روز عصای سفید| برخورد نامناسب مردم و مبلمان غیراستاندارد ویژه نابینایان در سیستان و بلوچستان

به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، امروز 23 مهرماه مصادف با 15 اکتبر روز جهانی نابینایان و عصای سفید است. عصای سفید به عنوان وسیله کمکی در رفت و آمد نابینایان از سال‌ها پیش مورد استفاده قرار گرفته چون رنگ سفید بیشتر قابل رویت است و از خطراتی که ممکن است نابینایان را تهدید کند پیشگیری می‌کند.

امروز روزی است که روشندلان پویایی و نشاط را در زندگی یادآور می‌شوند و به همگان ثابت می‌‌کنند که با همین چشمان به ظاهر بسته هم می‌توانند دنیا را به زیبایی ببینند؛ به مناسبت این روز  گفت‌وگویی کوتاه  با مردی که 36 سال از زندگی‌اش می‌گذرد اما تاکنون هیچ چیز را ندیده انجام دادیم تا حداقل برای یک روز با حس و حال زندگی این افراد بیشتر آشنا شویم.

بارها صدای او که صبح‌ها در پیاده روی خیابان "امام خمینی(ره)" مردم را تشویق به روزنامه خریدن می‌کرد توجهم را به خود جلب کرده بود اما هیچ وقت فکر نمی‌کردم که او از نعمت دیدن بی‌بهره باشد؛ شاید اگر سوژه روز عصای سفید نبود من هم مانند هزاران فرد دیگر که بی‌توجه به او از کنارش می‌گذرند به راهم ادامه می‌دادم.

36 سال دیدن سیاهی

چندین روزنامه مختلف در دست داشت، مسیر یک پیاده رو را بارها طی می‌کرد تا بتواند روزی حلالی به دست آورد. به آرامی نزدیکش رفتم حضورم را احساس کرد پرسید "روزنامه می‌خواهید؟" سراغ روزنامه‌های چند روز قبل از او گرفتم اما گفت چون دست فروشم و حجم روزنامه‌ها زیاد است نمی‌توانم حتی آرشیو یک روز قبل را نگه دارم به همین دلیل پایان روز آنها را تحویل دکه‌های روزنامه فروشی می‌دهم.

سر صحبت را با او باز کردم؛ خودش را "صادق" معرفی کرد و اظهار داشت: 36 سالم است و از بدو تولد نابینا بودم؛ آرزو دارم روزی اطرافیانم را ببینم اما هیچ وقت از حکمت خدا شاکی نبوده‌ام. خواهر و برادرهایم همه سالم هستند به کمک آن‌ها روی معلولیتم چشم بسته‌ام و مانند همه جوان‌های هم سن و سالم کار می‌کنم چون نمی‌خواهم نابینایی برایم یک ضعف باشد.

وی خاطرنشان کرد: با اینکه تعداد اعضای خانواده‌ام زیاد بوده و وضعیت مالی خوبی نداشتیم اما پدرم از هیچ تلاشی برای پیشرفتم دریغ نکرد؛ دوران ابتدایی را پشت سر می‌گذاشتم که متوجه شدم کار معلم‌هایم برای آموزش دادن به من هر روز سخت‌تر می‌شود چون برای نوشتن مطالب باید پس از پایان کلاس جداگانه به من کمک می‌کردند و همین امر سبب شد دیگر به مدرسه نروم.

صادق گفت: برای این که سربار خانواده نشوم پس از ترک تحصیل شروع به کار کردم تا خرج زندگی‌ام را تامین کنم چون پولی که از طرف کمیته امداد و بهزیستی به عنوان مستمری به حساب معلولان واریز می‌شد کفاف زندگی‌ام را نمی‌داد. برای یافتن شغل مناسب خیلی جاها مراجعه کردم اما چون چشمانم نمی‌دید پیدا کردن شغلی هر چند پیش پا افتاده برایم بسیار سخت شده بود.

وی تصریح کرد: با اینکه بسیاری از افراد برای سپردن کارشان به من اعتماد نمی‌کردند اما بالاخره با همین شرایط شروع به روزنامه فروشی کردم و حالا نزدیک به سه سال است که برای تامین هزینه‌های زندگی‌ام این کار را انجام می‌دهم؛ درآمد روزانه‌ام مشخص نیست اما معمولاً در طول روز بین 20 تا 30 هزار تومان کار می‌کنم.

وی از برخورد برخی از مردم با افراد نابینا گله داشت و افزود: از مردم می‌خواهم با نابیناها هم مثل بقیه رفتار کنند چون مقصر این معلولیت ما نبوده‌ایم؛ برخی از افراد ما را مسخره می‌کنند گاهی اشک می‌ریزم اما با خود می‌گویم شاید چون هیچ شناختی در مورد افراد نابینا ندارد چنین برخوردهایی می‌کنند.

صادق با اشاره به اینکه برخی از افراد به طور کلی احساس می‌کنند افراد نابینا متکدی هستند، افزود: بارها پیش آمده که برای انجام کاری به جایی مراجعه کرده‌ام اما مغازه‌دار و بقیه بدون توجه به کاری که دارم دستم را گرفته‌اند و سکه‌ای کف دستم گذاشته‌اند؛ این برخوردها دل همه من و همنوعانم را به درد می‌آورد. گاهی دلمان می‌خواهند داد بزنیم که فرقی بین ما نیست اما گوش شنوایی اگر وجود داشت تاکنون مردم متوجه این موضوع شده بودند.

پیاده‌روهای ویژه نابینایان!

نبود مبلمان شهری ویژه معلولان در اکثر نقاط سیستان و بلوچستان زندگی را برای بسیاری از این افراد با محدودیت مواجه کرده؛ عبور از خیابان، ورود به ساختمان‌ها، سوار شدن خودرو و وسایل نقلیه عمومی، استفاده از پیاده‌روها از جمله مواردی است که افراد سالم هر روز از آن‌ها به راحتی استفاده می‌کنند اما هر یک از این ها برای معلولان این شهر چالشی بزرگ است.

باید برای نابینایان در پیاده‌روها سنگ‌فرش ویژه جهت یافتن مسیر در نظر گرفته شود، موضوعی که چند وقتی است در زاهدان در دارد اجرایی می‌شود اما وقتی این مسیرها را دنبال می‌کنی گاهی به یک تیر چراغ برق و یا حتی ایستگاه اتوبوس برخورد می‌کنید و این مسیرها قطع می‌شوند!

وجود 37 نابینا دانش‌آموخته مقطع لیسانس در سیستان و بلوچستان

بسیاری از نابینایی‌ها قابل پیشگیری است چرا که نابینایی و کم بینایی می‌تواند ریشه ارثی یا غیرارثی داشته باشد هرکدام پیشگیری و درمان مخصوص به خود را دارند به عنوان مثال در رابطه با بیماری‌های ارثی میتوان قبل از ازدواج آزمایش‌های اولیه را از طریق پزشک‌های متخصص انجام داد اما متأسفانه به گفته مسئول انجمن نابینایان سیستان و بلوچستان در حال حاضر 1800 خانواده در این استان دارای فرزند نابینا و کم بینا هستند که می‌توانستند قبل از ازدواج آزمایش‌های ژنتیکی خاصی را که برای آنها در نظر گرفته شده انجام دهند تا موضوع تولد نوزادان نابینا در استان به حداقل برسد.

محمدرضا دهنوی با بیان اینکه در ستان و بلوچستان خانواده‌های با چند فرزند نابینا یافت می‌شوند، گفت: برای این افراد قبل از ازدواج آزمایش‌های خاص ژنیتیکی انجام شده تا دلیل نابینایی آنها مشخص و همچنین احتمال نابینایی تولد فرزند نابینا در آنها مورد بررسی قرار گیرد.

وی با بیان اینکه در حال حاضر 37 نابینای دانش‌آموخته در مقطع لیسانس در استان داریم اظهار داشت: خوشبختانه فنی و حرفه ای سیستان و بلوچستان آموزش های تخصصی رایانه و زبان انگلیسی به این افراد خدمات ارائه می‌کند.

وی از انتقال کتابخانه سخت افزاری مخصوص نابینایان به اداره بهزیستی سیستان و بلوچستان خبر داد و افزود: حدود 1100 عنوان کتاب برای نابینایان استان در این کتابخانه گنجانده شده است همچنین در انجمن نابینایان بیش از 8 هزار ترابایت فایل صوتی آموزشی کتاب در تمام پایه ها موجود است که شامل 25 هزار عنوان و چهل هزار جلد کتاب صوتی است و به صورت رایگان در اختیار افراد نابینای سیستان و بلوچستان قرار می‌گیرد.

در هر حال مردم و مسئولان ما باید توجه بیشتری به قشر نابینا و کم بینا داشته باشند؛ به ویژه در سیستان و بلوچستان که این عزیزان از حداقل‌های ممکن در مبلمان شهری و امکانات بی‌بهره هستند و ایجاد اشتغال حتی برای افراد کاملاً سلامت هم کار راحتی نیست!

گزارش از شبنم پودینه

انتهای پیام/ن