چرا آمریکا باید از جزیره اوکیناوا خارج شود؟
یک وبگاه تحلیلی در مطلبی ضمن اشاره به ادامه حضور نظامیان آمریکایی در جزیره اوکیناوای ژاپن نوشت: آمریکا و متحدانش تنها زمانی امنتر خواهند بود که تفنگداران آنها در اوکیناوا نباشند.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، وبگاه تحلیلی نشنال اینترست ضمن انتقاد از ادامه حضور نظامیان آمریکایی در اوکیناوا نوشت: چه چیزی ارزش مبارزه کردن دارد؟ کدام منافع ملی آمریکا ارزش جان نظامیان را دارد؟ چه معیاری لزوم دخالت نظامیان آمریکایی در سراسر جهان را الزامی می کند. در هر منطقه ای که پاسخ "منفی" باشد نیروهای آمریکایی باید خارج شوند. نظامیان آمریکایی باید در مناطقی وارد عمل شوند که دخالت نظامی آنها هیچ گونه تاثیر منفی بر امنیت ایالات متحده نداشته باشد. اوکیناوا یک مثال ساده است. در شرایطی که همکاری دفاعی دو جانبه آمریکا ژاپن رو به گسترش است، آمریکا نه تنها می تواند حضور نظامی خود را در اوکیناوا کاهش دهد بدون آنکه به منافع خود در شرق آسیا آسیب برساند، بلکه این اقدام می تواند واقعا موجب تقویت اتحاد آمریکا ژاپن شود.
این تحلیل در ادامه افزود: این یک ایده جدید نیست. دولت آمریکا به خوبی از مخالفت اوکیناوا با حضور گسترده نظامی آگاه است و بیش از 10 سال است که اقداماتی را برای انتقال پایگاه نظامی خود در جزیره اوکیناوا به یک منطقه کم جمعیت آغاز کرده است. آمریکا همچنین تلاش هایی را برای انتقال هشت هزار تفنگدار از 18 هزار نظامی خود در اوکیناوا به استرالیا، گوام و هاوائی انجام داده است. تاخیر از سوی آمریکا و ژاپن برای احداث تاسیسات جدید موجب شده است تا استقرار مجدد این نیروها تا اواخر 2020 میلادی به تاخیر بیفتد. گرچه این اقدام در مسیری درست است ولی نگهداشتن 10 هزار تفنگدار در اوکیناوا همچنان فاقد توجیه منطقی است.
سه سناریوی احتمالی وجود دارد که می تواند منافع ملی آمریکا در شرق آسیا را تهدید کند و در صورت وقوع این سناریوها نیاز به پاسخ نظامی و مسلحانه خواهد بود: کره شمالی، جزایر سنکاکو و تایوان. با ارزیابی این موارد احتمالی، دشوار است که نقش تفنگداران آمریکایی در اوکیناوا برای دخالت در این موارد را توجیه کنیم.
اولا ، اگر آمریکا و کره شمالی وارد جنگ شوند، نقش جنگ آبی خاکی چه خواهد بود؟ تفنگداران آمریکایی در اوکیناوا همراه با سربازان کره جنوبی در مانورهای سالیانه کبرا گلد، تمرینات نظامی آبی خاکی انجام می دهند ولی کاربرد تاکتیکی چنین حمله ای علیه کره شمالی هنوز مشخص نیست. احتمالا نیروهای متفقین می توانند در ساحلی که 25 مایل با پیونگ یانگ فاصله دارد، مستقر شوند و شهر نامپو را تصرف کنند تا رودخانه تائه دونگ را تحت کنترل خود در آورند. ولی این نوع از حمله احتمالا بر اساس نقاط قوت ارتش کره شمالی است با توجه به تعداد زیاد و گسترده نیروی زمینی کره شمالی. علاوه بر این حمله آبی خاکی مستلزم اشغال کامل است. اگر چنین حمله ای لازم باشد آمریکا به زمان لازم برای آوردن نیروهای بیشتری به منطقه نیاز خواهد داشت.
دوم آنکه، ایالات متحده تایید کرده است که جزایر مورد مناقشه موسوم به سنکاکو که در 270 مایلی جزیره اوکیناوا قرار دارد، تحت پوشش پیمان امنیتی آمریکا-ژاپن قرار دارد. با این حال، در سناریویی که آمریکا بخواهد به ژاپن در جنگ با چین کمک کند، این درگیری در آب یا هوا خواهد بود. در مجموع این پنج جزیره و سه صخره بزرگ مساحتی کمتر از 3 مایل مربع دارند. تفنگداران مستقر در اوکیناوا می توانند به سرعت به اقدام چین برای تصرف این جزایر واکنش نشان دهند ولی چه کاری انجام می دهند؟ نظامیان چینی به راحتی هدف حملات هوایی و دریایی ما قرار خواهند گرفت و این احمقانه است که آمریکا نیز نظامیان خود را در چنین مواضع آسیب پذیری مستقر کند. ژاپن نیز توانایی ها و قابلیت های نظامی خود را با تشکیل یک تیپ آبی خاکی برای دفاع از جزایر سنکاکو تقویت کرده است.
سوم تایوان. حتی با کنار گذاشتن تعهدات مبهم آمریکا در قبال تایوان و این تصور و فرض که آمریکا برای دفاع از تایوان در صورت وقوع بحران وارد عمل خواهد شد، بار دیگر باید به این مساله اشاره کنیم که این جنگ و درگیری جنگی نیست که توسط تفنگداران انجام شود بلکه جنگی در تنگه تایوان خواهد بود. در جنگ تایوان، پایگاه هوایی آمریکا در اوکیناو بیشترین استفاده را برای فرماندهان آمریکایی خواهد داشت.
اگر سیاستگذاران، توجیه روشن و منطقی برای ادامه حضور نظامی تفنگداران در اوکیناوا نداشته باشند، برنامه ریزان نظامی آمریکا باید طرح هایی را برای بازگرداندن حداقل 10 هزار تفنگدار برنامه ریزی کنند. با این اقدام پول زیادی که قرار است برای احداث پایگاه نظامی جدید در اوکیناوا هزینه شود، صرفه جویی خواهد شد.
مخالفان شاید این توجیه را مطرح کنند که حضور تفنگداران می تواند منافع دیگری غیر از تقویت قابلیت جنگی داشته باشد، مثل بازدارندگی، آموزش متحدان و نشان دادن تعهد آمریکا به کشورهای منطقه. با این حال، این توجیه برای حضور دائمی مغایر با اهداف اولیه برای حضور نظامی ما در منطقه است. غیر از این، بازدارندگی زمانی توجیه دارد که نیروهای مستقر ما در منطقه قادر به پیروزی در جنگ ها باشند، و چه جنگی در شرق آسیا خواهد بود که تفنگداران بتوانند در آن پیروز شوند؟ بازدارندگی زمانی تقویت می شود که نیروهای ما با تهدیدات واقعی برخورد کنند.
خارج کردن تفنگداران از اوکیناوا در نهایت منافع امنیتی برای آمریکا در بر خواهد داشت آن هم با از بین بردن یک چالش مهم در روابط امنیتی آمریکا و ژاپن. احساسات عمومی مردم اوکیناوا از بسته شدن پایگاه نظامی آمریکا حمایت می کند. سیاستمداران بومی اوکیناوا سالهاست که انتقال پایگاه نظامی آمریکا را به تاخیر انداخته اند.
انتهای پیام/