کاخ سفید در حال آمادگی برای ضربه زدن به سازمان پیمان امنیت جمعی

به گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ، به نقل از مقاله‌ای از رونامه نیزاویسیمایا گازِتا، شرکت تحلیلی و تحقیقاتی خصوصی آمریکایی Stratfor در گزارشی که اخیرا منتشر کرده گزارش می‎دهد که برای محدود کردن روسیه، دولت دونالد ترامپ در سال 2019 اقداماتی را برای تقویت نفوذ خود در اروپای شرقی، آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی انجام خواهد داد. اول از همه، به نزدیکترین متحدان مسکو - کشورهایی که عضو سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) و اتحادیه اقتصادی اوراسیا هستند، پرداخته خواهد شد. از آنجایی که به دلایل عینی بلاروس را نمی‌توان از روسیه دور کرد، ایالات متحده قصد دارد برنامه‌های اصلی خود را برای تشدید تلاش‌های دیپلماتیک در آسیای مرکزی و قفقاز هدایت کند. اما در عین حال مینسک نادیده گرفته نخواهد شد. کاخ سفید به عنوان یک هدف فوری، برقراری روابط نزدیک با ارمنستان را در اولویت قرار داده است.

پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، واشنگتن، با اعلام اینکه او برنده جنگ سرد است، بدون در نظر گرفتن روند روبه تغییر در وضعیت وارث اتحاد جماهیر شوروی – روسیه، بر افتخارات خود می‌بالید. ایجاد سازمان پیمان امنیت جمعی در سال 1992 توسط آمریکا نادیده گرفته شد، چرا که در آن تهدیدی برای خود نمی‌دید و معتقد بود معنایی برای ایجاد محدودیت در طرح های یک حریف شکست خورده که بیان کناره‌گیری از رویارویی جهانی کرده، وجود ندارد.

تا پایان سال 1993، قرارداد توسط 9 شرکت کننده در سازمان امضا شد و تا تاریخ 20 آوریل 1994 به اجرا در آمد. اعتبار آن محدود به پنج سال بود، و ادامه آن پس از پایان یافتن مدت مقرر پیش بینی شده بود. از آن سوی اقیانوس با رضایت خاطر از امتناع تمدید معاهده توسط آذربایجان، گرجستان و ازبکستان در سال 1999 استقبال کردند. ازبکستان در سال 2006 به سازمان بازگشت و دوباره مشارکت خود در آن را در سال 2012 متوقف کرد. در حال حاضر آمریکا از نیاز به تضعیف بیشتر مسکو آگاه بوده و نزدیکترین متحدانش را تحریم کرده و انتظار دارد که در اقداماتش موفق شود.

تحلیل‌گران غربی معتقدند که سازمان پیمان امنیت جمعی یک اتحاد سیاسی نظامی ضعیف است. کارشناسان خاطر نشان می‌کنند که خود قرارداد باید بازبینی و تبیین شود، در غیر این صورت سازمان دیر یا زود سقوط خواهد کرد. برای شروع، لازم به ذکر است که سازمان پیمان امنیت جمعی هرگز از هیچ یک از اعضای آن حمایت نظامی نکرده است. در سال 2010، دولت قرقیزستان درخواست فرستادن نیرو برای حل مناقشات داخلی مسلحانه داد اما پاسخ منفی دریافت کرد. هیچ یک از متحدان به ارمنستان در جنگ قره باغ کوهستانی کمک نمی‌کنند. حتی زمانی که نیروهای آذربایجانی به قلمرو منطقه تاووش حمله کردند، ایروان بدون حمایت از جانب این سازمان تنها ماند. علاوه بر این، متحدان سازمان پیمان امنیت جمعی - روسیه، بلاروس و قزاقستان - به آذربایجان (که در حال جنگ با ارمنستان است) سلاح می‌فروشند. و همه اینها به این دلیل است که این معاهده مشارکت کنندگانش را از تجارت تسلیحات با طرف خاصی ممنوع نکرده است.

ضمن اینکه، مسکو نیز اغلب حمایتی از نزدیک‌ترین دوستان خود دریافت نمی‌کند. تا به حال هیچ یک از اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی رسما کریمه را جزء قلمرو روسیه نشناخته‌اند. در مورد منازعه در تنگه کرچ، متحدین یا بیانیه‎های بی‌طرفانه داده یا تصمیم به سکوت گرفتند. از همه اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی، روسیه تنها استقلال آبخازیا و اوستیای جنوبی را به رسمیت شناخت. در امور دُنباس، هیچ کس جز مسکو، مداخله‌ای ندارد. و همچنین روسیه به تنهایی سه سال در جنگ سوریه شرکت کرده است. در طول همۀ این مدت، از همه متحدان، تنها ارمنستان توانست که یک مأموریت بشردوستانه را به این کشور بفرستد. و در عین حال، در چارچوب پیمان امنیت جمعی، سالانه مانورهای نظامی پرهزینه برگزار می‌شود. یک ستاد مشترک، نیروهای جمعی واکنش سریع ، سیستم واحد دفاع ضد موشکی، یک سیستم واحد ارتباطی و فرماندهی و غیره ایجاد شده است. اگر سازمان جامعیت و استحکام واقعی به دست نیاورد، همه اینها در یک لحظه بحرانی ممکن است بی‌فایده باشد.

از همه شرکت کنندگان در سازمان پیمان امنیت جمعی، ممکن است مسکو، با اطمینان بالا، می‌تواند روی تاجیکستان حساب باز کند، که نیروهای روسی در آنجا مستقر هستند، و همچنین بلاروس، که هنوز در آنجا نیرویی نیز ندارد. در هر صورت، سران دولت ها به خوبی می‌دانند که اگر از غرب پیروی کنند، چه چیزی در انتظار آنها خواهد بود. و به عنوان مثال، داستان معمر قذافی و ویکتور یانوکوویچ وجود دارد. غیرقابل اعتمادترین متحد کرملین قزاقستان است. این واقعیت که آستانه به طور یکجانبه رژیم بدون ویزا برای شهروندان ایالات متحده در نظر گرفت و الفبای سیریلیک را به لاتین تغییر داد، فقط نیمی از مشکل است. همانطور که می دانید، کسب و کار آمریکایی بسیاری از موقعیت‌های بلند مدت و مستحکمی در استخراج معادن این جمهوری از آن خود کرده است. در بیست سال گذشته، آستانه از ایالات متحده سلاح خریداری کرده و نمایندگان خود را برای آموزش در آکادمی های نظامی به آنجا می‌فرستد. هر ساله مانورهای مشترک آمریکایی قزاقی با نام "Steppe Eagle" برگزار می‌شود که برای آن یک زمین تمرین ویژه مجهز به نام "ایلیسکی" نه چندان دور از آلماتی در نظر گرفته شده است. به هر حال، از نمایندگان نیروهای مسلح فدراسیون روسیه حتی در نقش ناظر هم در آنجا نامی برده نشده است. علاوه بر این، پنتاگون یک آزمایشگاه بیولوژیکی در خود آلماآتی ایجاد کرده که حدود 130 میلیون دلار صرف آن شده است. از همان ابتدا آمریکایی‌ها ابراز این موسسه برای ایجاد و نگهداری خطرناک‌ترین گونه های عفونی طراحی شده است. علاوه بر این، آستانه قول داده است که به ایالات متحده امتیاز ایجاد مراکز لجستیکی در قلمرو خود برای ارائه خدمات حمل و نقلی به افغانستان بدهد.

وضعیت اتحادی ارتش قرقیزستان نیز با وجود حضور نظامی روسیه در این کشور شکننده است. وضعیت سیاسی در جمهوری بسیار بی‌ثبات است، یک انقلاب رنگی دیگر با پیامدهای غیر قابل پیش بینی ممکن است در هر زمانی به وجود آید. تا همین اواخر، ارمنستان به عنوان قابل اعتمادترین متحد روسیه محسوب می‌شد. اما در سال جاری انقلاب مخملی در آنجا به وقوع پیوست، که آمریکایی‌ها از آن استفاده کرده و بلافاصله جان بولتون  به آنجا فرستاده شد. رهبر جدید ارمنستان در جریان گفتگو با او، با شنیدن پیشنهاد خرید سلاح‌های آمریکایی، گفت: "دولت کشور هیچگونه محدودیتی ندارد. و اگر یک پیشنهاد خوب از سوی ایالات متحده مطرح شود، ما آماده هستیم که آن را مورد بحث قرار دهیم. " علاوه بر این، یک پرونده کیفری علیه یوری خاچاتوروف، دبیر کل سازمان پیمان امنیت جمعی و شعبه محلی شرکت گازپروم، ایجاد شد. در نتیجه، روابط میان ایروان و مسکو بلافاصله پرتنش شد.

انتهای پیام/