قرارداد بانوان فوتسالیست توهین به شخصیت آنهاست

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، تیم ملی فوتسال بانوان ایران در سال 97 برای دومین بار قهرمانی در آسیا را تجربه کرد. شهرزاد مظفر مربی نام آشنا فوتسال زنان هدایت تیم ملی را بر عهده داشت و موفق شد تا بار دیگر اقتدار فوتسال بانوان ایران را به رخ رقبای آسیایی بکشاند.

شاید کم‌تر هواداری تصورش را می‌کرد که پس از چنین موفقیتی فدراسیون فوتبال به راحتی این مربی را از دست بدهد تا کویتی‌ها او را برای آموزش و راه اندازی فوتسال بانوانشان به خدمت بگیرند. مظفر علی رغم کسب عناوین متعدد قهرمانی در مسابقات لیگ داخلی حتی تیمی برای هدایت در رقابت‌های لیگ داخلی کشور نداشت چرا که اسپانسر قوی برای تیم داری وجود ندارد، تیم ملی نیز در خوابی 9 ماهه فرو رفت، همین دلایل کافی بود تا سرمربی موفق بار سفر ببندد و به پیشنهاد کویتی‌ها پاسخ مثبت دهد.

حال شهرزاد مظفر ضمن آموزش، برنامه‌ای بلند مدت برای فوتسال بانوان کویت در نظر گرفته است و برای نخستین بار رقابت‌های لیگ و اردوهای تیم ملی فوتسال بانوان کویت را راه اندازی کرده است.

به بهانه آغاز سال جدید شهرزاد مظفر به تشریح برنامه‌هایش در سال جدید، آرزوهایش برای مردم ایران که با مشکلات اقتصادی دست به گریبان هستند، تأثیرگذاری روابط برای روی کار آمدن افراد و نادیده گرفتن شایسته سالاری، نگاه ناعادلانه که موجب آزارش شده، انفعال تیم ملی فوتسال، وضعیت افتضاح قرارداد بازیکنان، تلخ‌ترین و شیرین‌ترین اتفاقات ورزشی و… پرداخت.

* بانوان کویت تفریحی فوتسال بازی می‌کردند
حدود 6 ماه از حضورم در کویت می‌گذرد و برگزاری هفته هفتم مسابقات لیگ از نکات مثبت حضورم است، قبل از ماه رمضان رقابت‌های لیگ به پایان خواهد رسید. بعد از گذشت دو هفته از مسابقات لیگ 34 بازیکن را به اردوی ملی دعوت و در حال حاضر با 28 بازیکن در حال پیگیری تمرینات هستیم. بانوان کویت تا به امروز به صورت تفریحی فوتسال بازی کردند، در ابتدای راه قرار داریم و بازیکنان را با مفاهیم فوتسال آشنا می‌کنیم. نکته مثبت این است که از نظر بازیکن کمی شرایط بهتر از تصوراتم بود. به طور هفتگی تمرینات تیم ملی را انجام می‌دهیم. بعد از پایان مسابقات لیگ تعداد جلسات را افزایش خواهیم داد.

* قهرمانی در آسیا دستاورد بزرگی بود
پررنگ‌ترین اتفاق تیم ملی فوتسال بانوان در سال 97 قهرمانی دوباره در آسیا بود. پس از آن دیگر برنامه‌ای برای تیم ملی وجود نداشت تا اواخر سال که بازی دوستانه با روسیه برگزار شد. قهرمانی در آسیا دستاورد بزرگی بود که نسبت به بار نخست مقتدرانه‌تر به دست آمد، اینکه بعد از این قهرمانی تیم ملی دچار انفعال شد برای هیچ تیم ملی خوب نیست که طی 9 ماه حتی یک جلسه تمرینی برگزار نشد و این 9 ماه نقطه منفی بود. امیدوارم سال 98 برای تیم ملی سال شلوغ و پرباری باشد.

* نقره اینچئون تلخ‌ترین خاطره ورزشی‌ام است
تلخ‌ترین خاطره ورزشی‌ام از دست دادن عنوان قهرمانیِ بازی‌های آسیایی اینچئون بود، برای نخستین بار تا فینال مسابقات پیش رفته بودیم و همان نقطه عطف رو به جلو رفتن تیم ملی بود. همان موقع مدال طلا را می‌خواستم اما در ضربات پنالتی مغلوب ژاپن شدیم و مدال نقره سهم تیم ما شد، این تلخ‌ترین خاطره ورزشی‌ام است. فوت پدرم نیز تلخ‌ترین اتفاق زندگی‌ام است. خاطرات شیرین زندگی ام نیز بسیار است اما همیشه به داشتن خانواده همراه و حمایت گرم افتخار کرده‌ام. امیدوارم همیشه سلامت باشند و برای داشتن شأن به خودم می بالم.

* لیگ تولید کننده نداریم
رقابت‌های لیگ را از طریق مصاحبه‌ها و نتایج دنبال کردم. تا زمانیکه یک سری اتفاقات در بن مایه فوتسال رخ ندهد نمی‌توان ادعای پیشرفت سطح کیفی لیگ را داشت. رقابت فشرده و نزدیکی نتایج، نشانگر رشد کیفی نیست. زمانی می‌توان ادعای رشد کیفی کرد که برای مثال تعداد 20 بازیکن برتر در سال 96 به 25 نفر در سال 97 افزایش پیدا کند و این روند ادامه دار باشد نه اینکه همان تعداد همیشگی و اندک فقط در تیم‌ها پخش شوند. لیگ مولد به معنی رقابت فشرده نیست، مسابقات لیگ دیگر مانند قبل تولید کننده نیست و این مشکل ریشه‌ای است.

* مبلغ قراردادها توهین به شخصیت بازیکنان است ‏
وضعیت قراردادها هر سال خطرناک‌تر و بدتر می‌شود. فقط شاید رقم قرارداد برخی بازیکنان نسبت به چند سال پیش کمی افزایش داشته باشد که آن هم با تورم قابل مقایسه نیست و حتی قراردادها کامل تسویه نمی‌شود. فوتسال در این سال‌ها هیچ گاه به حقش نرسیده است. تیم ملی دو بار قهرمان آسیا شد اما وضعیت قرارداد بازیکنان تغییری نکرد، خیلی بد است که مبلغ قرار داد ملی پوشی که عنوان قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد 20 میلیون تومان باشد و همین مبلغ هم به طور کامل پرداخت نشود! برایم عجیب است که چرا باید رقم قراردادها پایین باشد. رشته‌هایی مانند والیبال و بسکتبال که هرگز جایگاه فوتسال را در آسیا کسب نکرده‌اند قراردادهای بالاتری از فوتسالی‌ها دارند! این یک سوال اساسی است و ناراحتم که بازیکنان فوتسال در طی سال‌ها، رنج و زحمت فراوانی کشیده‌اند و از نظر مالی تلاش‌هایشان بی نتیجه ماند. آنها زندگیشان را به پای ورزش و کسب افتخارات ریختند، مبلغ قراردادها توهین به شخصیت، زحمات و وقتی است که بازیکنان سال‌ها به پای فوتسال مملکت ریخته‌اند.

* نگاه مردم به فوتسال دختران در حال تغییر است
نگاه مردم نسبت به فوتسال دختران در حال تغییر است، وقتی فعالیتی آغاز و مردم موفقیت‌ها را تماشا کنند مایه مباهات و غرور ملی است، همین مسئله باعث تغییر نظر خانواده‌ها می‌شود. تیم ملی قهرمان آسیا شد و هیچ پدر و مادری نیست که این مسئله برایش غرور آفرین نباشد، مردم از قهرمانی شاد شده‌اند و برایشان فرقی ندارد تیم مردان یا زنان قهرمان شده چرا که نام ایران مطرح است و پرچم کشور به اهتزاز در آمده است. وقتی خانواده‌ها تماشا کنند دخترشان به جای فعالیت در کار بیهوده به یک قهرمان ملی تبدیل شده و مردم به آن افتخار می‌کنند تشویق می‌شوند تا فرزندشان به این رشته روی بیاورد. علت اصلی تغییر نگاه مردم به فوتسال زنان، قهرمانی در آسیا است.

* ‏قربانی مسائل شخصی شده‌ایم
عدم شایسته سالاری و وجود نگاه ناعادلانه چیزی بود که در این سال‌ها اذیتم کرد. در ورزش در مواقع بسیاری با نگاه‌ها و سیاست‌هایی مواجه شدم که منصفانه نبود و تبعاتش دامن من و خیلی‌ها را گرفت. ورزش محل غرض ورزی شخصی نیست به ویژه از طرف کسانی که تصمیم گیرنده و تصمیم ساز هستند. وقتی تصمیم گیرنده‌ها درگیر مسائل شخصی می‌شوند این بدترین اتفاق است. همه ما در مقاطع زمانی قربانی مسائل شخصی و جهت گیری غرض ورزانه شده‌ایم که ربطی به شایسته سالاری و توانایی افراد نداشته و فقط می‌خواستند نفراتی حضور داشته و برخی نباشند. زمانیکه این دیدگاه بر ورزش حاکم باشد و افراد به دلیل روابط، روی کار بیایند مهلک ترین ضربه را به بدنه ورزش و سرمایه ورزشی زده‌ایم. امیدوارم روزی در ورزش ممکلت بخصوص در فوتبال و فوتسال نگاه شایسته سالاری باشد و افرادی روی کار قرار گیرند که لیاقت پست را داشته و مناسب جایگاهشان باشند. نگاه عادلانه یعنی افراد بر اساس توانایی روی کار بیایند.

* در برخورد با مشکلات خودم را سرزنش می‌کنم
آموخته‌ام که هیچ چیز در زندگی پایدار نیست، زندگی فراز و نشیب زیادی دارد و قرار نیست همیشه در بهترین یا بدترین حالت باشد. در برخورد با مشکلات گاهی خودم را سرزنش می‌کنم که ممکن است اشتباهی کرده باشم. نباید زانوی غم بغل کرد گاهی باید صبور بود و گاهی باید فعال شوی. همیشه راهی برای خروج از بحران وجود دارد.

* علاقه‌ی وحشتناکی به فوتبال و فوتسال دارم
عشق و علاقه‌ی وحشتناکی به فوتسال دارم و بدون شک هزار بار به عقب بازگردم باز همین رشته را انتخاب خواهم کرد. انتخاب‌های ما بر اساس عشق و علاقع مان است و راه دیگری نیست. از کودکی عاشق فوتبال و فوتسال بوده‌ام. هیچ وقت دوست نداشتم پسر باشم، از چیزی که هستم رضایت دارم و دلیلی ندارد که آرزوی پسر بودن داشته باشم.

* موضوع ورزشگاه آزادی باید حل شود
موضوع ورزشگاه آزادی باید حل شود، اخیراً خیلی درباره آن حرف می‌زنند، مسئله پیچیده‌ای نیست و قابل حل است. مسئولان در حال فراهم کردن شرایط برای حل این اتفاق هستند. اگر خانواده‌ها در ورزشگاه حاضر شوند فضا لطیف‌تر می‌شود و کسی از این تصمیم پشیمان نخواهد شد.

* می‌گفتم حق با دهداری است
الگوی ورزشی شما کیست؟ با این موضوع که بخواهم کسی رو الگو قرار دهم مشکل دارم چون این تصور را برایم تداعی می‌کند که پیروی کورکورانه داشته باشم، اگر این تعریف را کنار بگذاریم کسی که مرا خیلی تحت تأثیر قرار داد محروم پرویز دهداری بود. کودک بودم که او سرمربی تیم ملی شد و آن اتفاق تلخ برایش رخ داد. با اینکه کودک بودم اما چیزی در دلم می‌گفت حق با دهداری است و با همه وجود می‌خواستم مرحوم دهداری در مسابقات نتیجه بگیرد. دهداری را دوست داشتم، فردی بود که روی من اثرگذار بود. در حال حاضر نیز از کلوپ و گواردیولا بسیار آموخته‌ام و مصاحبه‌هایشان را دنبال می‌کنم چرا که مربیان موفقی هستند و باید فهمید که چرا مربی موفقی هستند.

* استقلالی هستم
استقلالی یا پرسپولیسی هستید؟ یک زمانی دوست نداشتم به این سوال پاسخ دهم چرا که سرمربی تیم ملی بودم اما حال به این سوال پاسخ می‌دهم چون چیز پیچیده‌ای نیست و کسی که فوتبالی است حتماً طرفدار یک تیم خاص است. از کودکی طرفدار استقلال بودم الان کمی از تعصب کودکی ام کم شده ولی همچنان این تیم را دوست دارم و امیدوارم موفق باشد.

* باید پای برنامه ریزی ایستاد
آینده فوتسال بانوان را چگونه می‌بینید؟ تیم ملی می‌تواند آینده درخشانی داشته باشد به شرط اینکه برنامه ریزی بهتری داشته باشیم. مشکل اساسی برنامه ریزی است. باید برنامه بلند مدت داشت و پای برنامه ایستاد، حمایت کرد تا اجرایی شود.

* هدفم رشد و توسعه فوتسال بانوان کویت است
بزرگ‌ترین هدف شما در سال جدید چیست؟ بزرگ‌ترین هدفم در سال جدید رشد و توسعه فوتسال بانوان کویت است. اهدافی تعیین و باید به آن برسم. حضور تورنمنت جام خلیج و مسابقات قهرمانی آسیا 2020 از جمله اهداف است. البته قهرمان آسیا شدن هدف نیست با توجه به ظرفیت‌هایمان تلاش می‌کنیم. در کنار تیم ملی نیز وظایفی مانند آموزش، رشد و توسعه فوتسال بانوان کویت را نیز دارم.

* مردم می‌توانند زندگی بهتری داشته باشند
نظر شما درباره مشکلات اقتصادی چیست؟ در جریان مشکلات اقتصادی مردم هستم. اقتصاد دان نیستم، به عنوان شهروند عادی آرزو دارم شرایط برای مردم کشورم آسان شود. ایران از نظر منابع طبیعی در شرایط خوبی است و مردم می‌توانند بهتر زندگی کنند. امیدوارم مسئولان فکری کنند. آرزو دارم مردم در دغدغه خرید کالاهای اساسی خود نباشند و مردم در رفاه زندگی کنند.

صحبت پایانی:سال جدید را تبریک می‌گویم، امیدوارم سالی پر از سلامتی، شادی، ارزانی و رونق اقتصادی باشد، همه در کنار خانواده‌هایشان خوشحال باشند. ورزش زنان نیز شاهد پیشرفت و توسعه به ویژه در فوتبال و فوتسال باشد.

منبع:مهر

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها