روایتی از خانواده شهید «عبدالرحمن خالدی»؛ خون شهیدان باعث تداوم انقلاب است

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از کمیته روابط‌عمومی و اطلاع‌رسانی یادواره شهدای حادثه تروریستی مریوان "شهدای کرامت"، ساعت سه بامداد 30 تیر 97، حمله تروریستی اشرار ضدانقلاب به پایگاه روستای دری مریوان رخ داد. در این حادثه ناجوانمردانه 11 مرزدار که همگی جوان و دور از خانواده بودند، آسمانی شدند.

برای دیدار با خانواده یکی از این ستاره‌های آسمان مجاهدت و ایثار راهی مریوان شدیم، اما به دلیل مقارن شدن این دیدار با روز پنج‌شنبه به ما اعلام شد که خانواده شهید در گلزار شهدای مریوان هستند. زمانی که بر سر مزار شهید رسیدیم متوجه شدیم که غیبت پدر شهید بر سر مزار فرزند به دلیل فقدان حال مساعدی وی و تحت‌نظر پزشک بودنش است. مادر نیز چندان حال و روز قابل تعریفی نداشت؛ با کسی صحبت نمی‌کرد و با گوشه روسری دهانش را پوشانده بود. به پهنای صورت اشک می‌ریخت و ناله سر داده بود. بی‌حال‌تر از آن بود که به سئوالات ما پاسخ دهد.

همسایه‌ها وی را تا درب ماشین مشایعت کردند و تلاش ما برای گفت‌وگو با مادر شهید مسکوت ماند. بر سر مزار بازگشتیم به دنبال چراغ سوی نگاهی آشنا جمعیت را یکی پس از دیگری از نظر می‌گذارندیم که نگاهی ایماگر ما را به دختری سرتا به پا سیاه‌پوش راهنمایی کرد، دختری به نام «آرزو خالدی» که همسر شهید عبدالرحمن خالدی یکی از یازده شهید روستای دری بود.

وی متولد 1374 بوده و از سال 90 زندگی مشترک خود را در کنار شهید آغاز کرده و حال با فرزندی چهار ساله روزگار را سپری می‌کند. در خصوص زندگی مشترکش با شهید عبدالرحمن خالدی اظهار داشت: عبدالرحمن هر 10 روز یکبار مرخصی داشت و روزی که در منزل بود تمام وقت خود را در خانه و در خدمت خانواده‌اش صرف می‌کرد.

آرزو که با شهید نسبت خانوادگی دارند، این امر را بهترین شاخص برای شناخت شهید می‌داند و ادامه می‌دهد: به دلیل شناخت قبلی و توصیف خوبی‌های وی که در میان همگی زبانزد و از شهید مشهود بود، با وی ازدواج کردم.

وی با اعلام اینکه زندگی ما در فقر مطلق و از صفر آغاز شد، گفت: همسرم فرزند دوم خانواده بود پس از آنکه ازدواج کردیم تا دو سال با افتخار کارگری می‌کرد، از سال 92 به پیشنهاد برادرانم به سپاه پیوست و کارش را در پایگاه‌های مرزی آغاز کرد و کم‌کم زندگی‌مان رو به روال عادی شدن پیش رفت.

بغض امان آرزو را می‌گیرد، کمی سکوت کرده و باز می‌گوید: اهل نماز و روزه بود و کسب روزی حلال برایش از هر چیزی اولویت‌دارتر بود به همین خاطر به کارش علاقه داشت و از جان و دل مایه می‌‌گذاشت.

وی در خصوص ویژگی‌های شاخص همسرش می‌گوید: زندگی شیرین و ساده‌ای در کنار هم داشتیم بعد از به دنیا آمدن «آیهان» زندگیمان شیرین و شیرین‌تر شده بود، عبدالرحمن پدر و مادر و خانواده‌اش را بی‌نهایت دوست داشت و برایمان از هیچ تلاشی مضایقه نمی‌کرد.

وی که مدام صدایش در گلو خفه می‌شد ادامه می‌دهد: هنوز نمی‌توانم با نبود عبدالرحمن کنار بیایم، نمی‌توانم باور کنم که دیگر نیست، تمام ناراحتیم از بی‌سرپرستی و بی‌کس شدن پسرم آیهان است. تمام تلاشم را خواهم کرد که آیهان نیز مانند پدرش فردی راستگو، پاکدامن، انسان دوست و شریف شود تا بتوانم در قبال دینی که به شهید دارم سربلند بیرون بیایم.

اشک امان ادامه صحبت را از آرزو می‌گیرد و «لطیف نصیری» که خود را دایی شهید عبدالرحمن خالدی معرفی می‌کند در ادامه می‌گوید: شهید از زمان کودکی تا به اکنون در میان فعالیت‌های عام‌المنفعه حضور داشته و با تمام وجود به هم‌نوعانش خدمت می‌کرد.

وی افزود: یکی از بهترین نمونه‌های کاری وی حضور در راهیان نور بود که با تواضع، فروتنی، حسن خلق، امانت‌داری، حفظ حریم حلال و حرام و خدمت صادقانه به انجام می‌رساند.

نصیری با ذکر اینکه شهید از دامن مادری شیرزن و پدری زحمت‌کش رشد یافته است، افزود: پدر و مادر شهید افرادی متدین، صبور و آبرومند بودند که تمام تلاششان را برای بزرگ کردن فرزندانشان بر اساس اصول دین و اخلاق گذاشتند و خوشبختانه امروز شاهد هستیم که ثمره این زحمات به خلق فرزندانی هم‌چون عبدالرحمن منجر شد که جز سربلندی و افتخار چیزی برای پدر و مادرش به ارمغان نیاورد.

وی در ادامه با بیان اینکه خون شهیدان باعث تداوم انقلاب است، گفت: شهیدان ما تاج‌های افتخاری هستند که بر سر ما جا دارند، راه این عزیزان همواره پررهرو بوده چراکه هدفشان تقدس اسلام و انقلاب است و در مقابل دشمنان به سان شمشیری می‌مانند که هرچه تلاش شود کندتر شوند در مقابل تیزتر و برنده‌تر می‌شوند.

مراسم یادواره شهدای حادثه تروریستی مریوان "شهدای کرامت" چهارشنبه 7 آذرماه سال جاری ساعت 9:30 صبح در سالن اجتماعات آموزش و پرورش این شهرستان با حضور جمعی از مسئولان لشگری و کشوری، خانواده‌های معزز شهدا و مردم ولایتمدار مریوان برگزار می‌شود.

انتهای پیام/ز