«معامله قرن» چیست؟-(۲)، اخراج فلسطینی‌ها از فلسطین

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، معامله قرن که به ظاهر طرح دولت ترامپ برای حل مسئله فلسطین است می خواهد «وطن قومی یهود» را در کل فلسطین تاریخی به وجود آورد. طرحی که از اولین کنفرانس جنبش صهیونیزم در سال 1897 تا کنون روی کاغذ باقی مانده است. از سوی دیگر طرح «وطن قومی یهود» بخشی از یک پروژه بزرگتر به نام «نیل تا فرات» است. پروژه صهیونیزم برای منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا ایجاد «وطن قومی یهود» در سرزمینی به وسعت نیل تا فرات است. فاز اول و اصلی این پروژه ایجاد وطن قومی یهود در کل فلسطین تاریخی است که صهیونیست ها با اجرایی کردن طرح «معامله قرن» به دست آمریکایی ها می خواهند آن را انجام دهند.

یکی از لوازم اجرایی شدن این طرح- همانگونه که در نام آن یعنی «وطن قومی یهود» نیز نهفته است- عدم حضور فلسطینی ها در این جغرافیا است. مقصود از «وطن قومی یهود» سرزمینی است که در آن فقط یهودیان حضور داشته باشند. لذا حضور هیچ غیر یهودی را در این جغرافیا نخواهند پذیرفت. در حال حاضر حدود 3 میلیون فلسطینی در کرانه باختری، حدود 2 میلیون نفر در نوار غزه و حدود 2 میلیون نفر نیز در سرزمین های 1948 حضور دارند. علاوه بر این حدود 7 میلیون فلسطینی نیز در خارج از فلسطین سکونت دارند. حال سؤال این است که وضعیت این تعداد فلسطینی چه خواهد شد؟

طرح های انتقال جمعیت از فلسطین

همانگونه که در بالا اشاره شد جمعیت فلسطینی در 4 بخش جمعیتی قرار دارد. کرانه باختری رود اردن، نوار غزه، سرزمین های 1948 و خارج فلسطین، این 4 نقطه جمعیتی است، که صهیونیست ها برای هر کدام از این بخش طرح هایی را به منظور تخلیه جمعیت فلسطینی ها در دستور کار دارند. مجموعه طرح هایی که در این راستا برنامه ریزی شده همگی طرح های مکملی هستند که باید در منطقه اجرا شوند تا در دراز مدت جمعیت فلسطینی را در خود جای دهد و فلسطین را از فلسطینی ها خالی کند.

انتقال جمعیت از کرانه باختری و سرزمین های 1948

طرح «وطن بدیل» شارون

براساس طرح«وطن بدیل» که شارون در اوایل قرن 21 میلادی ارائه کرد جمعیت فلسطینی کرانه باختری رود اردن باید به اردن فرستاده شوند. در حال حاضر بیش از 60 درصد جمعیت اردن را آوارگان فلسطینی تشکیل می دهند. این جمعیت از همان سال 1948 تا کنون در اردن جای گرفته اند. بخشی از این جمعیت، از کشورهای دیگر و در پی آوارگی های مداوم به اردن رفته اند. براساس طرح «وطن بدیل» شارون، اردن به دلیل داشتن اکثریت جمعیت فلسطینی، فلسطین به حساب می آید چرا که جمعیتش بیشتر فلسطینی است. لذا فلسطینی های کرانه باختری باید به اردن کوچ کنند و در اردن فلسطین جدید را شکل دهند. یعنی اردن، وطن جدید فلسطینی ها شود. در این راستا دو طرح زیربنایی در اردن در حال اجرا است:

طرح امان جدید

براساس این طرح پایتخت اردن که شهری کوچک به حساب می آید به دلیل آنکه ظرفیت لازم برای پایتختی چند میلیون فلسطینی جدید را ندارد باید احیا شود لذا طرحی با نام «امان جدید» تهیه شده است که براساس آن یک منطقه وسیع چند هزار هکتاری در جنوب شهر امان کنونی برای ایجاد این پایتخت جدید جایگزاری شده است. این پایتخت جدید دیگر تنها یک شهر نیست بلکه یک منطقه وسیع اقتصادی است که در آن ویژگی های یک شهر جدید با ظرفیت بالای جمعیتی تدارک دیده شده است. ظرفیت این پایتخت جدید فراتر از جمعیت کنونی است و برای جمعیتی دو تا 3 برابر جمعیت کنونی برنامه ریزی شده است.

طرح کانال احیای «بحر المیت»

یکی از طرح های تشویقی که با هدف راضی نگاه داشتن اردن و ایجاد درآمدی برای آنها و صهیونیست ها مورد بررسی قرار گرفته است طرح «احیای بحر المیت» است. دریای مرده یا بحرالمیت که شورترین دریاچه جهان است به دلیل مشکلات آبی در حال خشک شدن است. در حال حاضر قریب یک چهارم این دریاچه خشک شده است. صهیونیست با وعده طرحی به اردنی ها آنها را تطمیع کرده اند که با ایجاد کانالی بین دریای مرده و خلیج عقبه، این دریاچه در حال مرگ را نجات خواهند داد و آن را به قطب گردشگری منطقه تبدیل خواهند کرد تا اردنی ها را از درآمدی سرشار متمول سازد.

شهر نئوم (NEOM)

پس از نخستین سفر منطقه ای دونالد ترامپ در سال 2017- که طی آن به عربستان و سرزمین های اشغالی سفر کرد و معامله قرن از همانجا بر زبان ها افتاد- رژیم سعودی علاوه بر ارائه طرح اقتصادی 2030، طرحی با نام شهر «نئوم» را نیز مطرح کردند. براساس اعلام مقامات سعودی این شهر در منتهی الیه مرزهای جنوب غربی عربستان، در امتداد سواحل دریای سرخ و نزدیک مرزهای اردن قرار است تأسیس شود. سعودی ها مدعی شدند این شهر اولین شهر هوشمند غرب آسیا است و قرار است در آن علاوه بر رژیم سعودی، سرمایه گذاران خارجی و منطقه ای نیز حضور داشته باشند. سرمایه داخلی این طرح قرار شد با ارائه و فروش 10 درص سهام شرکت نفت عربستان «آرامکو» در بورس های غربی تأمین شود و بقیه آن را نیز سرمایه گذاران آمریکایی و اروپایی تأمین کنند. سرمایه گذارانی که بخش اعظم آنها یهودی اند.

از همان زمان جمعیت این شهر 1 میلیون نفر برآورد شده است. سؤالی که از آن زمان مطرح است این است که با وجود آنکه کشورهای حاشیه خلیج فارس از کمبود جمعیت رنج می برند و بخش وسیعی از جمعیت مورد نیاز خود را از کشورهای آسیایی تأمین می کنند، جمعیت 1 میلیونی این شهر از کجا تأمین خواهد شد؟ تنها نقطه ای که جمعیتی در آن وجود دارد که می توانند روی آن حساب کنند فلسطین اشغالی است. بخشی از جمعیت فلسطینی با وعده های دروغین و درِ باغِ سبزِ سعودی ها قرار است به این شهر منتقل شوند.

طرح منطقه گردشگری دریای سرخ

کمی قبل از اعلام طرح شهر «نئوم»، سعودی ها از طرحی با عنوان منطقه گردشگری دریای سرخی رونمایی کردند. این طرح در سواحل عربستان با دریای سرخ ، در 50 جزیره نزدیک عربستان اجرا خواهد شد و در آن امکانات مختلف گردشگری ایجاد خواهد شد تا به قطب گردشگری منطقه تبدیل شود. سعودی ها مدعی شده اند با اجرای این طرح- که بزرگترین طرح گردشگری جهان است- 35 هزار شغل جدید ایجاد خواهد شد. سالانه 15 میلیارد دلار تولید ناخالص ملی عربستان را افزایش خواهد داد و تا سال 2035 ،یک میلیون گردشگر را به خود جذب خواهد کرد. 

جمع بندی

مجموع طرح هایی که در بالا به آن اشاره همگی حکایت از آن دارد که با حمایت آمریکایی ها در شرق فلسطین طرح هایی قرار است به وجود آید که همگی نوعی ساز و کار اقتصادی برای ایجاد رونق اقتصادی در مناطق مختلف شرق فلسطین هستند. طرح هایی که برای ایجاد آنها علاوه بر سرمایه به جمعیت نیاز دارد و باید جذب جمعیت در آنها صورت گیرد. در حقیقت این طرح ها همگی برای جذب جمعیت طراحی شده اند و جمعیتی باید وجود داشته باشد تا این طرح ها اجرایی شوند.

جمعیتی که برای این طرح ها تدارک دیده شده همان جمعیت فلسطینی های داخل فلسطین است تا با انتقال یا نترانسفر آنها به سرزمین های جدید خیال صهیونیست ها را بابت مشکل جمعیت فلسطینی داخل راحت کند.

علاوه بر طرح هایی که در شرق فلسطین در حال اجرا هستند در غرب فلسطین نیز طرح هایی از این قبیل وجود دارند که ماهیت آنها شبیه طرح های نامبرده است. در شماره بعدی به طرح های انتقال جمعیت در غرب فلسطین اشغالی اشاره خواهیم کرد.

ادامه دارد...

انتهای پیام/