تحلیل زنگنه| چرا کار شورای همکاری خلیج فارس به اینجا کشید؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ،   وجود اختلافات عمیق بین اعضای شورای همکاری خلیج فارس سال هاست که ناقوس مرگ این شورا  را به صدا در آورده است.  این اختلافات در سی و نهمین نشست شورای همکاری خلیج فارس به خوبی هویدا شد.  به رغم اینکه  شاه عربستان  با خط خود نامه دعوت امیر قطر  را  نوشته بود،  اما  او در نشست یکشنبه گذشته ریاض  شرکت نکرد  و هیاتی  را در سطح مشاور وزیر خارجه به این نشست فرستاد  تا به گفته برخی کارشناسان،  این شورا  دچار فروپاشی  نشود.  اکنون کارکرد و تداوم  حیات شورای همکاری خلیج فارس  به شدت زیر سئوال رفته  و همین موضوع  باعث شده است تا گفت وگویی با دکتر " صباح زنگنه "  کارشناس تحولات غرب آسیا  در این  زمینه داشته باشیم  که  متن آن  به شرح  ذیل است.

 صباح زنگنه  با اشاره  به برگزاری نشست اخیر سران شورای همکاری خلیج فارس گفت: کشورهای عضو این شورا  چندان  به  تحولات داخلی،  منطقه ای  و جهانی توجهی ندارند.  گویا سرمداران  این کشورهای  خارج  از زمان زندگی می کنند. دلیل این مسئله همین نشست های بی محتوا و جدای  از تحولات  و جریان های جاری  در منطقه است. کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس  تصور می کنند  امکانات مالی  و مادی  که  در اختیار دارند،  چقدر می  تواند جوابگوی تهدیدات باشد؟  این در حالی است  که کشورهای مزبور  از مشکلات داخلی  از جمله  بیکاری ،  وجود تعداد زیاد نیروهای خارجی  رنج می برند.  آنها امنیت خود  را  به کشورهای بیگانه سپرده اند  و درگیر مسائلی همچون یمن،  سوریه ، عراق  و لبنان  شده اند.  تمام اینها نشان می دهد  بیشتر دولتمردان کشورهای شورای همکاری خلیج فارس در  سرای دیگری  به سر می برند.

ناسازکاری با واقعیت های موجود

این کارشناس تحولات غرب آسیا  در ارتباط  با دیدگاه  برخی تحلیلگران  مبنی بر اینکه  شورای همکاری خلیج فارس  دیگر کارایی  خود  را  از دست داده است،  گفت:  مردم  حاشیه جنوبی خلیج فارس  نیازمند  آرامش ، استقلال  و همکاری  منطقه ای  و رفت  و آمدهای آسان  در منطقه هستند.  نیمی  از مردم کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس  دارای  ارتباط  خانوادگی  با ملت ایران هستند.  به لحاظ  اجتماعی  آنها خودشان  را  خارج  از  این  منطقه  نمی دانند  لذا ساختاری  همچون  شورای همکاری خلیج فارس  که  بر محور تقابل  با جمهوری اسلامی ایران  طراحی  شده است،  اصولا  ساختاری  نیست  که  بتواند  جوابگوی  واقعیت های موجود باشد.  در حقیقت،  سیاست های  تقابل جویانه  دولتمردان این کشورها، ملت هایشان  را دچار آسیب های اجتماعی  و روانی کرده است.  از طرف دیگر،  اتکای  بیش از  حد نظام های حاکم  بر کشورهای شورای همکاری  خلیج فارس  به  آمریکا  و یکی  و دو  قدرت اروپایی  هیچگاه  مشکلات و مسائل  این کشورها  و منطقه را حل  و فصل  نکرده  بلکه شاهد  برافروخته شدن 4 الی 5 جنگ خانمانسوز  در این منطقه  بوده ایم.  بنابراین،  شورای همکاری خلیج فارس  به  بازنگری  جدی  در اهداف ، سیاست های  راهبردی  و سازکارهای  خود نیازمند است.

روحیه قبیلگی آل سعود

وی  با اشاره  به نظر برخی تحلیلگران مبنی  بر اینکه عربستان  سیاست های خود  را  بر شورای همکاری خلیج فارس  تحمیل می کند  و همین موضوع  باعث  نارضایتی  کشورهای عضو این  شورا شده است،  اظهار داشت:  این چنین عملکردی  جزیی  از ماهیت قبیلگی  خاندان  آل سعود است. هنگامی که  این خاندان  حکومت  را  در عربستان  قضبه کرد ،  اولین کاری  که انجام  داد،  حمله  به سایر استان ها این شبه جزیره  مثل حجاز ، عسیر،  تبوک و......بود.  این  مناطق  به اشغال  خاندان آل سعود  در آمد  و اعمال  فشار و زور تفکر وهابیت  را در  این  مناطق  حاکم ساخت  و  آل سعود هژمونی خود  را  بر مردم  تحمیل  کرد.  وقتی که  از این مسائل  فارغ  شد و چند سالی گذشت،  به اندیشه اشغال  بحرین  افتاد.  اکنون  بحرین  عملا  به اشغال  عربستان سعودی  در آمده است.  ریاض  به فکر اشغال قطر افتاد  اما  دوحه  مقاومت  کرد لذا عربستان نتوانست  این شیخ نشین  را  اشغال کند.  همچنین عربستان  به  فکر اشغال عمان،  امارات  و کویت افتاد.  این  یک روحیه  قبیلگی  و ذاتی آل سعود است  و کشورهای  حاشیه جنوبی خلیج فارس  همواره  در معرض تهدید  این روحیه  خاندان آل سعود  بوده  و خواهند بود.

سیاست ها  و  راهبردهای بی محتوا

زنگته  در پایان  چشم انداز حیات  شورای همکاری خلیج فارس  را  این چنین  پیش بینی کرد:  این شورا  به صورت  ظاهری  می تواند  به حیات خود  ادامه  بدهد  اما  سیاستها،  اقدامات  و راهبردهایش  عملا  بی محتوا خواهد بود  و تنها  یک شکل ظاهری  از  شورا باقی خواهد ماند.

انتهای پیام/