «حجتی» نبود بلکه «حجت موجهی» بود بر درستی راه و مرام شهدا که با پایمردی‌اش رسم شهادت را هنوز زنده نگاه داشته است و نگذاشته‌است در طوفان این تحلیل‌های غلط، شعله‌های عزت‌آفرین مقاومت و شهادت به خاموشی بگراید.
سردار سرلشکر پاسدار قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مراسم بزرگداشت عملیات رمضان در اجتماع مردم همدان گفته بود: «شما چه‌کاری می‌توانستید بکنید که در طول این 20 سال نکردید؟ شما با ده‌ها دستگاه تانک و نفربر و صدها فروند هلیکوپترهای پیشرفته آمدید به افغانستان و جنایت‌هایی را انجام دادید. شما بعد از 2001 تا 2018 با 110هزار سرباز چه غلطی کردید؟ امروز دارید به طالبان برای گفتگو التماس می‌کنید...... یادتان رفته برای سربازانتان پوشک بزرگسال تهیه می‌کردید و امروز آمدید ما را تهدید می‌کنید؟ شما در جنگ 33روزه چه غلطی کردید؟ غیر از این است که شروط حزب‌الله برای پایان جنگ را پذیرفتید؟.... "ترامپ قمارباز! من خودم به‌تنهایی در مقابلت می‌ایستم.
ما ملت، حوادث سختی را پشت سر گذاشته‌ایم"...جنگ را شما شروع می‌کنید اما ما به پایان می‌رسانیم، بروید از پیشینیان خود بپرسید. پس ما را تهدید به کشتن نکنید. ما آماده هستیم در مقابلت بایستیم.... در گذشته آمریکا ابهتی داشت، اما امروز زباله‌های ایران یعنی منافقین را دور خود جمع کرده‌اید تا چه‌چیزی را ثابت کنید؟ قدرت و توان ما را می‌دانید چگونه است، پس نمی‌توانید در مقابل ما و اعتقادات ما بایستید؟.... آقای ترامپ، بپرسید از فرمانده وقت خودتان که چه‌کسی را به ایران فرستاد پیش من به‌عنوان سرباز، نه رئیس جمهور این کشور، که "آیا می‌شود به ما مهلت بدهید و از نفوذتان استفاده کنید سربازان ما این چند ماه مورد حمله مجاهدین عراق قرار نگیرند تا ما از عراق خارج شویم؟!".»
این اظهارات مرا یاد آن رزمنده مجروح اما امیدوار در سنگر خیبر انداخت و تلخی سخن سخیف قبلی را از بین برد.
در شرایطی که بدخواهان این ملت سخنان جنگ افروزانه ترامپ را محکوم می‌کنند و بر او لعن و نفرین می‌فرستند به چه دلیلی باید با چنین تحلیل‌های غلط لبخند بر لب منفورترین رئیس‌جمهور آمریکا نشاند؟
در اینجا درخواستی عاجزانه از مسئولان روزنامه اطلاعات دارم. تو را به حرمت این ایام این یادداشت را به عربی ترجمه نکنید. می‌ترسم مردم غزه که این روزها در معرض تهاجم رژیم‌صهیونیستی هستند آن را بخوانند. سخت است احساس کنند مقاومتشان ملکوک به کمی تا قسمتی بطلان است.
آن مادری که این روزها تصویر وداعش با کودک خردسالش در غزه قبل از دستگیری توسط مزدوران صهیونیست جهان را تکان داده است نباید این مطلب را بخواند تا غم فراق فرزند، طعم تلخ اسارت بر دوشش با ادعای کمی تا قسمتی باطل بودن مقاومت و سلحشوری‌اش سنگین‌تر نشود.
بگذارید همه دنیا بدانند «حجت کرمانی» ما قاسم سلیمانی‌ها هستند نه «حجتی کرمانی‌ها».
انتهای پیام/
