نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه|اردوغان٬ جمهوری آذربایجان و اس ۴۰۰
مسئله اس ۴۰۰ برای اردوغان و حزب عدالت و توسعه به یک پیچ تاریخی و سرنوشت‌ساز تبدیل شده است. اگر عقب‌نشینی کند٬ آبرو و اعتبار ترکیه از دست می‌رود.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.
تسنیم تلاش می‌کند تا با انتخاب گزینه‌های قابل توجهی از نوشته‌های ستون‌نویس‌های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت‌های رسانه‌ای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
اردوغان٬ آذربایجان و اس 400
یالچن دوغان/ پایگاه تحلیلی خبری تی 24
در سال 2013 میلادی یکی از هواپیماهای جنگنده ترکیه در مدیترانه سقوط کرد. چیزی که به عقل همه رسید این بود که چرا ما یک سامانه دفاعی نداریم که بتوانیم از هواپیماهایمان دفاع کنیم؟
این سوال نخستین بار در سال 1991 میلادی به شکل جدی طرح شد و از آن زمان تاکنون تمام کارشناسان نظامی و دفاعی ما به شکل مداوم بر این موضوع اصرار می‌کنند که ترکیه به سامانه دفاع موشکی هوایی نیاز دارد، اما هیچگاه نتوانستیم این نیاز را برطرف کنیم. چرا که آمریکا و ناتو با درخواست‌های مکرر ترکیه برای خرید سامانه موشکی موافقت نکردند.
در سال 2013 میلادی 5 عضو ناتو یعنی آمریکا٬ آلمان٬ ایتالیا٬ هلند و اسپانیا به شکل موقتی موشک‌های پاتریوت خود را در داخل مرز ترکیه قرار دادند تا به شکل امانتی در اختیار نیروهای ما باشد و از آسمان خود دفاع کنیم، اما پس از مدتی آمریکا٬ آلمان و هلند موشک خود را پس گرفتند و فقط اسپانیا و ایتالیا به همکاری خود ادامه دادند.
با این وجود٬ درخواست‌های مکرر ترکیه همواره از سوی ناتو با بی محلی روبرو شده و به آن اعتنایی نکردند.
آمریکا و ناتو همواره به درخواست خرید سامانه موشکی ترکیه با بی اعتنایی برخورد کرده و پاسخ روشنی به ما نداده‌اند و آنچه امروز در مورد موشک‌های اس 400 روسیه برای ترکیه تبدیل به یک بن بست شده٬ در واقع نتیجه همان روندی است که نقش ناتو و آمریکا در آن برجسته است. آنها هیچ گاه به درخواست ترکیه به عنوان یک کشور عضو ناتو توجهی نکردند و اجازه ندادند که کشور ما سامانه دفاعی قدرتمندی در اختیار داشته باشد.
در یک مقایسه کوچک فنی باید گفت: سیستم موشکی پاتریوت آمریکایی در آنِ واحد می‌تواند به سوی 36 هدف شلیک کند، 125 هدف را مورد تعقیب و رصد قرار دهد و به شکل سریع می‌تواند اطلاع رسانی کند٬ اما شلیک موشک‌ها طول می‌کشد و با اندکی تاخیر مواجه است.
در مقابل٬ سیستم موشکی اس 400 قدرت و سرعت بیشتری دارد چرا که می‌تواند در آن واحد 72 هدف را بزند 160 هدف را پیگیری و رصد کند٬ برد بیشتری دارد٬ اطلاع رسانی سریع‌تری دارد و سیستم شلیک موشک نیز نیاز به زمان بسیار کوتاهی دارد و از هر نظر در مقایسه با سیستم پاتریوت کارآمدتر و توانمندتر است.
ترکیه برای خرید سامانه موشکی اس 400 فقط 2 و نیم میلیارد دلار پرداخت می‌کند و می‌تواند تمام تکنولوژی تولید آن را در اختیار بگیرد، اما در مورد پاتریوت چنین نیست. آمریکایی‌ها حاضر بودند پاتریوت را با قیمت بسیار بالایی به ما بفروشند، اما فناوری تولید آن را به هیچ وجه در اختیار ما قرار ندهند.
جالب است که داماد اردوغان یعنی برات آلبایراک وزیر امور مالی و دارایی که در سفر به آمریکا در اتاق بیضی به شکل ویژه از سوی دونالد ترامپ مورد استقبال قرار گرفته بود٬ پس از دیدار با رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد: ترامپ تمام نظرات ما را شنید. به حرفهای ما گوش داد و راهکارهای معقولی برای اس 400 ارائه داد. او در این زمینه همکاری‌های خوبی می‌کند، اما بعدها مشخص شد که سخنان داماد اردوغان صحت ندارد و او را سر کار گذاشته‌اند.
حالا مشخص شده که اگر ترکیه اس 400 را خریداری کند، نه تنها اف-35به ما تحویل داده نمی‌شود بلکه ممکن است کنگره آمریکا به راحتی ما را تحریم کند.
واقعیت این است که مسئله اس 400 برای اردوغان و حزب عدالت و توسعه به یک پیچ تاریخی و سرنوشت‌ساز تبدیل شده است. اگر عقب‌نشینی کند٬ آبرو و اعتبار ترکیه از دست می‌رود و چنین موضوعی آغاز شکست‌های بعدی برای اردوغان و حواشی خواهد بود و بعید نیست که در میان مدت٬ به سقوط کامل حزب عدالت و توسعه بیانجامد.
یکی از سخنانی که در محافل سیاسی آنکارا به گوش می‌رسد این است که اردوغان قصد دارد برای حل ماجرای اس 400 از کارت آذربایجان بهره بگیرد.
گفته می‌شود که ترکیه قصد دارد موشک‌های اس 400 را از روسیه بخرد، اما به جای آن که آنها را در ترکیه قرار دهد کل سامانه موشکی را در آذربایجان مستقر کند و هدایت موشک‌ها را از آن جا در دست داشته باشد. چنین راهکاری می‌تواند به عنوان یک گذر میانرو آمریکایی‌ها را نیز راضی کند، اما باید دید آیا جمهوری آذربایجان راضی است که چنین چیزی را بپذیرد یا خیر.
گام به گام به سوی جهان دوقطبی
جنید باشاران / روزنامه خبرترک
سفر شی جین پینگ رئیس جمهور چین به روسیه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. رئیس جمهوری چین در دیدار خود با ولادیمیر پوتین با لبخندها و ژست‌های دوستانه نشان داد که به دنبال آن است٬ روابط پکن و مسکو را به جدی ترین شکل ممکن تقویت کند.
همزمانی سفر رئیس جمهور چین و روسیه با سفر دونالد ترامپ به انگلیس شایان اهمیت است. در شرایطی که آمریکا به دنبال آن است تا در دروازه‌های اروپا به دنبال یک رفیق مناسب و قدرتمند بگردد٬ در این سوی جهان٬ چین و روسیه به شکل جدی به هم نزدیک شده‌اند.
تا 50 سال پیش چین و روسیه دو رقیب بزرگ بودند و هر کدام از آنها ادعا می‌کرد که در قاره آسیا از بیشترین قدرت برخوردار است، اما حالا حملات سیاسی و تجاری دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا علیه چین و روسیه و برخی دیگر از مناسبات اقتصادی و تجاری موجب آن شده که روسیه و چین٬ رقابت را کنار بگذارند و به سوی دوستی و هم پیمانی بروند تا بتوانند در مقابل آمریکا بایستند.
آمریکا با جنگ تجاری علیه چین کاری کرده که چین نیز واکنش‌های مالی و گمرکی جدیدی نشان دهد و چینی‌ها نشان داده‌اند که در این مسیر تا چه اندازه جدی هستند.
این است حزب جمهوری خلق
عبدالرحمان دلپاک/ رزونامه ینی آکیت
کسانی که با ذهنیت حزب جمهوری خلق و مکانیسم تصمیم گیری‌های این حزب آشنایی دارند به خوبی می‌دانند که ماهیت این حزب٬ تلاش برای ایجاد بحران است.
از دید رهبر و سران حزب جمهوری خلق٬ بحران٬ مشکل و معضل نیست بلکه یک راهکار است. آنها با ایجاد بحران‌های کوچک و بزرگ به حیات سیاسی خود ادامه می‌دهند و در سالیان اخیر همواره شاهد این بودیم که هرگاه حزب جمهوری خلق بحران آفرینی می‌کند تا اندازه‌ای از بحران‌های داخلی خود نجات پیدا می‌کند. در حال حاضر نیز چنین وضعیتی دارند. مطمئن هستم بعد از انتخابات٬ هر نتیجه‌ای که عاید شود آنها باز هم به دنبال بحران آفرینی خواهند بود.
ممکن است که حزب دموکراتیک خلق‌ها٬ حزب خوب و سعادت و دیگران نیز بخواهند جایی برای خود پیدا کنند، اما واقعیت این است که حزب جمهوری خلق در تلاش برای بحران آفرینی و استفاده از فواید و دستاوردهای آن جایی به کسی نمی‌دهد.
حزب جمهوری خلق٬ به خوبی می‌داند که دولت آکپارتی به دنبال ارائه راهکار است و به همین خاطر٬ مداوماً به دنبال تنش‌آفرینی است.
آنها از این واقعیت غافل هستند که سناریوهایی برای ترکیه طراحی شده و دست‌هایی به دنبال بهار ترکی یا بهار کُردی هستند. به همین خاطر من همیشه به دولت و احزاب سیاسی گفته‌ام باید به حق تکیه کنید و نه به خلق. چرا؟ چون مردم تا حد زیادی سکولاریزه و مادی‌گرا شده‌اند و رسانه و بسیاری از ابزارهای دیگر می‌تواند آنها را فریب دهد. همین حالا هم در ترکیه٬ بنیاد خانواده و ارزش‌ها و چارچوب‌های اخلاقی ما را به هم زده‌اند و بنابراین باید به حق اتکا کرد.
انتهای پیام/
