اسرار جنگ ۳۳ روزه- ۱۵| تردید و تزلزل فرماندهان نظامی صهیونیست تا آخرین روز جنگ

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرور خاطرات جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی ضد حزب‌الله لبنان تنها به معنی تکرار خاطرات زیبای تاریخی نیست، بلکه زنده نگه داشتن یکی از نقاط عطف عملکرد و تاثیرگذاری مقاومت در لبنان است که همچنان پیامدهای خود را در منطقه دارد و بخشی جدایی‌ناپذیر از موازنه قدرت بازدارنده در برابر دشمن صهیونیستی است. این جنگ باعث شد اسرائیل محدودیت قدرت و توان خود برای استفاده از ابزار نظامی را بشناسد.

آنچه در این مجموعه مطالب مورد بررسی قرار می‌گیرد، یادداشتهای علی شهاب تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه است که در پایگاه خبری شبکه ماهواره‌ای المیادین به مناسبت سالروز جنگ 33 روزه منتشر شده است.

« ما با آتش به جنگ خواهیم رفت» این اظهارات دان حالوتس رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی در خصوص ضرورت آماده‌سازی برای عملیات زمینی بود که آن را در هفته اول جنگ جولای 2006 در برابر تعدادی از عناصر فرماندهی ستاد ارتش مطرح کرد. از جمله این افراد گادی آیزنکوت رئیس بخش عملیات ستاد ارتش بود که اصرار داشت نیروهای ذخیره جهت آماده‌سازی برای عملیات زمینی وارد عمل شوند. ارتش اسرائیل حتی قبل از آغاز جنگ، خود را برای این برنامه آماده کرده بود و تلاش داشت خود را برای نفوذ به مناطق جنوبی رود لیتانی آماده کند تا بتواند مناطق استقرار سکوهای پرتاب موشک و خمپاره‌های حزب الله را تحت نفوذ خود گرفته و به ساختار نظامی حزب‌الله آسیب بزند.

بعد از جنگ یکی از عناصر ستاد کل فرماندهی ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرد که تردید در زمینه اتخاذ تصمیم برای عملیات زمینی گسترده و ضرورت احضار نیروهای ذخیره بیش از 3 هفته ادامه پیدا کرد. آیزنکوت یکی از افراد قاطع در این زمینه بود، اما وی نیز از مواضع خود عقب‌نشینی کرده بود.

از سوی دیگر حالوتس که یک هفته بعد از جنگ برای وی مشخص شد که امکان قطعی کردن سرنوشت جنگ وجود ندارد، نیز در زمینه اتخاذ تصمیم برای آغاز عملیات زمینی گسترده تردید داشت. تردید وی بر فضای کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی نیز تاثیر گذاشته بود و شائول موفاز که یکی از فرماندهان اسبق ستاد ارتش و وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی بود، نیز نسبت به ورود به باتلاق لبنان تردید داشت.

در حالی که عاموس یادلین مسئول شعبه اطلاعات نظامی ارتش منتظر تایید پیشنهادش برای آغاز عملیات زمینی گسترده از سوی فرمانده نیروی زمینی یعنی بنی گانتس بود، گانتس با عملیات گسترده زمینه مخالفت کرده و تنها موافقت خود را با عملیات محدود نفوذ در عمق کمتر از شش کیلومتری به اراضی لبنان اعلام کرد.

خسارتهای انسانی که یگان‌های ویژه ارتش رژیم صهیونیستی در درگیری‌های مارون الراس و عیتا الشعب و بنت جبیل با آن مواجه شد، یکی از عوامل اصلی تردید ستاد ارتش اسرائیل در ادامه جنگ به شمار می‌رفت. این چیزی بود که گزارش کمیسیون روابط خارجی و امنیت کنیست رژیم صهیونیستی به صراحت آن را اعلام و تاکید کرد که ورود میدانی به درگیری‌های منطقه مارون الرأس و بنت‌جبیل و مناطق دیگر در هفته‌های اول جنگ عامل بازدارنده‌ای در برابر تصمیم‌سازان جنگی اسرائیل جهت ورود بیشتر به عملیات نظامی زمینی تبدیل شد.

علاوه بر این‌ها اظهارات سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان درباره غافلگیری‌های احتمالی در حملات زمینی یکی دیگر از عوامل مهم تردید و تزلزل ارتش اسرائیل در تصمیم‌گیری در این خصوص بود.

حالوتص اصرار عجیبی داشت که موضوع تحت کنترل گرفتن مواضع مرزی حزب الله لبنان از طریق بولدوزرهای نوع دی-9 امکان پذیر است. او این موضوع را در یکی از جلسات مطرح کرد. اما با گذشت سه هفته از جنگ، حالوتص همچنان نسبت به نحوه عملکرد نیروهای ویژه ارتش نظیر تیپ چتربازان و تیپ گولانی تردید داشت. چرا که عملیات گذشته آنها شکست خورده بود و عملیات پیچیده‌ای برای نجات و خارج کردن نظامیان مسلح رژیم صهیونیستی از محاصره عناصر حزب الله انجام شد.

با این وجود آمریکا اصرار داشت تا جنگ ادامه پیدا کند و اهداف ملموسی در عرصه میدانی محقق شود. این موضوع باعث شد کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی در روز 27 جولای تصمیم به احضار 3 لشکر از نیروهای ذخیره گرفت تا برای عملیات زمینی گسترده آماده شود.

با این وجود شدت مناقشه در میان وزرای کابینه و حالوتص باعث شد اولمرت بررسی اهداف این عملیات را به تعویق بیندازد.

ادامه دارد...