دعای وداع با ماه شعبان و ورود به ماه رمضان

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، عقربه‌های ساعت لحظات پایانی ماه شعبان را نشان می‌دهند؛ ماهی که ماه پیامبر اکرم(ص) بود و اکنون باید خود را آماده ورود در ماه میهمانی خدا کنیم و نوای وداع با ماه شعبان را سر دهیم. امروز یکشنبه 15 اردیبهشت و 29 شعبان المعظم است. دعای شب آخر ماه شعبان و شب اول رمضان مندرج در کتاب مفاتیح الجنان از زبان مبارک امام صادق(ع) است و نقل شده که آن حضرت در شب آخر ماه شعبان و شب اول ماه رمضان با خدای خود این طور مناجات می‌کرد.

به همین مناسبت متن و صوت دعای وداع با ماه شعبان و ورود به ماه رمضان  منتشر شده است.

اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ الْمُبَارَكَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ جُعِلَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ قَدْ حَضَرَ فَسَلِّمْنَا فِیهِ وَ سَلِّمْهُ لَنَا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِی یُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِیَةٍ یَا مَنْ أَخَذَ الْقَلِیلَ وَ شَكَرَ الْكَثِیرَ اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ؛

خدایا، این ماه مبارک که قرآن در آن نازل گشته، و هدایتی براى مردم، و دلایل روشنى از هدایت و تمیز میان حق و باطل قرار داده شده است، فرا رسید، پس ما را در آن به‌سلامت بدار و آن را برایمان سالم نگهدار، و از سوى خویش در حال آسانى و سلامت کامل از ما تحویل بگیرش، اى آن که اندک را بپذیرد، و بسیار را قدر نهد، از من اندک را بپذیر.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ لِی إِلَى كُلِّ خَیْرٍ سَبِیلاً وَ مِنْ كُلِّ مَا لاَتُحِبُّ مَانِعاً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا مَنْ عَفَا عَنِّی وَ عَمَّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّیِّئَاتِ یَا مَنْ لَمْ‌یُؤَاخِذْنِی بِارْتِكَابِ الْمَعَاصِی عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ یَا كَرِیمُ؛

خدایا، از تو درخواست می‌کنم براى من به‌سوی هر خیرى راهى، و از هرچه نمی‌پسندى مانعى قرار دهى، اى مهربان‌ترین مهربانان، اى آن که از من درگذشت و از آنچه از زشتیها در پنهان انجام دادم چشم‌پوشى کرد، اى آن که مرا به‌سبب ارتکاب گناهان سرزنش ننمود، عفوت، عفوت، عفوت را خواهم، اى کریم.

إِلَهِی وَعَظْتَنِی فَلَمْ‌أَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَنِی عَنْ مَحَارِمِكَ فَلَمْ‌أَنْزَجِرْ فَمَا عُذْرِی فَاعْفُ عَنِّی یَا كَرِیمُ عَفْوَكَ عَفْوَكَ؛

خدایا، پندم فرمودى، پندپذیر نشدم، و از حرامهایت بازم داشتى، باز نایستادم، پس مرا چه عذری است، از من درگذر اى کریم، عفوت، عفوت را خواهم.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْیَحْسُنِ التَّجَاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ یَا أَهْلَ التَّقْوَى وَ یَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ؛

خدایا! آسودگى به‌گاه مرگ و عفو هنگام حساب را از تو می‌خواهم، گناه از بنده‌ات بزرگ شده، پس شایسته است گذشت از جانب تو نیکو باشد، اى پرواپذیر، و شایسته آمرزش، عفوت، عفوت را خواهم.

اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُكَ‌ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ‌أَمَتِكَ ضَعِیفٌ فَقِیرٌ إِلَى رَحْمَتِكَ وَ أَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنَى وَ الْبَرَكَةِ عَلَى الْعِبَادِ قَاهِرٌ مُقْتَدِرٌ أَحْصَیْتَ أَعْمَالَهُمْ وَ قَسَمْتَ أَرْزَاقَهُمْ وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَلْوَانُهُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ وَ لاَیَعْلَمُ الْعِبَادُ عِلْمَكَ وَ لاَیَقْدِرُ الْعِبَادُ قَدْرَكَ وَ كُلُّنَا فَقِیرٌ إِلَى رَحْمَتِكَ فَلاَتَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَكَ وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَالِحِی خَلْقِكَ فِی الْعَمَلِ وَ الْأَمَلِ وَ الْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ؛

خدایا! من بنده تو، فرزند بنده تو، فرزند کنیز توام، ناتوانم به رحمتت نیازمندم، تو فرودآورنده دارایى و برکت بر بندگانت هستى، چیره و توانایى، کارهاى بندگان را شمرده‌اى، و روزی‌شان را قسمت کرده‌اى، و زبانها و رنگهایشان را مختلف قرار دادى، آفرینشى از پس آفرینش دیگر، بندگان کرانه‌هاى دانشت را نمی‌دانند، و جایگاهت را اندازه ندارند، و همه ما نیازمند به رحمت توییم، روى از من برمتاب، و مرا در عمل و آرزو و قضا و قدر از شایستگان بندگانت قرار ده.

اللَّهُمَّ أَبْقِنِی خَیْرَ الْبَقَاءِ وَ أَفْنِنِی خَیْرَ الْفَنَاءِ عَلَى مُوَالاَةِ أَوْلِیَائِكَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ وَ الرَّغْبَةِ إِلَیْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ وَ الْخُشُوعِ وَ الْوَفَاءِ وَ التَّسْلِیمِ لَكَ وَ التَّصْدِیقِ بِكِتَابِكَ وَ اتِّبَاعِ سُنَّةِ رَسُولِكَ؛

خدایا، مرا باقى بدار به بهترین بقاء، و بمیران به بهترین مرگ، بر پایه دوستى دوستانت، و دشمنی با دشمنانت، و میل به‌سویت، و ترس از حضرتت، و خشوع و وفا و تسلیم در آستانت، و تصدیق به کتابت، و پیروى از روش پیامبرت.

اللَّهُمَّ مَا كَانَ فِی قَلْبِی مِنْ شَكٍّ أَوْ رِیبَةٍ أَوْ جُحُودٍ أَوْ قُنُوطٍ أَوْ فَرَحٍ أَوْ بَذَخٍ أَوْ بَطَرٍ أَوْ خُیَلاَءَ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ سُمْعَةٍ أَوْ شِقَاقٍ أَوْ نِفَاقٍ أَوْ كُفْرٍ أَوْ فُسُوقٍ أَوْ عِصْیَانٍ أَوْ عَظَمَةٍ أَوْ شَیْءٍ لاَتُحِبُ فَأَسْأَلُكَ یَا رَبِّ أَنْ تُبَدِّلَنِی مَكَانَهُ إِیمَاناً بِوَعْدِكَ وَ وَفَاءً بِعَهْدِكَ وَ رِضًا بِقَضَائِكَ وَ زُهْداً فِی الدُّنْیَا وَ رَغْبَةً فِیمَا عِنْدَكَ وَ أَثَرَةً وَ طُمَأْنِینَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً أَسْأَلُكَ ذَلِكَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ؛

خدایا، آنچه در دلم می‌باشد از شک یا تردید یا انکار یا ناامیدى یا خوشى هواپرستانه یا کبر یا سرکشى یا خودبینى یا ریا یا میل به شهرت یا نفاق‌افکنی یا دورویى یا کفر یا نافرمانى یا گناه یا فخرفروشى یا هرچه که نزد تو ناخوشایند است، پس از تو درخواست می‌کنم، اى پروردگارم، که آنها را تبدیل کنى به ایمان به وعده‌ات و وفاى به پیمانت و خشنودى به قضایت و پارسایى در دنیا و رغبت به آنچه نزد توست، و انتخاب نیکو و آرامش و توبه خالص، همه اینها را از تو درخواست می‌کنم، اى پروردگار جهانیان.

إِلَهِی أَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصَى وَ مِنْ كَرَمِكَ وَ جُودِكَ تُطَاعُ فَكَأَنَّكَ لَمْ‌تُعْصَ (تَرَ) وَ أَنَا وَ مَنْ لَمْ‌یَعْصِكَ سُكَّانُ أَرْضِكَ فَكُنْ عَلَیْنَا بِالْفَضْلِ جَوَاداً وَ بِالْخَیْرِ عَوَّاداً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً دَائِمَةً لاَتُحْصَى وَ لاَتُعَدُّ وَ لاَیَقْدِرُ قَدْرَهَا غَیْرُكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛

بارخدایا، از روی بردباری‌ات نافرمانى شوى، و به‌خاطر کرم و بخشندگی‌ات اطاعت گردى چنان که گویا نافرمانى نشدى، و من و هر که نافرمانی‌ات نکرد، ساکنان زمین توییم، بر ما با فضل بخشنده باش، و با خیر بهره رسان، اى مهربان‌ترین مهربانان، و درود خدا بر محمّد و خاندانش باد، درودى همواره که به شمار و عدد در نیاید، و قدرش را جز تو نداند، ای مهربان‌ترین مهربانان.

انتهای پیام/*