شرح حدیثی از رهبر انقلاب: بهترین بندگان خدا در بیان امام باقر(ع)

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا عصر امام محمدباقر(ع) و امام صادق(ع) در تاریخ حدیث شیعه به «عصر طلایی حدیث» شناخته می‌شود. امام باقر(ع) با شناخت کاملی که از اوضاع و شرایط زمان خود داشت، در جهت شناختن اساس فکری جامعه، نهضتی علمی، فقهی، فلسفی و کلامی بنیاد نهاد. تبیین نظریه امامت به شکل کامل آن و مبارزه با افکار توجیه‌گرای مرجئه و... سایر جنبش‌های فکری انحرافی بخشی از اقدامات آن حضرت است.

به هر حال به همین دلیل احادیث و روایت‌هایی که از این دو امام بزرگوار باقی مانده است، در مقایسه با سایر امامان بسیار زیاد است و در واقع عصر طلایی صادقین(ع) نشان از کتابهای حدیثی بسیار زیاد این دوران در دوره‌های بعد خصوصاً دوران غیبت دارد. بر این اساس هر یک از علمای بزرگوار در این دوران با استفاده از این گنجینه‌های حدیثی ضمن اینکه بهگره‌گشایی از مشکلات فقهی، معارفی و اخلاقی جامعه پرداختند، از این طریق باعث تداوم اتصال مردم به اهل عترت(ع)‌ شدند. 

در ادامه به مناسبت ایام ولادت امام محمدباقر(ع) شرح حدیثی از امام محمدباقر(ع) توسط رهبر معظم انقلاب را ببینید. 

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدلله رب العالمین

عَن أَبِی جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ عَلَیه‌ِالسَّلَام قَال سُئِلَ رَسُولُ الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَ آلِه عَن خِیارِ العِباد؛ (1)
بهترین بندگان چه کسانی هستند؟ این را از پیغمبر اکرم کسی سؤال کرد؛

فَقَال أَلَّذِینَ
[حضرت در پاسخ فرمودند: بهترین بندگان کسانی هستند که:]

إِذَا أَحسَنُوا إِستَبشَرُوا
وقتی کار نیک می‌کنند خوشحالند که کار خوب کرده‌اند. این خوشحالی ارتباطی ندارد به اینکه انسان غرور پیدا کند و عُجب به کار خیر پیدا کند. این دو چیز است. اینها را از هم تفکیک کنیم. یک‌وقت انسان دو رکعت نماز که می‌خواند خیال می‌کند در یک مرتبه‌ی عالی [قرار دارد]. عُجب یعنی خودشیفتگی، خودفریفتگی، خودشگفتی به انسان دست می‌دهد؛ این مذموم است.

وَ إِذَا أَسَاءُوا إِستَغفَرُوا
در مورد اسائه -کار بد انجام دادن- به این اکتفا نشده است که بگوییم وقتی [کسی] کار بد انجام داد ناراحت باشد، نه، ناراحتی کافی نیست؛ عملی هم دنبالش لازم است و آن عمل عبارت است از استغفار؛ از خدای متعال عذرخواهی کند، وقتی کار بدی کرد -استغفار یعنی عذرخواهی کردن- از خدا عذرخواهی کند، معذرت‌خواهی کند.

وَ إِذَا أُعطُوا شَکَرُوا
وقتی خدای متعال به او چیزی می‌دهد، او سپاسگزار باشد؛ یعنی وقتی نعمت‌های الهی را متذکر می‌شود، نعمت‌های الهی را می‌بیند یا نعمت جدیدی به او داده می‌شود، او شکرگزار باشد، غافل نباشد از اینکه خدای متعال این نعمت را به او داده است.

وَ إِذَا ابتلوا صَبرُوا
وقتی هم که یک ابتلایی در زندگی اینها پیش آمد، مشکلی برایشان پیش آمد، در آن هم صبر کنند.

وَ إِذَا غَضِبُوا غَفَرُوا
وقتی از کسی خشمگین شدند، از او بگذرند، او را بیامرزند؛ البته طبیعی است که این غضب لله نیست، این غضب لِشخص است. واِلّا غضب لله را ما حق نداریم به خاطر اهواءِ خودمان یا به خاطر چیزی، وقتی یک جایی لله غضب کردیم، اینجا آن غضب را باید ادامه بدهیم، باید حفظ کنیم.

انتهای‌پیام/