سروده‌ای در مدح امام رضا(ع): «شاعر به شکل کفتر گنبد در آمده است»

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، پنجشنبه هفدهم آبانماه و بیست و نهم صفر مصادف با سالروز شهادت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت امام رضا (ع) است. در همین راستا، «محمد شکری‌فرد» از شاعران آئینی کشور قطعه شعری را در مدح حضرت ثامن الحجج (ع) سروده است.

شبی در جوار حرم
نذر امام غریبم

شب ظلمتش گذشت، سپیده دمان رسید
دستم به خامه رفت غزل همزمان رسید
روح القدس {1} به یاری ام از آسمان رسید
ابیات از برای شما توامان رسید
این شعر نغمه‌ای ست که از دل برآمده‌ست
از بطن دل سروده‌ی دعبل برآمده ست:

از من بخوان قصیده‌ی آیات {2} تازه‌ای
عمری نداشتیم ملاقات تازه‌ای
از جانبت نبود عنایات تازه‌ای
شاعر سروده است در ابیات تازه‌ای:
دل بی قرار دیدن گنبد طلای توست
هر کس که آمده‌ست حرم، مبتلای توست

باری نشسته رو به ضریحت قلم به دست
آورده است قلب تو را با قسم به دست
می‌آید التفات چنینی چه کم به دست
هرگز نیامده‌ست مگر در حرم به دست
مداحی تو شاه خراسان و من؟! عجب
از جانبت محبت چندان و من؟! عجب

شاعر به شکل کفتر گنبد در آمده است
از هیئتی به هیئت دیگر در آمده است {3}
شعری که از تو گفته زبانزد در آمده ست
اینجای شعر قافیه مشهد در آمده است
مضمون به سوی غربت تو سوق یافته ست
با واژه مو به مو غزلی تازه بافته است:

می‌ریزد اشک از سر حسرت برای تو
باید گریست تا به قیامت برای تو
مدحش شده ست ذکر مصیبت برای تو
مشهد نداشت جز غم غربت برای تو
باید که در غریبی تو از حسین (ع) گفت
در غربتت قصیده به اشک دو عین گفت

وقت است تا روایتی از کربلا شود
دل‌ها چنان همیشه به غم مبتلا شود
پرپر، شبیه کفتر گنبد طلا شود
اسرار سر به مهر جهان بر ملا شود:
«انگور» تیغ آخته، «مامون» همان یزید
حبه به حبه تاک دل شاه را درید

گفتم به شعر تازه‌ای از خود مدیح تو
ما زنده‌ایم با نفسی از مسیح تو
من دعبلانه آمده‌ام تا ضریح تو
محتاج بیتی‌ام به زبان فصیح تو
ره توشه‌ای به بار مسافر اضافه کن
بیتی به شعر ناقص شاعر اضافه کن {4}

1) امام صادق(ع): کسی برای ما (اهل بیت) شعری نمی‌گوید مگر اینکه خدا او را به روح القدس یاری دهد.

2) این قصیده که به تائیه دعبل یا «مدارس آیات» مشهور است، یکی از شاهکارهای شعری اوست که در محضر امام رضا (علیه السلام) قرائت کرد.

3) تغییر قافیه بنا به مفهوم ارائه شده تعمدی ست.

4) اشاره دارد به زمانی که دعبل خزاعی شاعر اهل بیت در محضر امام رضا (ع) قصیده معروف آیات را خواند و امام مجذوب شعر دعبل شد و فی البداهه در همان مجلس دو بیت به شعر دعبل اضافه کرد و او را با هدایای ویژه‌ای تشویق کرد.

انتهای پیام/