حامد عسگری: داعیه داستان‌نویسی ندارم
حامد عسگری شاعر و نویسنده گفت: به هیچ عنوان داعیه داستان‌نویسی ندارم. این کلمات و پریدخت حاصل طبع من بود، نه دانش من؛ بزرگان ادبیات و تاریخ کتاب من را قضاوت خواهند کرد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، جشن امضای کتاب «پریدخت» به قلم حامد عسکری، شاعر و نویسنده جوان کشورمان، در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی برگزار شد.
حامد عسگری، شاعر و نویسنده کتاب «پریدخت»، دراین مراسم با اشاره به اهمیت نامه‌نگاری گفت: پدرم در شهر زاهدان دانشجوی تاریخ بودند. گاهی کاغذهای صورتی و سبز رنگی به دست مادرم می‌رسید. مادرم به آن‌ها زل می‌زد و اشک می‌ریخت. مادرم آن کاغذها را در جعبه‌ای نگه داشته بود. بعدها به آن صندوقچه دستبرد زدم و فهمیدم که نامه‌های پدرم بود. همه آن نامه‌ها با «فاطمه من» شروع می‌شد. از همان موقع فهمیدم که نامه مسئولیت سنگینی دارد.
این شاعر و نویسنده در ادامه تصریح کرد: همیشه به نامه‌نگاری علاقه داشتم. اوایل ازدواج که دنیای مجازی و اینترنت نبود، برای همسرم نامه می‌نوشتم. اگر ذره کوچکی در ادبیات هستم، به واسطه پدر کتاب‌خوانم به دست آوردم. من نسخه‌ای از عشق ایرانی را با رگه‌های دینی و مذهبی ارائه کردم. می‌شود خدا را دوست داشت و یکی از مخلوقات خدا را هم دوست داشت. می‌توان هم وطن را دوست داشت هم زن را. این‌ها همه هم‌قافیه‌اند.
عسگری گفت: من به هیچ عنوان داعیه داستان‌نویسی ندارم. این کلمات و این کتاب حاصل طبع من بود، نه دانش من؛ بزرگان ادبیات و تاریخ کتاب من را قضاوت خواهند کرد.
جلد و فیزیک کتاب احترامی است که ناشر برای مخاطب قائل است. خواننده هم در این اوضاع اقتصادی که کتاب را مطالعه می‌کند، به ناشر و نویسنده لطف می‌کند.
وی در پایان گفت: سعی کردیم در این کتاب ظاهر نامه‌های پریدخت و سیدمحمود با هم تفاوت داشته باشند. سید محمود از فرانسه نامه می‌نویسد و نوشتار مدرن و زمخت‌تری دارد؛ اما پریدخت با قلم نازک و دخترانه‌تری می‌نویسد. خواننده با ریزبینی به این تفاوت می‌رسد.
انتهای پیام/
