ترجمه دو کتاب از احمد دهقان/ «من قاتل پسرتان هستم»رهسپار ایتالیا می‌شود
مدیر انتشارات شمع و مه از ترجمه «من قاتل پسرتان هستم» به زبان ایتالیایی خبر داد.
افشین شحنه‌تبار، مدیر انتشارات ایرانی انگلیسی شمع و مه، در گفت‌وگوبا خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از اتمام ترجمه انگلیسی «پرسه در خاک غریب» نوشته احمد دهقان با ترجمه «کارولین کراسکری» خبر داد و گفت: این ترجمه در نمایشگاه کتاب فرانکفورت رونمایی خواهد شد.
وی ادامه داد: پیش از این ترجمه انگلیسی «من قاتل پسر تان هستم» را نیز از این نویسنده منتشر کرده بودم که در بازار جهانی با استقبال خوبی مواجه شد و هم‌اکنون نیز ترجمه ایتالیایی این کتاب را آغاز کرده‌ایم.پیش از این نیز این کتاب به زبان لهستانی و فرانسه نیز ترجمه شده است.
شحنه‌تبار تصریح کرد: میکله مارلی ترجمه این کتاب را بر عهده گرفته است که پیش از این نیز سفر به گرای 270 درجه را از این نویسنده ترجمه کرده است.
«پرسه در خاک غریب» در سال 1388 از سوی انتشارات نیستان منتشر شد، دهقان در این رمان بر خلاف گرمای ذاتی و کلامی همیشگی خود به سراغ جبهه‌های سرد و برف گرفته غرب کشور رفته است و داستانی چنان بدیع را در این منطقه روایت می‌کند که در سطر سطر از آن چیزی جز انتظار و میخکوب شدن بر روی واژه‌ها و صحنه‌های ترسیم شده توسط نویسنده نصیب خواننده نمی‌شود.
گروهی از رزمندگان در سرما و بوران منطقه کوهستانی غرب کشور و به منظور نجات مردم گرفتار در کردستان عراق به دل کوه میزنند تا با انجام عملیاتی آنها را از دست مزدوران بعثی نجات دهند و این ماجراجویی است که برای آنها در طول داستان حواشی فراوانی را به وجود می‌آورد.
«من قاتل پسرتان هستم» مجموعه داستانی از احمد دهقان است که به تأثیرات جنگ تحمیلی پرداخته است. داستان‌هایی تلخ و در عین حال واقعی از مردان جنگ که بعد از جنگ سختی‌های بسیاری را متحمل شدند. دهقان این کتاب را در سال 83 منتشر کرد و پس از آن با انتقادات بسیاری روبرو شد، او در دفاع از کتابش گفته است: «داستان اگر انسانی نباشد و داستان جنگ اگر به سرنوشت انسان‌ها نپردازد، شکست می‌خورد. عده‌ای افراطی همه آدم‌ها را در خط کشی ساختگی خود جا می‌دهند و نویسندگان را طبقه‌بندی می‌کنند. آنان نمی‌خواهند نویسنده خودش باشد و چنان جوی ایجاد می‌کنند که ادبیات ریا و دروغگویی شکل می‌گیرد؛ در حالی که اگر هر کسی داستان خود را بنویسد، داستان و رمان به معنای واقعی خلق می‌شود و ادبیات زلال و پاک پا می‌گیرد. حوزه اعتقادی رزمندگان درباره جنگی که در آن شرکت داشته و جوانی‌شان را به پای آن ریخته‌اند، حوزه قابل احترامی است. در همه جای دنیا این طور بوده است، اما کسانی که امروزه یقه‌درانی می‌کنند و فریاد می‌کشند، بی‌هنرانی هستند که در جنگ حتی از دور هم دستی بر آتش نداشته‌اند، ولی همه‌چیزشان را از جنگ دارند، که اگر جنگی نبود، امروز در سر چهارراه‌ها می‌دیدی‌شان که آکاردئون میزنند.»
انتهای پیام/