یادداشت| "چهل منزل انقلاب" راهی که در فرهنگ رفته‌ایم؛ راهی که مانده است

خبرگزاری تسنیم- علی طلوعی*

کاروان انقلاب اسلامی به منزل چهلم رسید. چهل وادی طی شد و ما برای آنکه ایران، گوهری تابان، خانه خوبان شود خون دل‌ها خوردیم و خطرها کردیم. چهل وادی طی شد و ما در هر وادی یاد عزیزانمان را به یادگار سپردیم؛ چه ژاله‌هایی که از خون لاله‌ها گلگون شدند، چه گلوله‌ها که گل شدند و چه دشت‌ها که سرخ‌گون. چه بیم‌ها و امیدها، چه سوگ‌ها و سرودها: "که ای صوفی شراب آن گه شود صاف- که در کوزه بماند اربعینی".

چهل وادی گذشت، ما پای در معرکه گذاشتیم چه مردان سبزی از آتش گذشتند چه مردان سبزی به دریا رسیدند چه مردان سبزی به محراب معنا رسیدند. چهل منزل به سرآمد و ما گاه دل شکسته از بی‌وفایی آنان که عهد شکستند و گاه سرمست از رویش جوانه‌های رشید، به سان رهنوردانی که در افسانه‌ها گویند، گرفته کوله بار زادره بر دوش، پای در جای پای ساربان نهادیم و پیش آمدیم.

چهل سال گذشت و کاروان منزل به منزل، ره سپرد، ‌اما قصه عروج ساربان،‌ شرر بر جانمان ریخت و سایه اندوه روزگارمان را تیره کرد.ماتم‌زده بودیم که ناگهان برق غیرت بدرخشید و ولی شناسان، فرزانه‌ای را به زعامت برگزیدند که خود اسوه مجاهدت بود و آرمانش شهادت. آنک مردی جلودار بود که در کلامش می‌شد آیه‌های نور را به تفسیر نشست. در نگاهش عصمت آسمانی‌ترین وارثان زمین را تماشا کرد و در امتداد گام‌هایش به دیدار حضرت دوست واصل شد.

چهل وادی طی شد؛ چه روزها که ما از شوق و افتخار سر به آسمان سائیدیم و شهد شیرین ظفر زندگی را خواستنی‌تر کرد و چه روزها که دشنه کینه نارفیقان سینه‌هایمان را شکافت و شرنگ خیانت روحمان را آزرد. اکنون مائیم ایستاده در بزنگاه تاریخ،‌ راهی که طی شده و مسیری که گام‌های استوار و همت مردان مرد را به انتظار نشسته است. مقصد؛ اشارت دستان سخاوتمندی که سعادت و سربلندی را نشانه رفته است و چراغ راه؛ وارثان نور و پیام آوران مهر، آنان که پای در ستیغ کرامت نهاده‌اند و روحشان وسعتی خدایی یافته است.

چهل در فرهنگ ما، هماره شأن و ارزشی نمادین داشته و انقلاب اسلامی نیز نسبتی عمیق با چهل دارد. چه، سلسله چهلم‌ها بود که قم را به تبریز پیوند داد و شور و شعور انقلاب شهر به شهر بالید و پهنه ایران را فراگرفت. اکنون چهل سال گذشته است و نسل انقلاب پای در جای پای نسل انقلابی به پختگی و کمال رسیده است. چهل سالگی پیش و بیش از آنکه عدد باشد و اشاره‌ای به گذشت زمان و ورق خوردن تاریخ، ‌نمادی است از رشد و بالندگی، عبور از راهرو بودن به راهبری و هدایت‌گری. اگر جان عارفان و سالکان پس از چله نشینی به زلالی وصل پیوند می‌خورد و پس از طی طریق چهل منزل، در قاف قبله عشق به خویشتن خویش رجعت می‌کند؛ پس چهل نه پایان و میانه راه، که آغاز راه است. راهی نو که خصیصه اصلی آن مسئولیت پذیری و تعهدمندی است؛ این بار باید راه بلد بود و به انگشت تدبیر، نوسالکان را از مهلکه‌ها عبور داد و به سر منزل مقصود هدایت کرد.

اکنون اگرچه همچنان راه مقصد بس دراز است و طی این مرحله همت مردانه، هم‌نفسی طائر قدس و همرهی خضر را می‌باید اما ما دیگر نوسفر نیستیم. چهل سالگی انقلاب سرآغاز رجعت به اصل در نهایت پختگی و کمال و شروع مرحله نوینی از مجاهدت و ایثار است که دستاورد آن فتح قله‌های افتخار و رسیدن به کرانه‌های تمدن نوینی است که ام‌القرای سعادت و نیکبختی است.

*رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما

انتهای پیام/