گلایههای سرمربی سابق تیم ملی ووشو از مسئولان ورزشی کاشان +فیلم
سرمربی کاشانی سابق تیم ملی ووشو می‌گوید: تمام جوانی ام را صرف وشوو کردم تا برای ایران و شهرم کاشان افتخار کسب کنم اما مسئولان این شهر توجهی به قهرمانان خود ندارد.
ووشو ورزش رزمی ملی چین است که مرکب از دو کلمه "وو"و "شو" به معنی هنر رزم می باشد.هنر رزمی ووشو در مسابقات در دو بخش تالو و ساندا ارائه می‌شود. این رشته دارای تشکیلات معتبر و منظم جهانی با علامت اختصاری IWUF است.
محمدرضا جعفری سرمربی اسبق تیم ملی ووشو در بخش ساندا که قهرمانی های بسیاری در کارنامه ورزشی خود دارد، اهل کاشان است و چندی قبل تمام 53 مدال خود را برای درمان کودکان سرطانی هدیه کرده است.
جعفری در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم در کاشان به استعداد جوانان این شهرستان اشاره می کند و در عین حال از مسئولانی که در این شهر توجهی به ورزش و ورزشکاران و قهرمانان ملی و بین المللی ندارند، گلایه هایی دارد.
تسنیم: در ابتدا بگوئید که فعالیت های ورزشی خود را از چه زمانی آغاز کردید؟
ورزش را از سال 1366 با رشته ورزشی کشتی در باشگاه کارگران زیر نظر عباس غفارزاده آموزش دیدم و شروع کارم با کسی همراه شد که فندانسیون ورزشی را در وجود من پرورش داد و توانستم گام‌های بعدی را موفق‌تر بر‌دارم.
تسنیم:چگونه به این رشته ورزشی علاقه‌مند شدید؟
بعد از اینکه با آقای غفارزاده فعالیت کردم؛ از ناحیه دست دچار آسیب شدم به این علت یک‌سال و نیم هیچ فعالیت ورزشی نداشتم. خانواده من با ورزش رزمی مخالف بودند اما موفق شدم در رشته رزمی فعالیت کنم.
در کاشان مسابقات ساندا بود که در حال حاضر به نام ووشو ساندا برگزار می‌شود به پیشنهاد آقای رجبی در این مسابقه شرکت کردم؛ آموزش زیادی در این رشته ندیده بودم ولی چون کشتی گیر بودم و در مسابقات پهلوانی جوانان، مدال‌های قهرمانی استانی و کشوری داشتم و با سیستم مسابقات آشنایی داشتم.
مدت‌کمی آموزش ووشو دیدم و در سال 1374 اول شدم. سال 1375 در مسابقات استانی که در شاهین شهر اصفهان برگزار شد شرکت کردم و برای آموزش به تهران رفتم و قهرمان استان شدم. در سال 1376 قهرمان کشور شدم و در سالن کارگران تهران عضو تیم ملی جمهوری اسلامی ایران شدم.
تسنیم:تاکنون در چه مسابقاتی شرکت کرده‌اید و چه رتبه‌هایی را بدست آورده‌اید؟
در سال 1997 میلادی در اولین مسابقات جهانی در ایتالیا حضور داشتم که در آن‌جا اولین مدال قهرمانی جهان را به دست آوردم.
در سال 1998 میلادی نیز در مسابقات جهانی ترکیه مدال نقره گرفتم.در سال 1999 در مسابقات هنک کنگ قهرمان شدم.در سال 2000 میلادی در مسابقات آسیایی ویتنام و در المپیک استرالیا قهرمان شدم.در سال 2001 میلادی در مسابقات جهانی ارمنستان و مسابقات حرفه‌ای پروجیای ایتالیا قهرمان شدم. در سال 2002 میلادی در مسابقات ستارگان شانگهای چین قهرمان شدم.در سال 2003 میلادی در مسابقات ماکائو قهرمان شدم.در سال 2004 میلادی در مسابقات ستارگان جهان قهرمان شدم. در سال 2005 میلادی قهرمانی جهان ویتنام را گرفتم.در سال 2006 در مسابقات ستارگان جهان قهرمان شدم.در سال 2007 در مسابقات حرفه ای جهان قهرمان شدم و لقب سلطان رینگ را به من دادند.
همچنین در سال 2008 در مسابقات چین به عنوان سرمربی تیم انتخاب شدم. 4سال کمک مربی بودم که افتخارات خوبی را کسب کردیم ولی وقتی سرمربی تیم ملی ایران شدم به صورت تیمی رتبه کسب کردیم و روی سکوی جهانی رفتیم.در مسابقات حرفه ای که سرمربی تیم بودم مدال‌های با ارزشی کسب کردیم؛ کشور چین، اروپا، ویتنام و روسیه را که صاحب عنوان و رده در جهان بودند را به صورت تیمی شکست دادیم.
زمانی که سرمربی تیم جوانان بودم در مسابقات سنگاپور وقتی قرعه کشی شد به گفته کارشناسان سخت‌ترین قرعه برای ما بود زیرا ورزشکاران ما برای اولین بار انتخاب شده بودند و کم‌تجربه بودند ولی با این‌حال توانستیم چین و ویتنام را شکست دهیم و طلای جهان را از آن خود کنیم.
یک‌سال سرمربی تیم پارس جنوبی بودم که موفق شدیم در لیگ برتر قهرمان شویم.افتخار سرمربی تیم شهرداری دامغان در لیگ برتر را داشتم و توانستیم نتایج خوبی را کسب کنیم.
همه این موفقیت‌ها با لطف و عنایت خدا به دست آمده ه یک اراده آهنین به ما داده است و خداوند در همه حال کمک کننده و حامی ماست. از این جهت خوشحال هستم که یک کارنامه ورزشی موفق دارم و افتخار می‌کنم یک کاشانیام. شهرستانی که مردمانی ساده، بی‌ریا و پر افتخار دارد و صاحب ورزشکاران موفق در رشته های ورزشی مختلف است.
تسنیم:چگونه می‌توان رشته ووشو را شروع کرد و به موفقیت رسید؟
به تمام افراد پیشنهاد می‌کنم که لازمه پیشرفت در هر رشته ورزشی و با هر انگیزه‌ای داشتن یک برنامه ریزی خوب است؛ اما وقتی بحث قهرمانی و حرفه‌ای پیش می‌آید جوانان باید برای آموزش به سراغ مربیان با‌سابقه و دارای علم ورزش بروند.
تسنیم:این ورزش جزء ورزش های پر‌هزینه است؟ تجهیزات خاصی نیاز دارد؟
هر رشته ورزشی تجهیزاتی نیاز دارد؛ ورزشی مثل ووشو لوازمی مثل دستکش، کلاه، ضربه‌گیر و لباس مخصوص ساندا نیاز دارد که تهیه این وسایل با هزینه های متفاوتی است.هر ورزشی از لحاظ دستمزد مربی نیز هزینه‌بر است و امکان اینکه تربیت بدنی حمایت کند و همه افراد رایگان ورزش کنند نیست؛ اما بعضی مربی‌ها می‌توانند از بعضی شاگردان که وضعیت مالیخوبی ندارند شهریه دریافت نکنند که بنده نیز سعی کرده ام در مربیگری اینگونه باشم.
تسنیم:وضعیت تمرین و اختصاص سالن به این ورزش چگونه است؟
متاسفانه باید گفت که وضعیت تمرین و سالن در این رشته ورزشی صفر است. از سال 76 تاکنون قهرمان جهان بوده‌ام و تمام جوانی‌ام را صرف این رشته کرده‌ام؛ در کنار آن دچار آسیب دیدگی‌های جسمی شدید شدم و جراحی های زیادی را انجام دادم.به دلیل اینکه به این رشته ورزشی علاقه‌مند بودم تمریناتم را در پارک و منزل انجام دادم و به دلیل عدم امکانات ورزشی مناسب گاهی مورد طعنه دیگران واقع‌شدم.
تسنیم:اداره تربیت بدنی کاشان چه کمکی به شما کرده است؟
من کارمند تربیت بدنی کاشان بودم اما وقتی در سال 2005 قهرمان شدم از این اداره اخراج شدم و همیشه و همه جا گفته‌ام چنین ظلمی به من شده است.
تسنیم: زمان اعزام به مسابقات جهانی مسئولان کاشان چه کاری برای شما کردند؟
مسئولان به جز دادن وعده کار دیگری نکردند. من در کاشان زندگی می‌کنم اما خیلی از اهالی کاشان من را نمی‌شناسند.به عنوان مثال: هفته قبل رئیس هیئت ووشو استان اصفهان و به کاشان آمد و در اداره تربیت بدنی (اداره کل ورزش و جوانان) جلسه‌ای در رابطه با ورزش ووشو داشتند اما از من هیچ دعوتی به عمل نیامد؛ وقتی مسئولان این شهر به من بهایی نمی‌دهند چگونه از دیگران و هیئت‌های ورزشی توقع داشته باشم. ما اگر ورزشکاری را تربیت می کنیم،باید همزمان با رشد فنی، اخلاق آن‌ها نیز رشد کند.
تسنیم:در حال حاضر مشغول چه کاری هستید و شغل شما چیست ؟
20سال از قهرمانی من گذشته است و من در زیرزمین منزل خودم شاگردانم را آموزش می‌دهم که تعدادی از این شاگردان از شهرهای مختلفی همچون شیراز، مازندران و اهواز برای آموزش آمده اند و سالن ورزشی در اختیار ندارم در حالی که اگر در شهر خودم به من بها دهند می‌توانم ده‌ها نفر را در این رشته ورزشی پرورش دهم. مدتی به پیشنهاد یکی از دوستان برای کار به یکی از شرکت های خودروسازی رفتم و حدود 4 ماه آن‌جا مشغول فعالیت شدم تا برای کارگران تمریناتی را طراحی کنم اما چون امکانات و شرایط ورزشی، مالی و بیمه ای درستی در آن شرکت وجود نداشت، از آن کار صرف نظر کردم.
پس از آن چه شد ؟ یعنی در حال حاضر بی کار هستند؟
خدا رو شکر چرخ روزگار چرخید و باشگاه ورزشی «باریج اسانس» کاشان یک‌سال پیگیر شد تا خانه ووشو تاسیس کند و از آن‌جا پیشنهاد سرمربی به من دادند البته هنوز سالن را تاسیس نکرده اند و برای تمرین باشگاه رفاه را اجاره کرده‌ایم اما تیم ما در مسابقات قهرمانی کشور 5 طلا و 2 برنز کسب کرد و در رده نونهالان موفق به دریافت مدال نقره و برنز شدیم. سه نفر از ورزشکاران در لیگ دسته یک انتخاب شدند و در آینده نه چندان دور قرار است در مسابقات لیگ برتر شرکت کنیم.اکنون به عنوان مربی در باریج اسانس مشغول به کار شدم و هر چند که دستمزدم قابل مقایسه با زمانی که صرف می‌کنم نیست اما با این وجود خوشحالم کاری را انجام می‌دهم که به آن علاقه و در آن تخصص دارم.
موضوع اهدای مدال های‌تان به موسسه خیریه چه بود، حودتان توضیح می دهید؟
حاصل 20سال مدال آوری‌هایم را که در سال های 1376 تا اوایل دهه نود کسب کرده‌ام؛ با افتخار در مراسمی وقف بیماران سرطانی کردم تا برای کمک هزینه در مان آن ها در معرض فروش قرار گیرد. در موسسه خیریه ای به نام مبارک امام حسن مجتبی(ع) 450 بیمار سرطانی تحت پوشش قرار گرفتند و از این بابت خوشحالم که خداوند چنین توفیقی را نصیب من کرده است ولی من حرفم این است اگر یک کار کوچکتر از این را ورزشکار یک شهرستان دیگر انجام می‌داد نوع برخورد و استقبال مسئولان از آن به شیوه‌ای دیگر بود و در این مدت اگر برخورد خوبی با این موضوع شد از سوی مردم کاشان بود و امیدوارم مسؤلان متوجه چنین امر مهمی شوند و با همکاری خود اتفاقات خوبی را رقم بزنند و از این اقدام حمایت کنند تا این مدال ها به فروش برسد و با پول آن بتوان برای درمان بیماران بیشتری گام برداشت.
گفت وگو از محسن بایعی
انتهای پیام/ ع
