روش عجیب سوادآموزی در کردستان؛ تحصیل در نمازخانه‌های مدارس
سواد آموزان کردستانی به‌دلیل کمبود کلاس و فراهم نبودن مکان مناسب در نمازخانه‌های مدارس خواندن و نوشتن یاد می‌گیرند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، مشکلات اقتصادی، فرهنگی و احساس بی‌نیازی به سواد از جمله مواردی است که باعث می‌شود افراد بی‌سواد از فعالیت‌های سوادآموزی استقبال نکنند به طوری که هم‌اکنون بخشی از جامعه بیسوادان را افراد متولد سال‌های پس از انقلاب اسلامی تشکیل می‌دهند؛ از سوی دیگر نیز نبود امکانات و تجهیزات کمک آموزشی و نامناسب بودن مکان، فضا و زمان برگزاری کلاس‌ها، ثابت نبودن سکونت بیسوادان در یک محل یا منطقه خاص، مخالفت خانواده، خانه‌داری و بچه‌داری و مشغله کاری زیاد، دشواری و مشکلات در یادگیری و انجام محاسبات ریاضی و روخوانی قرآن، نگاه منفی نسبت به سوادآموزی و منزوی بودن بیسوادان در اجتماع از جمله علل عدم استقبال بیسوادان از برنامه‌های سوادآموزی است.
بررسی آمار بیسوادان کشور نشان می‌دهد که با وجود زحمات زیادی که برای مبارزه با بی‌سوادی طی سال‌های اخیر صورت گرفته اما متأسفانه هنوز جامعه ما با میلیون‌ها نفر بی‌سواد روبه‌روست بطوریکه در حال حاضر در استانی همچون کردستان که حدود 2 درصد از جمعیت کشور را تشکیل داده، 50 هزار نفر از جمعیت جامعه هدف 10 تا 49 سال بی‌سواد هستند که این آمار چندان مطلوب نیست.
در همین رابطه خبرنگار تسنیم پای دردودل بانوان سواد آموز و مربیان سوادآموزی در استان کردستان نشست که مشروح گفت‌وگو از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.
شیرین رضایی یکی از بانوان سنندجی که چند سالی است در نهضت سواد آموزی مشغول به تحصیل است، در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم می‌گوید: از روزی که در نهضت سواد آموزی ثبت‌نام کرده‌ام و در حال تحصیل هستم بسیار خوشحالم و امیدوارم بتوانم تا هر جای که امکانش باشد در مقاطع بالاتر نیز پیشرفت داشته باشم. اما این تحقق این مهم نیاز به فراهم کردن امکانات و درک بیشتر موقعیت زنان خانه‌دار دارای فرزند از سوی مربیان سوادآموزی است که خوشبختانه با ما تعامل دارند.
وی افزود: به‌دلیل مشکلات اقتصادی و فرهنگی گذشته خانواده‌ها و برخی از دلایل دیگر جامعه، این موقعیت برای من فراهم نشد که بتوانم از کودکی سواد را یاد بگیرم اما اکنون با تلاش خود و مربیان سوادآموزی توانسته‌ام حداقل سواد خواندن و نوشتن را یاد بگیرم، گرچه مشکلات بسیاری برای آمدن به نهضت دارم اما سعی می‌کنم برنامه‌ریزی داشته باشم تا بلکه بتوانم ازاین موقعیت خوب استفاده کنم.
یکی دیگر از بانوان سواد آموز به خبرنگار تسنیم گفت: حدود دو سال است که در نهضت سواد آموزی تحصیل می‌کنم مطالب بسیاری را یاد گرفته‌ام و خوشبختانه توانستم به عنوان دانش‌آموز برتر نیز از من تجلیل شود، علاقه بسیاری به خواندن و نوشتن دارم و قطعا تا جای که بتوانم تحصیل را ادامه می‌دهم.
محبوبی تصریح کرد: آدم بی‌سواد مانند آدم کور است امروزه دیگر مانند گذشته نسیت که به سواد اهمییت داده نشود حتی فرزندانمان از بی‌سوادی ما عذاب می‌کشند و ناراحت هستند بنابراین باید حتماً خواندن و نوشتن را یاد بگیریم و امیدوارم آموزش و پرورش زمینه بهتری برای حضور افراد بی‌سواد در کلاس‌های نهضت سواد آموزی فراهم کند.
طرح سوادآموزی تشویقی در کردستان اجرایی نشده است؛ سواد آموزان دیگر حرف‌هایمان را باور ندارند
فرشته فاتحی یکی از مربیان برتر سوادآموزی کردستان به وضعیت و فعالیت‌های نهضت سواد آموزی در سطح استان اشاره کرد و اظهار داشت: بنده به‌عنوان یک آموزش‌دهنده حدود 10 سال است که فعالیت می‌کنم و خوشبختانه در این راستا بسیار موفق عمل کرده‌ام، کار یک آموزش‌دهنده بسیار سخت و طاقت‌فرسا است چراکه با قشر سنین بالا که توان یادگیری‌شان پایین است سرو کار دارد و نوع برخورد با آنها باید متفاوت باشد و موقعیت زندگی افراد در نظر گرفته شود.
وی گفت: متأسفانه علی‌رغم تلاش‌های فراوان اما همچنان آمار افراد بی‌سواد در استان به‌ویژه در محلات حاشیه شهر زیاد است چراکه سواد آموزان به عنوان یک اولویت و بخشی از کارهای مهم روزمره خود به حضور در کلاس‌ها و ضرورت یادگیری توجه نمی‌کنند و چون اجباری برای ماندن ندارند در نیمه سال کلاس‌ها را رها می‌کنند.
مربی سوادآموزی کردستان خطاب به مسئولان تصریح کرد: پیشنهاد می‌شود «حضور افراد سواد آموز در کلاس‌ها اجباری کنند» و علاوه بر تدریس کتاب‌های درسی، آموزش‌های دیگر متناسب با سن و سال افراد در نظر گرفته شود چراکه این امر مهم موجب علاقه و انگیزه بیشتر سوادآموزان می‌شود.
وی عنوان کرد: در چند سال اخیر آموزش و پرورش یک طرح تشویقی برای سواد آموزان در نظر گرفت که در صورت یادگیری افراد و قبولی بیسوادان در امتحانات مبالغ تشویقی به آنها اهدا شود اما متأسفانه این طرح در استان کردستان اجرایی نشده و علی‌رغم قول‌ها و وعده‌هایی که به مردم دادیم هیچ تشویقی به کسی تعلق نگرفت و اکنون کسی به حرف‌های ما دیگر باوری ندارد، بنابراین از مسئولان آموزش و پرورش درخواست داریم به وعده‌هایشان عمل کنند.
شرایط تحصیل و مکان مناسب برای سواد آموزان کردستانی فراهم نیست
امجدی یکی دیگر از مربیان سوادآموزی کردستان در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: یکی از مشکلات ما نبود جایگاه و مکان مناسب برای تحصیل سواد آموزان است چراکه همیشه با کمبود کلاس مواجه هستیم و مجبوریم سواد آموزان را در نمازخانه‌های مدارس ببریم و معمولاً به دلیل نبود صندلی و نشستن روی زمین شرکت‌کنندگان گلایه‌های بسیاری مطرح می‌کنند و این زیبنده نیست که تا این حد به آنان بی‌توجهی شود.
وی گفت: ما مربیان سوادآموزی با کمبود امکانات و سختی‌های زیادی مواجه هستیم و انتظار داریم که حداقل حقوق و سنوات کاری برایمان محسوب شود اما متأسفانه هر چند ماه یک‌بار، حق‌الزحمه معلمان پرداخت می‌شود؛ گاهاً 6 ماه یک بار هم حقوق مربیان سوادآموزی پرداخت شده که این وضعیت انگیزه فعالیت را از ما می‌گیرد.
رئیس آموزش و پرورش ناحیه یک سنندج نیز در این‌باره می‌گوید: این شهرستان در سال 1355 طبق سرشماری رسمی در جامعه روستایی 21 درصد باسواد داشته و در آخرین اعلام سرشماری سال 95 حدود 87 درصد افراد باسواد شده‌اند؛ همچنین جامعه شهری در «سال 55» حدود 56 درصد با سواد و در سال 95 جامعه شهری به 95 درصد ارتقاء پیدا کرده است و این تغییرات نشان می‌دهد که اقدامات خوبی انجام شده است.
سید فواد حسینی به تفکیک سطح سواد مردان و زنان اشاره کرد و افزود: شهرستان سنندج در سطح سواد مردان «سال 55» حدود 48 درصد و در «سال 95» این نسبت به 97 درصد رسیده همچنین در زمینه سطح سواد زنان نیز در «سال 55» 20 درصد و در «سال 95» این نسبت به 91 درصد افزایش یافته است.
وی گفت: شهرستان سنندج در سال 1355 به طور کلی طبق سرشماری رسمی 35 درصد باسوادی داشته که به برکت تشکیل انقلاب اسلامی و اقدامات موثر و برنامه‌ریزی شده این میزان به 94 درصد رسیده است.
بنابرین سوادآموزی جهش عظیمی است که فرد بی‌سواد را از یک ناآموخته ذهنی به یک آموخته ذهنی می‌رساند و برای فعالیت در اجتماع آماده می‌کند، پس از متولیان و برنامه‌ریزان سواد آموزی کشور انتظار می‌رود که با بسیج کردن کلیه امکانات و با برنامه‌ریزی اصولی و هدفمند برای سال‌های آینده در راستای ریشه‌کنی بی‌سوادی گام بردارند و امیدواریم روزی فرا برسد که این تفکر و ذهنیت در افراد بی‌سواد ایجاد شود که همه باید یبشتر یاد بگیرند و قابلیت‌هایی را که تاکنون بی‌استفاده مانده در خود شکوفا سازند.
انتهای پیام/ش
