سیما لیموچی: از تلاش برای ورزش معلولان پس از ۳۳ سال خسته نشده‌ام/ بانوان درخشش خاصی در پارالمپیک ۲۰۲۰ خواهند داشت

سیما لیموچی، نایب رئیس جدید کمیته ملی پارالمپیک در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم ، درباره انتخابش به این سمت و اینکه تنها نامزد پست نایب رئیسی بانوان در زمان رأی‌گیری بود، اظهار داشت: اولاً باید بگویم که نامزدهای دیگری هم حضور داشتند که ظاهراً برخی از آنها به دلیل اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان نتوانستند شرکت کنند و به همین دلیل انصراف دادند. درباره حضورم به عنوان نایب رئیس هم باید عنوان کنم که من در گذشته عضو هیئت اجرایی کمیته پارالمپیک بودم و همچنین برای نایب رئیسی درخواست می‌دادم، اما به دلیل احترام گذاشتن به پیشکسوتان منصرف می‌شدم. با این وجود این بار برخی گفتند که انصراف ندهم و تصمیم خودم و دوستان بر آن شد که در انتخابات بمانم تا شاید این بار در این حوزه بتوانم کمک کنم.

وی در خصوص فعالیت‌هایش در حوزه ورزش معلولان گفت: من کار خود را بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با تنیس روی میز شروع کردم، تا اینکه در سال 64 به سمت ورزش ناشنوایان رفتم. موفقیت در این حوزه باعث شد تا برگزار کننده مسابقات ID از سوی آموزش و پرورش شوم و پس از آن نیز به عنوان مدرس ورزش جانبازان و معلولین انتخاب شدم. در سال 1382 به عنوان مربی تیم تنیس روی میز معلولان بانوان معرفی شدم و در سال 1374 همزمان با نخستین اعزام به یک رقابت‌های بین‌المللی، یکی از شاگردانم از تبریز توانست مدال نقره مسابقات بین‌المللی انگلیس را کسب کند.

نایب رئیس کمیته ملی پارالمپیک ادامه داد: این مسیر را تا سال 2000 ادامه دادم؛ تا اینکه در همان سال با هزینه شخصی در بازی‌های پارالمپیک سیدنی حضور پیدا کردم. همین حضور یک نقطه عطف برایم شد و توانستم تجربیات زیادی را جمع‌آوری کنم تا جدی‌تر از گذشته در جنبش پارالمپیک ادامه بدهم. پس از بازگشت از سیدنی، یک گزارش 76 صفحه‌ای درباره شرایط ورزش معلولان و حال و هوای بازی‌ها نوشتم که مورد توجه فدراسیون جانبازان و معلولین و سازمان تربیت بدنی قرار گرفت.

لیموچی با اشاره به اینکه در سال 2004 به عنوان رابط کمیته پارالمپیک با روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایرانی انتخاب شد، افزود: 8 سال عضویت در کمیته بانوان میته بین‌المللی پارالمپیک، حضور به عنوان داور و مسئول اجرایی در پارالمپیک 2008 پکن، بازی‌های آسیایی 2010 گوانگژو و 2014 اینچئون بخش دیگری از فعالیت‌هایم هستند.  به هر حال من نزدیک به سه دهه در این حوزه‌ها مربیگری کردم، تا اینکه تصمیم گرفتم کم‌کم وارد حوزه تصمیم‌گیری‌ها شوم.

وی در پاسخ به این سوال که چه عاملی باعث جذب او به ورزش معلولان در طول این سال‌ها شده است؟ گفت: من اولین بار در سال 58 مربی تیم پینگ‌پنگ بانوان خوزستان در بخش افراد عادی شدم و با توجه به اینکه تجربه‌ای نداشتم، این اتفاق باعث شد خودم را در مسائل علمی و تجربه بالا بکشم و مربی و سرمربی تیم ملی شوم. در سال 64 به ناشنوایان کمک می‌کردم و از این بابت واقعاً خوشحال بودم. همین عامل و شرایط دیگری که وجود داشت، باعث می‌شد جدی‌تر از همیشه باشم، چرا که احساس می‌کردم این بخش از افراد جامعه یعنی معلولان نیاز به کمک بیشتری دارند. واقعاً از اینکه می‌توانستم کمک کنم، یک انرژی عجیب در من ایجاد می‌کرد و هرگز باعث خستگی‌ام هم نمی‌شد. هنوز هم از تلاش در این حوزه پس از 33 سال خسته نشده‌ام. من در دانشگاه الزهرا به طور مرتب در حوزه ورزش معلولان کلاس می‌گذارم و این دانشگاه به نوعی تبدیل به یک مرکز برای جنبش پارالمپیک شده است. اتفاقاً دانشجویانم در این حوزه به صورت داوطلبانه اقدامات زیادی انجام می‌دهند که یکی از آنها کمک به برگزاری روز ملی پارالمپیک است.

نایب رئیس بانوان کمیته ملی پارالمپیک در پاسخ به این سوال که «به نظرش موفقیت بانوان معلوان در پارالمپیک 2020 هم تداوم خواهد داشت یا نه؟» گفت: صد درصد این شرایط ادامه دارد. سال گذشته کار تدوین استراتژی‌های چهار ساله ورزش معلولان در کمیته پارالمپیک صورت گرفت. یکی از نکات مهم این استراتژی، خوب دیده شدن بانوان در آن است. در واقع برای بانوان اقدامات و جایگاه خوبی در نظر گرفته شده و به نظرم آنها درخشش خاصی در پارالمپیک 2020 توکیو خواهند داشت.

لیموچی در پایان درباره دلیل دوری‌اش از تنیس روی میز افراد سالم پس از تلاش‌های زیادی که در این حوزه طی سال‌های گذشته کرده بود، عنوان کرد: به هر حال این افت و خیزها همیشه هست. به قول یکی از دوستانم «مدیریت یک جریان بی‌رحم است». در واقع مهم این است که ما انسان‌ها این ظرفیت را به عنوان یک مدیر داشته باشیم، یعنی نقاط ضعف و قوت افراد را با هم بپذیریم. درست است که الان همکاری مستقیمی با فدراسیون ندارم، اما در برخی بخش‌ها همکاری‌های خوبی صورت گرفته و کمک‌هایی از سوی فدراسیون انجام شده است.

انتهای پیام/