یادداشت| کنسرت خیابانی همایون شجریان؛ از رویا تا واقعیت

خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه

همه چیز از لغو شدن کنسرت - نمایش «سی» آغاز شد. این کنسرت – نمایش به خوانندگی همایون شجریان و آهنگسازی سهراب پورناظری قرار بود در میانه‌های تیرماه سال جاری برگزار شود اما نشد...

دلیل لغو این کنسرت را ناخوش بودنِ حال مردم و بد بودن اوضاع اقتصادی بیان کردند. اما بسیاری این دلیل را نپذیرفتند و اعتقاد داشتند که ناخوش بودنِ حال مردم و اوضاع بد اقتصادی دلیل بر لغو کردن کنسرت، آن هم برای همدردی و همراهی با مردم نمی‌شود.

در چنین روزگاری که حال مردم از نظر اقتصادی خوب نیست، باید در کنار مردم ماند نه اینکه اجراها را لغو کرد. البته حاشیه‌های لغو کنسرت - نمایش «سی» به همین‌جا ختم نشد؛ برخی می‌گفتند که همایون شجریان و برگزار کنندگان این رویداد، با این فرض اجراهایشان را لغو کردند که مردم توان خرید بلیت‌هایشان را ندارند و ممکن است اجراهایشان آن طور که انتظار دارند، بلیت‌فروشی نداشته باشد.

به هر روی همایون شجریان برای همراهی با مردم و برای پایان دادن به حاشیه‌ها اعلام کرد که حاضر به برگزاری کنسرت خیابانی به صورت رایگان است. کنسرتی که می‌تواند هزاران تن از مردمانِ تهران و سایر شهرها را گردِ هم آورد.

در شرایط اقتصادیِ امروز نیاز به برگزاری چنین کنسرتی به شدت احساس می‌شود. فضای جامعه بیشتر از هر چیزی به نشاط و دور هم بودن نیاز دارد. بودن مردم کنار هم برای ساعاتی، آن هم به بهانه‌ی موسیقی ملی ایران و البته شاید کمی هم موسیقی پاپ، می‌تواند بار دیگر اتحاد و همدلی و همراهی را در میان مردم تقویت کند.

اوضاع اقتصادی خراب است. همه چیز گران شده است. قیمت‌ها فشار زیادی بر مردم وارد کرده و مردم نگرانِ اوضاع هستند. اما امید همچنان هست و دریچه‌های امید همچنان باز هستند. پس رخدادی مانند یک کنسرت خیابانی می‌تواند نشاطی دوباره به جامعه بدهد.

اما برگزاری این کنسرت شرایط و ضوابط خاص خودش را دارد. ما در چند دهه‌ی گذشته کنسرتی خیابانی به معنای واقعی کلمه، را تجربه نکرده‌ایم. بوده‌اند گروه‌هایی که در قالبِ اجراهای مناسبتی در پارک‌ها و فضاهای باز به اجرا پرداخته‌اند، اما این اجراها در نهایت میزبان دو یا سه هزار نفر بوده‌اند. اما برگزاری کنسرت خیابانیِ چهره‌ای مانند همایون شجریان کار متفاوتی است.

این خواننده رکورد برگزاری پرمخاطب‌ترین رویداد موسیقی ایران را دارد. همین سال گذشته برای دیدن کنسرت – نمایش «سی» حدود 120 هزار نفر، طیِ 30 شب به کاخ سعد آباد رفتند؛ آن هم با بلیت‌هایی از 25 تا 200 هزار تومان.

این یعنی وقتی کنسرتِ همایون رایگان باشد، جمعیتی چندین هزار نفری برای یک سانسش حضور خواهند یافت. پس باید مکانی باز با داشتن شرایط برگزاری کنسرت در نظر گرفته شود. برگزاری چنین کنسرتی به سیستم‌های صوتیِ مدرن نیاز دارد. سیستمی که بتواند فضایی بزرگ را پوشش دهد و در عین حال اختلالات صوتی هم نداشته باشد. برکسی پوشیده نیست که داشتن صدایی خوب در فضای باز، کاری بسیار دشوار است اما شدنی است.

پارکینگ، سرویس‌های بهداشتی و نکات بسیار دیگری که چگونگی حضور مردم در چنین رویدادی را شکل می‌هد، باید مورد توجه قرار گیرد. در عین حال ارگان‌های انتظامی هم باید هماهنگی‌های لازم را برای تامین امنیتِ چنین رویدادی به عمل آوردند. بر کسی پوشیده نیست که برقراری امنیت در چنین رویدادی بسیار مهم است. اما در عین حال نباید ماجرا را آنقدرها هم سخت گرفت. در همین تهران بارها و بارها به مناسبت‌های مختلف گردهمایی‌هایِ چندین هزار نفره برگزار شده و به مددِ تلاش‌های نیروهای انتظامی و امنیتی، آب از آب هم تکان نخورده است. پس این بار هم می‌توان به مدد همین نیروهای زحمت‌کش، این کار را انجام داد.

*چتربازی با نام همایون

از همان روزی که همایون شجریان برای برگزاری کنسرت خیابانی اعلام آمادگی کرد، برخی از ارگان‌های دولتی برای همکاری با این رویداد اعلام آمادگی کردند. البته باید دید که این همکاری‌ها تا چه حد و تا کجا ادامه خواهد یافت. در کشور ما بارها و بارها دیده شده که مسئولان در ابتدای هر کاری اعلام آمادگی کرده‌اند اما وقتی پای عمل فرارسیده و می‌بایست که از خودگذشتگی داشته باشند، پاپس کشیده‌اند.

این نخستین بار نیست که همایون شجریان علاقه‌مندی‌اش به برگزاری کنسرت خیابانی را اعلام می‌کند. چند سال پیش هم همایون شجریان در نشستی خبری از علاقه‌اش برای برگزاری کنسرتی خیابانی اعلام آمادگی کرد. آن زمان هم وقتی از مسئولان فرهنگی و هنری کشور سوال می‌شد که نظرتان در این‌باره چیست، همگان از این رویداد استقبال می‌کردند، اما در نهایت کاری عملی هرگز انجام نشد.

این بار هم باید منتظر ماند و دید که عزم و اراده‌ی دو طرف برای برگزاری رویدادی به بزرگیِ یک کنسرت خیابانی چقدر است.

در هفته‌های گذشته شاهد بودیم که برخی از مسئولان می‌خواهند با استفاده از نام همایون شجریان برای خودشان اعتباری دست و پا کنند. البته چنین کارهایی در کشورمان چیز تازه‌ای نیست و در گذشته هم شاهد چنین استفاده‌ها و یا سواستفاده‌هایی بوده‌ایم. مسئولانی که در طول سال برای اعتلای فرهنگ کاری انجام نمی‌دهند و تنها در فرصت‌های به دست آمده سعی در چتربازی با نامِ هنرمندان مطرحی مانند همایون شجریان دارند.

شاید بهتر است شجریان در این باره دقت بیشتری داشته باشد.

*آمادگی دیگر استان‌ها

صبح روز شنبه 13 مرداد 1397، خبری منتشر شد مبنی بر اینکه مسئولان استان مرکزی با برگزاری کنسرت خیابانی همایون شجریان در شهر اراک موافقت کرده‌اند. این مسئله نکته‌ی مثبتی است و باید دید آیا دیگر استان‌ها هم در این زمینه دست به کار می‌شوند یا خیر. شاید این مسئله رقابتی بین استان‌ها ایجاد کند که هر چه زودتر فضای برگزاری کنسرت‌های خیابانی در شهرهای مختلف ایران فراهم شود.

*همایون، سیروان یا هیراد

همایون شجریان تنها خواننده‌ای نیست که برای برگزاری کنسرت خیابانی رایگان اعلام آمادگی کرده است. البته او نخستین خواننده بود. اما پس از او سیروان خسروی و حمید هیراد هم در این باره اعلام آمادگی کردند. نکته جالب درباره سیروان خسروی بود که تنها یک روز پس از اعلام آمادگی‌اش برای برگزاری کنسرت خیابانی، با انتشار یک ویدیو، این کار را بیهوده دانست و به نوعی از این کار کنار کشید.

به هر روی واکنش‌ها نسبت به برگزاری کنسرت‌های خیابانی زیاد بود و همین مسئله ثابت می‌کند که چقدر جامعه‌ی ما به برگزاری چنین رویدادهایی نیازمند است. در واقع کنسرت خیابانی برای علاقه‌مندان به موسیقی چیزی شبیه به یک رویاست؛ رویایی که در کشورهای پیشرفته به خاطره تبدیل شده است. باید منتظر ماند و دید که بالاخره کنسرت خیابانیِ همایون شجریان به عنوان نخستین کنسرت خیابانی در ایران برگزار خواهد شد یا اینکه این انتظار همچنان برای سال‌های آینده هم باید ادامه داشته باشد.

انتهای پیام/