همدان| محمد طالبیان؛ معلم شهیدی که هم سلولی مقام معظم رهبری بود
شهدای فرهنگی حق بزرگی بر گردن مردم دارند چراکه سنگرهای تعلیم و تربیت و جهاد و جنگ را با هم حفظ کردند تا نه یک وجب از خاک کشور به دست دشمن بیفتد و نه یک سر سوزن از روح پاک دانش آموزان به زهر واژههای پر فریب دشمن آلوده شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، دارالمجاهدین همدان مفتخر به تقدیم بیش از 8 هزار شهید است؛ سروقامتانی که برای پایداری اسلام جان خود را ایثار کردند و انقلاب اسلامی را به ثمر رساندند.
مردان بزرگی از جای جای این خطه ولایت مدار و تاریخی در روزهای تحریم و مقاومت، سینه خود را سپر کرده و با همتی بلندتر از الوند حماسه آفریدند. دلاور مردانی با رنگ های متفاوتی از قومیت ها و سلیقه ها، اما یکسان و یکرنگ در مرام و مسلک و آرمان ها. امامشان یکی بود و شعارشان هم یکی: «جنگ جنگ تا پیروزی».
مردانه جنگیدند و عاشقانه جان دادند؛ عشقی که با عاشورا پیوند داشت و از کودکی به گوششان زمزمه کرده بودند. از همه قشرها بودند؛ ارتشی و بسیجی و سرباز و روحانی، دانش آموز یا دانشجو، کاسب ها، اهل مسجد و حتی داش مشتی ها. همگی پشت به پشت هم دادند تا دشمن را ناامید کنند.
راستی معلم ها را یادم رفت؛ مشق عشق می کردند در جبهه ها. یک پایشان مدرسه بود و یک پایشان جبهه؛ سخت بود حفظ هر دو سنگر، اما طاقت آوردند. 214 عاشق و 214 شهید از سنگر تعلیم و تربیت که نامشان بر تارک این سرزمین می درخشد؛ شهدایی که در مسیر انبیا گام گذاشتند و به مقصود اوصیا رسیدند.
ستارگان درخشانی که نام "محمد طالبیان" همچون خورشید می درخشد؛ بزرگ مردی است که در روزگار خفقان به مبارزه پرداخت و شکنجه و زندانی شد. «ابوذر» یادگار گران سنگ اوست؛ گروهی که مزین به نام صحابی صبور، مقاوم و با بصیرت پیامبر(ص) بود و همچون او چهره پلید طاغوت را برملا کردند.
معلم شهیدی که هم سلولی مقام معظم رهبری بود
در جایگاه رفیع این شهید بزرگوار همین بس که مقام معظم رهبری چند سال پیش در دیدار با برگزارکنندگان کنگره شهدای استان همدان از او به نیکی یاد کرده و گفتند که در دوران مبارزات انقلابی و اسارت در زندانهای ساواک با او آشنا شدهاند.
حضرت امام خامنه ای در این دیدار افزودند: «باید یاد این مرد زحمتکش و مبارز واقعی را که ما میشناختیم، گرامی بداریم». شهید طالبیان 7 دی 1316 در شهرستان نهاوند متولد شده و تحصیلات ابتدایی را تا دوره دبیرستان در زادگاهش گذراند و با شرکت در آزمون سراسری در دانشگاه اصفهان پذیرفته شد.
با قرآن و مفاهیم دینی و معارف الهی انس داشت و با وجود مشکلات و عقبماندگیهای موجود در دوران پهلوی به تحصیل دانش پرداخت و با موفقیت کامل مدرک کارشناسی گرفت. این در حالی بود که در آن دوران، افرادی که در شهرهایی چون نهاوند تحصیلات عالی داشتند، بسیار کم بود و بیشتر مردم به دلیل مشکلات اقتصادی، توان پرداختن به درس را نداشتند.
وی سال 1349 از اصفهان به زادگاهش بازگشت و در دبیرستان کورش(سابق) تدریس فقه را بر عهده گرفت. همزمان با تدریس با راهاندازی انجمن ضدبهاییت به مقابله با افکار التقاطی بهاییان ـ که با حمایتهای حکومت شاه انجام میشد ـ پرداخت و همین کار موجب شد تا ساواک، مدتهای بسیاری او را زیر نظر گیرد، اما به دلیل زیرکی این شهید بزرگوار، موفقیت چندانی به دست نیاورد.
محمد طالبیان مدتی بعد با گسترش فعالیتهای انقلابی خود به گروه انقلابی «ابوذر» که از مبارزان بزرگی تشکیل شده بود، پیوست و کارهای بسیاری ضد حکومت شاه انجام داد.
مدتی بعد، شماری از همرزمان محمد دستگیر شده و شش نفر از نزدیکترین دوستانش را اعدام کردند. او کسی نبود که با این مشکلات، دست از مبارزات خود بردارد. سال 1352 به دست نیروهای امنیتی شاه دستگیر و پس از تحمل شش ماه شکنجه به 15 سال زندان محکوم شد.
با سرنگونی حکومت شاه و پیروزی انقلاب اسلامی از زندان آزاد شد و مسئولیتهای متعددی در آموزش و پرورش، وزارت کشور و سازمانهای دیگر بر عهده گرفت.
پس از آغاز جنگ تحمیلی، بیهیچ تردیدی از مسئولیت خود استعفا داده و راهی جبهه شد تا با دشمن مقابله کند. در جبهههای جنگ و مناطق عملیات عاشقانه حضور یافت و تا آخرین روزهای جنگ با وجود سن بالا با پذیرش مسئولیت، مبارزهای را که از سالها قبل ضد کفر آغاز کرده بود، ادامه داد.
برای اشتغال در آموزش و پرورش از مراجع عظام اجازه گرفت
جنگ پایان یافته بود و محمد طالبیان ناراحت از اینکه پس از سالها مبارزه و شکنجه، توفیق شهادت را ندارد. سال 1370سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصمیم گرفت به پایگاه منافقان کوردل در منطقه عمومی خانقین حمله کرده و با نابودی این پایگاه، ضدانقلابیون مستقر در آن را به هلاکت رسانده یا متواری سازد تا مردم ساکن در مناطق مرزی از شرارتهای آنها در امان باشند.
محمدطالبیان با پافشاری فراوان توانست با نیروهای انجامدهنده این عملیات همراه شود و در حین انجام این عملیات در دوازدهم فروردین 1370 به دست منافقان به شهادت رسید.
در بخشی از وصیتنامه این شهید بزرگوار آمده است: «.. و ما در زمان غیبت باید با خودسازى و به کار بردن دستورات دین، زمینهساز قیام آن امام معصوم (ع) باشیم. از ابتداى خلقت انسان، جنگ بین حق و باطل وجود داشته و زمانى دشمن خارجى بوده و زمانى دشمن درونى و خانگى و جنگ عقل با شهوت و شیطان و مظاهر شیطانى و نفس اماره و جنگ خلاصه، همیشه با بشریت همراه است و پیروزى عقل بر نفس اماره، همان جهاد اکبر است و پیروزى در این جهاد، احتیاج به ممارست و تمرین در جهاد اصغر و شرکت در جبهه دارد.
جنگ ما جنگ عقیده و مهمتر از جنگ براى سرزمین است و چون اکنون جنگ ما جنگ عقیده است؛. استکبار جهانى به طور وسیع براى شکست ما سرمایه گذارى کرده و در این جنگ، شخص آسان از امکانات مالى گذشته و حتى از جان و فرزندانش میگذرد و استکبار جهانى ان شاءالله با شکست قطعى روبرو خواهد شد.».
پدرم هرگز شیفته مقام نشد ؛ شهرداری که حقوقش با کارگرانش برابر بود
فرزند شهید حاج محمد طالبیان با اشاره به ویژگی های اخلاقی پدرش گفت: توجه به نماز اول وقت، نماز جماعت، صداقت، کمک به زیردستان و ولایتمداری از ویژگیهای بارز شهید طالبیان بود.
محمدحسین طالبیان افزود: این شهید بزرگوار باوجود داشتن پستهای زیاد مدیریتی، هرگز شیفته مقام نشد و با تواضع برای خدمت به مردم به ویژه نیازمندان تلاش میکرد.
وی تصریح کرد: شهید طالبیان هیچگاه حتی به مصلحت خود دروغ نمیگفت و زمانی که شهردار بود به اندازه یک کارگر شهرداری زحمت کشیده و حقوق می گرفت و این را از افتخارات خود میدانست.
طالبیان بیان کرد: نوشیدن شربت شهادت، زیبنده این شهید بزرگوار بود و شهید طالبیان با شهادت، خودرا برای همیشه ماندگار ساخت. وی گفت: تقوای پدرم آن قدر بالا بود که برای اشتغال در آموزش و پرورش از مرجع تقلید زمان خود استفتا کرده و با موافقت وی به استخدام آموزش و پرورش در آمد تا مبادا به طاوغت خدمت کرده باشد.
به گزارش تسنیم، «آقای معلم» اثر ارزشمندی است که در وصف معلم مجاهد شهید حاج محمّد طالبیان و به قلم مهین سماواتی به رشته تحریر درآمده او به شرح زندگی پر ماجرای او میپردازد.
سمیه مظاهری
انتهای پیام/ ت