نگاهی به مطالب ستون‌نویس‌های ترکیه|راه‌های روکم‌کُنی در برابر فرانسویان مغرور
من هم در دلم گفتم چاووش اوغلو گویی با این کار خود ثواب کرده و بر تن یتیمان جامه پوشاند. اما این فرانسوی‌های پرروی مغرور صاحب غرور عجیبی هستند که باید به‌شکل دیگری روی آنها را کم کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تأثیر قابل‌توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.
تسنیم تلاش می‌کند تا با انتخاب گزینه‌های قابل‌توجهی از نوشته‌های ستون‌نویس‌های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت‌های رسانه‌ای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
راه‌های روکم‌کُنی در برابر فرانسویان مغرور
احمد هاکان/ روزنامه حریت
در نشست نمایندگان ناتو که در استانبول برگزار شد٬ یک نماینده فرانسوی٬ علیه ترکیه به‌تندی صحبت کرد و مولود چاووش اوغلو٬ روی او را کم کرد و او را سر جایش نشاند.
تمام شبکه‌های تلویزیونی ترکیه این صحنه را نشان دادند که چاووش اوغلو چگونه روی نماینده فرانسوی را کم کرد و با حرف‌هایش کاری کرد که او سالن را ترک کند.
من نیز از این صحنه بسیار بسیار خوشم آمد٬ من هم از شوق بال درآوردم٬ من هم در دلم هزاران بار به وی بارک الله و آفرین گفتم٬ من نیز در درونم هزار بار گفتم واقعاً باید به این فرانسوی‌های پرروی مغرور درس داد٬ من هم احساس غرور کردم٬ من هم در دلم گفتم چاووش اوغلو گویی با این کار خود ثواب کرده و بر تن یتیمان جامه پوشاند. اما... .
اما این فرانسوی‌های پرروی مغرور٬ صاحب غرور عجیبی هستند که باید به‌شکل دیگری روی آنها را کم کرد.
بهترین راه برای روکم‌کُنی در برابر فرانسویان مغرور این است که برندها و مارک‌هایی داشته باشیم بسیار بهتر و مقاوم‌تر و بادوام‌تر و باکیفیت‌تر از کالاها و مارک‌های آنان.
بهترین راه روکم‌کُنی در برابر فرانسویان مغرور این است که نظام حقوقی کشور ما نیز مانند نظام حقوقی آنها پیشرفته و به‌‌روز و توانمند و مؤثر باشد.
بهترین راه روکم‌کُنی در برابر فرانسویان مغرور این است که درآمد ملی مردمان ما از میانگین درآمد ملی فرانسویان بالاتر و سطح رفاه و ثبات اقتصادی ما از آنها بالاتر باشد.
آری روکم‌کُنی در فرانسویان مغرور٬ به این شکل میسر است. اگر چنین کنیم درسی به آنها داده‌ایم که تا قیامت فراموش نکنند.
من آدم شدم کاری به نهاد عالی انتخابات ندارم
فاتح آلتایلی/ روزنامه خبرترک
خوانندگان نازنین! امروز در این گوشه٬ برایتان ستون نمی‌نویسم! می‌دانید چرا؟ چون تصمیم گرفته‌ام درسی را که 8 سال پیش گرفته‌ام از یاد نبرم، به همین خاطر به‌جای این‌که برای شما ستون جدیدی بنویسم و مثلاً انتخابات را تحلیل کنم٬ خاطره 8 سال پیش را برای شما بازگو می‌کنم.
8 سال قبل٬ من بر این باور بودم که در مدیریت و عملکرد نهاد عالی انتخابات٬ نواقص و ضعف‌های مهمی وجود دارد، به همین خاطر به‌عنوان یک گوشه‌نویس٬ مطلب تندی نوشتم و در روزنامه حریت منتشر کردم.
مطالب انتقادی من به مذاق قضات عضو نهاد عالی انتخابات خوش نیامد و از من شکایت کردند.
تلفنم زنگ خورد، وکیل روزنامه بود.
خونسردانه اعلام کرد: نهاد عالی انتخابات از تو شکایت کرده است.
پرسیدم: برای دفاع و ارائه توضیح به دادگاه بیایم؟
گفت: نه. لازم نیست. خودم به‌تنهایی می‌روم. جلسه نخست دادگاه در این موارد معمولاً فرمالیته است و در نشست دوم تفهیم اتهام کامل و دفاع صورت می‌گیرد. این جلسه٬ فقط مقدمات تشریفاتی است.
مدتی گذشت، دوباره تلفنم زنگ خورد، وکیل بود.
پرسیدم: چه شد؟ زمان دادگاه اعلام شد؟
گفت: نه. دادگاهی در کار نیست! حکم داده‌اند! تو را به پرداخت مبلغ سنگینی محکوم کرده‌اند.
پرسیدم: در همان نشست اول؟ مگر می‌شود؟ صدور حکم بدون دفاع و تفهیم اتهام؟
گفت: من هم تعجب می‌کنم. این روال حقوقی و درستی نیست. اما نگران نباش. بدون بروبرگرد قوه قضائیه حکم را رد می‌کند.
پرسیدم: چقدر طول می‌کشد؟
گفت: یک سال طول می‌کشد. اصلاً جای نگرانی نیست.
به ماه نکشید که قوه قضائیه هم حکم را تأیید و تصویب کرد!
به وکیل زنگ زدم.
پرسیدم: ای بابا! تو که گفتی رد می‌شود. حالا چه‌کار کنیم؟
گفت: این یک جور هماهنگی و پشتیبانی بین قضات هیئت عالی انتخابات و دادستان کل است. پول را باید پرداخت کرد، راهی نمانده است.
و چنین شد که من مجبور شدم مبلغ کلانی را پرداخت کنم که در عمرم سابقه نداشته است، به همین خاطر امسال در مورد انتخابات و عملکرد نهاد عالی انتخابات سکوت می‌کنم و چیزی نمی‌نویسم.
من درس عبرت گرفته‌ام.
من آدم شده‌ام. نمی‌خواهم دوباره از من شکایت کنند و چنان هزینه‌ای بدهم که مادرم را به‌عزایم بنشاند.
ماها کی آدم می‌شویم؟ زمانی که بدانیم و بفهمیم که آمدن عدالت به‌تنهایی کافی نیست. عدالت باید به‌موقع بیاید، به‌وقت خودش.
اسراییل و انتخاب خشونت
راسیم اُزدن اُرن/ روزنامه ینی‌شفق
در انتخابات 9 آوریل در اسرائیل حزب تندروی لیکود توانست 36 درصد از کرسی‌های پارلمان کنست را در اختیار گرفته و پیروز شود.
برای پنجمین بار بنیامین نتانیاهو با حمایت‌های دونالد ترامپ و تشویق‌های انتخاباتی او پیروز شد. به‌عنوان مثال٬ به‌رسمیت شناختن اشغالگری اسرائیل در بلندی‌های جولان تنها یکی از اقدامات دونالد ترامپ برای حمایت انتخاباتی از نتانیاهو بود و چنین شد که جریان راست افراطی خشن و جنگ‌طلب در اسرائیل توانست جریانات دیگر را به حاشیه براند.
نتایج این انتخابات چیزی نیست جز تداوم جنگ و خشونت و ادامه ظلم وحشیانه علیه فلسطینی‌ها. با تأمل در مورد تاریخ یهودیان و وضعیت روانی جامعه اسرائیل می‌توانیم به این نتیجه برسیم که بنیامین نتانیاهو و دیگران کاری می‌کنند که روانشناسی ترس و وحشت میان مردم گسترش پیدا کند و همواره توهم قرار گرفتن در برابر حملات ناگهانی٬ آنها را به‌سوی خشونت سوق دهد، به‌بیانی دیگر نتانیاهو و دیگران کاری می‌کنند که اسرائیلی‌ها احساس کنند در خطر هستند و برای رفع این احساس توهمی٬ به خشونت و حمله روی بیاورند.
ملت فلسطین در برابر این وضعیت وحشتناک٬ سلاح و امکان دفاعی چندانی در دست ندارد و کافی است کوچکترین تهدیدی علیه اسرائیلی‌ها بکند و خود را در برابر یک ارتش تا بن دندان مسلح ببیند که بدون هیچ رحم و عاطفه انسانی به آنها حمله‌ور می‌شود.
انتهای پیام/*
