ولی‌پور: برای اجرای تئاتر فیزیکال سختی‌های زیادی کشیدیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، یونس ولی پور، کارگردان نمایش فیزیکال "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" در نشست خبری این نمایش که شامگاه یکشنبه در مجتمع فرهنگی 29 بهمن تبریز برگزار شد، اظهار داشت: با توجه به تجربه کارگردانی که در این شهر دارم، از نظر رسانه‌ای حمایت چندانی نداشتیم اما امروز بعد از پایتخت دومین استانی هستیم که از تئاتر حمایت می‌شود.

وی افزود: حدود 18 سال است که تئاتر کار می‌کنم اما می‌توانم بگویم 4-5 سال است که با رسانه‌ها ارتباط داریم. ما تئاتر را به خاطر جامعه کار می‌کنیم تا درد جامعه را منعکس کنیم. این موضوع نیز به وسیله اصحاب رسانه ممکن می‌شود.

ولی پور ادامه داد: نام نمایش را سال‌ها در ذهن داشتم. خیلی دوست داشتم که برای این نام نمایشی کار شود. قبلاً در فعالیت‌های هنری که در کشورهای مختلف داشتم، بارها تلاش کردم نمایشی با این نام به روی صحنه برود، کار را هم شروع می‌کردیم اما هر بار اتفاقاتی رخ می‌داد و باعث می‌شد روند داستان تغییر کند. با این حال به اندازه‌ای تلاش کردیم که این موضوع امروز به کمک گروه هیس و نویسندگی رضا باقر پور میسر شد.

کارگردان نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" در مورد اجرای این نمایش خاطرنشان کرد: قرار نبود به این زودی نمایش را در ایران اجرا کنیم. با توجه به ارتباطی که با گرجستان داریم، از آنجا دعوت‌نامه ارسال شده بود تا به عنوان نماینده شهر تبریز، تئاتر فیزیکال را در این کشور برگزار کنیم. حدود 12 سال تلاش کرده‌ام تا تئاتر فیزیکال ثبت جهانی شود. در تبریز سعی می‌کنیم این نوع تئاتر فعالیت بیشتری داشته باشد.

وی در رابطه با برنامه‌های تمرینی این نمایش گفت: در هر بار کار کردن سعی می‌کنم رفته‌رفته مسائل را به بازیگران منتقل کنم. دوست دارم که تجربیات گذشته را مرحله به مرحله انتقال دهم. میانگین سنی گروه ما 21-22 سال است اما همه ما توان انجام هر یک از کارهای لازم برای اجرای نمایش را داریم. تولید نمایش از جایی شروع شد که تصمیم گرفتیم یک موضوع اجتماعی را انتخاب کرده و در رابطه با آن طرح لازم را بنویسیم.

ولی پور ادامه داد: در 9 ماه این نمایش را روی صحنه آوردیم. سختی‌های زیادی در این راه تحمل کردیم. تمرینات تئاتر فیزیکال با سایر تئاترها متفاوت است و امکاناتی که نیاز داشتیم در اختیارمان نبود. ما در زمستان روی زمین سرد و کاشی تمرینات جسمی انجام دادیم تا این نمایش در تبریز به روی صحنه برود.

کارگردان این نمایش در رابطه با هماهنگ کردن متن نمایش با شرایط جامعه هر شهر و کشور خاطرنشان کرد: ما هر نمایش را در چند کشور اجرا می‌کنیم، به همین دلیل تفکر یک متن نسبت به جامعه تغییر می‌کند. یعنی قبلاً قرار بود این نمایش بر اساس تفکر جامعه گرجستان کار شود اما امروز نمایش را بر اساس تفکر جامعه تبریز کار می‌کنیم. حتی اگر قرار شد روزی آن را در تهران برگزار کنیم، بر اساس تفکر جامعه و مردم تهران کار خواهیم کرد.

مفاهیم نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" با موسیقی و حرکات منتقل می‌شود

پویا فاقدی، آهنگساز نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" در ادامه این نمایش اظهار داشت: قبل از هر چیز باید از کارگردان این نمایش تشکر کنم که در بحث تولید موسیقی این نمایش به من اعتماد کردند. حدود یک سال است که با آقای ولی پور همکاری می‌کنیم و به خوبی از خواسته‌های وی آگاه هستم.

وی افزود: در این نمایش موسیقی‌ها بیشتر موضوع‌های ترس و تاریکی دارد. با توجه به محدودیت‌هایی که وجود دارد، نمی‌توانستیم موسیقی‌های به کار رفته در این نمایش را به صورت زنده اجرا کنیم به همین دلیل تصمیم گرفتیم با استفاده از سیستم‌های کامپیوتری این کار را پیش ببریم. موسیقی نیز بر اساس طرح نمایش تولید شده است.

فاقدی با اشاره به تأثیر موسیقی در این نمایش خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه این نمایش بی‌کلام است، موسیقی در آن فضاسازی می‌کند. مفاهیم با استفاده از موسیقی و حرکات بازیگران به مخاطبان منتقل می‌شود. در این نمایش از سازهای طبیعی استفاده نشده و موسیقی‌ها به صورت کامپیوتری است که به صورت پلی بک پخش می‌شود.

نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" در فضایی ترسناک طراحی شده است

رضا باقر پور، نویسنده و بازیگر نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" در ادامه این نشست اظهار داشت: این نمایش کاملاً اتفاقی کار شد. در واقع قرار بود ما برای گرجستان یک کار انجام دهیم اما این کار از روی چند تصویر و حرکت شکل گرفت و متولد شد.

وی افزود: از تمام بچه‌های گروه تشکر می‌کنم که در اجرای این نمایش همفکری کردند. متنی که در ابتدا نوشته بودم آن چیزی که کارگردان نمایش می‌خواست نبود، چون آن در فضای دیگری را نوشته بودم اما در ادامه این نمایش در فضای ترسناک نوشته شد. با توجه به اینکه این نمایش بی‌کلام است، ندارد بهتر است بگوییم که طرح نمایش را نوشتم.

باقر پور ادامه داد: این نخستین تجربه من است که یک کارگردان دیگر طرح نمایش من را به روی صحنه می‌برد. در ابتدای کار هم عنوان نمایش این نبود و می‌خواستم نام "کاکتوس‌های وحشی" را روی طرح بگذارم اما "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" بهترین نامی بود که می‌شد روی این نمایش گذاشت. به خاطر این موضوع هم از آقای ولی پور، کارگردان نمایش تشکر می‌کنم.

نویسنده نمایش " تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" در رابطه با موضوع این نمایش گفت: این نمایش حکایت یک عروسک ساز است که عروسک‌هایش جان می‌گیرند. اما نمی‌خواهم بیشتر از این موضوع نمایش را لو بدهم. پس از دریافت ایده، حدود یک ماه دغدغه داشتیم تا طرح نمایش را بنویسیم. این متن یک تجربه جدید برای من بود اما فضای آن به کار اولم نزدیک بود.

وی در پایان گفت: در مورد خلق شخصیت‌های این نمایش از ابتدا می‌خواستیم که سه نفر در این کار حضور داشته باشند. سپس این موضوع روایت داستانی پیدا کرد. در واقع خلق شخصیت‌ها یک چیز مشترک بین من و کارگردان نمایش است.

نخستین نمایش بی‌کلام را تجربه می‌کنم

مهسا موید، بازیگر نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" نیز در ادامه این نشست اظهار داشت: این نمایش دومین کار من با آقای ولی پور است. کلاً فضای آن با کارهای قبلی متفاوت بود. نمایش دوزخ که قبلاً کار کرده بودم و در آن تجربه متفاوتی داشتم. امروز هم می‌گویم که یکی از بهترین تجربه‌های من همین نمایش بود.

وی افزود: نقش من در نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" خیلی سخت بود. از همه بچه‌های گروه تشکر می‌کنم که کمک کردند تا به این نقش نزدیکتر شوم. درست است که سختی‌های زیادی تحمل کردم اما این نقش نیز تجربه خوبی برای من بود. این نمایش نخستین کار بی‌کلام من است.

موید در پایان گفت: همانطور که گفتم، نقش من در این نمایش سخت است و درک این نقش برایم مشکل بود. اما امیدوارم بتوانم از پس آن بر بیایم.

راه طولانی را در کوتاه‌مدت طی کردیم

سوین میرزایی، دیگر بازیگر این نمایش در پایان نشست خبری نمایش "تولد می‌چرخد و مرگ می‌رقصد" اظهار داشت: این نمایش برای من تجربه جالبی بود. کار سختی‌های خودش را داشت که با تلاش‌های آقای ولی پور توانستیم آن را انجام دهیم.

وی افزود: اینکه یک نمایش را به روی صحنه ببریم و صرفاً با دید یک کار به آن نگاه کنیم با این که کاری را برای لذت بردن انجام دهیم متفاوت است. در هنر مدرن دیگر بازیگر تنها هنرمند نیست بلکه مخاطب نیز هنرمند است. چرا که می‌خواهد چیزهایی که از دنیای خیال وارد زندگی‌اش می‌شود را درک کند، این خودش یک هنر بزرگ است.

میرزایی ادامه داد: از طرفی در تمام اجراهای ما مخاطبان همواره حامی ما بودند که این موضوع انرژی زیادی به ما منتقل کرده است. این نمایش در ابتدا با آن چیزی که امروز روی صحنه می‌رود متفاوت بود اما در یک ماه تلاش کردیم که این کار را برای جامعه خودمان متناسب کنیم. تمریناتمان چهار ماه طول کشید چرا که به خوبی با یکدیگر هماهنگ بودیم و این موضوع کار را کمی برایمان آسان کرد.

وی در پایان گفت: وقتی که دو بازیگر از یکدیگر شناخت دارند کار برایشان راحت‌تر می‌شود به همین دلیل ما توانستیم در کوتاه‌مدت راهی طولانی را بپیماییم.

انتهای پیام/ش