سوختنِ سوخت ــ ۴ | مقایسه قیمت بنزین در ایران و کشورهای همسایه/چه باید کرد؟

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، ثابت ماندن قیمت بنزین از خرداد 94 و تزریق یارانه پنهان دولتی به سیستم تولید و عرضه بنزین برای عدم افزایش قیمت آن از یک سو و نوسانات چندماه اخیر نرخ ارز از سوی دیگر، به افزایش بی‌سابقه تفاوت نرخ بنزین توزیعی در ایران و کشورهای همسایه منجر شده است.

در حال حاضر بنزین در کشورهای همسایه ایران چندبرابر نرخ بنزینی که در خاک ایران فروخته می‌شود، خرید و فروش شده و این مسئله، رونقی بی‌سابقه به قاچاق بنزین داده است چرا که سودجویان فرصت را برای پُرکردن جیب‌های خود با خرید بنزین از ایران و فروش آن در آن‌سوی مرزها، مناسب دیده‌اند.

به‌منظور سنجش میزان توجیه‌پذیری اقتصادی فعالیت مذموم قاچاق بنزین، مقایسه‌ای بین قیمت فروش بنزین در ایران و کشورهای همسایه خواهیم داشت.

قیمت بنزین در ترکمنستان 6 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در آذربایجان 6 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در عربستان 8 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در قطر 8 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در عمان 8 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در عراق 9 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در امارات 10 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در افغانستان 10 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در پاکستان 10 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در ترکیه 16 برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در اردن 21 برابر قیمت بنزین در ایران است

* چه باید کرد؟

حتی اگر نرخ بنزین در کشور ما 100 درصد افزایش یابد، یعنی از 1000 تومان فعلی به 2000 تومان هم برسد، باز هم در مقابل قیمت این فرآورده نفتی در کشورهای همسایه پایین است و از رونق قاچاق بنزین کاسته نمی‌شود.

افزایش چندین‌برابری نرخ بنزین نیز تصمیم نادرستی است، چرا که دیگر مؤلفه‌های اقتصادی کشور همچون میزان دستمزدها و تورم موجود در جامعه، فضایی برای افزایش قابل توجه قیمت بنزین باقی نگذاشته است.

اما در اینکه می‌بایست برای بنزینی که با تکیه بر یارانه دولتی و در واقع از جیب مردم ایران، تولید و عرضه می‌شود و باید در داخل کشور و توسط مردم خودمان به مصرف رسیده و مابه‌التفاوتی که می‌بایست به رفاه بیشتر مردم ایران منجر شود، به جیب سودجویان نرود؛ تصمیمی قاطع و کاربردی گرفت، شکی نیست.

با ادامه شرایط فعلی که با استفاده از کارتهای سوخت مهاجر و سیار در دست تمامی کارکنان جایگاههای سوخت و به‌صورت نامحدود، سوخت‌گیری در اقصی نقاط کشور صورت می‌گیرد و هر خودرویی با کارت‌های سوخت غیر، به سوخت‌گیری مشغول است، نمی‌توان شرایط ریخت‌وپاش بنزین تا آن‌سوی مرزهای ایران را مدیریت کرد.

دولت باید با اعمال ابزار نظارتی، مدیریت توزیع بنزین را تا رسیدن به دست مصرف‌کننده واقعی در دست بگیرد و در این خصوص، راهی جر احیای کارت سوخت شخصی و رهگیری بنزینی که توزیع می‌شود تا باک خودروها ندارد.

پس از برداشتن این گام مهم (احیای کارت سوخت شخصی)، دولت می‌تواند نسبت به جبران مابه‌التفاوت نرخ تکلیفی بنزین و قیمت تمام‌شده تولید آن در ایران (با توجه به ظرفیت‌های بومی کشور در دسترسی به منابع نفتی و وجود صنعت پالایش) با سهمیه‌بندی و افزایش قیمت برای پرمصرف‌ها، اقدام کند.

انتهای پیام/*