چرا لبنان در «معامله قرن» مشارکت نمی‌کند؟
کنفرانس بحرین که قرار است با ماهیت معامله قرن اجرا شود، تاثیرات منفی زیادی در شرایط لبنان دارد و همین مسئله موجب شده تا لبنان به‌طور قاطع آن را رد کند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری النشره، معامله قرن که برخی می خواهند آن را معامله عمر بنامند، هنوز جزئیات خود را از طریق جاوید کوشنر اعلام نکرد بود که لبنان از نخستین کشورهایی بود که آن را رد کرد و این طرح را به مثابه تیر خلاص به آرمان فلسطین به شمار آورد.
درست است که کشورهای زیادی به ویژه کشورهای عربی اعلام کرده اند که این معامله را نمی پذیرند؛ اما شرط بندی بزرگی وجود دارد که این کشورها به زودی از موضع خود برمی گردند. بحرین میزبان کنفرانسی تحت عنوان کنفرانس صلح اقتصادی خواهد بود که از فردا به مدت دو روز و با مشارکت بیشتر کشورهای عربی و شخصیت های رژیم صهیونیستی برگزار می شود. در این میان لبنان اعلام کرده است که به منظور احترام به تصمیم فلسطینی ها در رد این کنفرانس، در آن شرکت نخواهد کرد.
امروز واکنش های رسمی لبنان به صورت فردی و جداگانه اعلام می شود؛ اما پاسخ رسمی آن به مدت طولانی و بنا به دلایل زیادی تغییر نخواهد کرد به ویژه پس از اینکه جارید کوشنر چند روز قبل درباره بندهای این معامله صحبت کرده بود. بنا به گفته کوشنر قرار است حدود 50 میلیارد دلار در کشورهایی که میزبان فلسطینیان هستند و لبنان نیز از جمله این کشورهاست سرمایه گذاری شود. موضوع تعجب برانگیز در چند روز گذشته اعلام مشارکت اردن در این کنفرانس بود؛ چرا که این کشور به شکل مستقیم تحت تاثیر عواقب منفی این معامله قرار خواهد گرفت که مهم ترین آنها خطر قیام دولت فلسطین در زمین های اردن است. اما به لبنان و تاثیرات این معامله بر ملت این کشور برمی گردیم، منصفانه است که بگوییم این رد و عدم پذیرش معامله قرن همچنان در میان مردم لبنان وجود دارد و چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت فریب آن را نمی خورند.
بر اساس گفته کوشنر در سطح اقتصادی سهم لبنان از سرمایه گذاری آمریکا به حدود 6 میلیارد دلار به منظور بهبود شرایط فلسطینیان می رسد. این مبلغ حتی برای تامین امکانات اولیه زندگی آنها نیز کافی نیست؛ چرا که باید آن را با زندگی مردم لبنان ادغام کنند. علاوه بر این، این وسوسه و فریب ناقص باقی می ماند، چرا که نه واشنگتن و نه کشورهای اروپایی این مبلغ را پرداخت نمی کنند، بلکه آنها این هزینه را از کشورهای عربی و به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس تامین می کنند. لبنان پیش از این تجربه کرده بود که وعده های میلیون دلاری در رابطه با مسئله آوارگان سوری یا کمک به فلسطینی ها فقط در حد جوهر روی کاغذ باقی ماند و تنها کمک ها و وام هایی به برخی از پروژه های توسعه و رشد اختصاص یافت.
نمی توان گفت که در دراز مدت این مبلغ اگر تامین شود، برای زندگی فلسطینیان در لبنان کافی باشد؛ چرا که دولت خیلی بیشتر از این مبلغ را صرف هزینه های پناهندگان فلسطینی می کند.
این دیدگاه سریع وجزئی از مشکل اقتصادی با یک دیدگاه مشابه از مسئله سیاسی مطابقت دارد، زیرا در اسرع وقت ممکن است پیامدهای اصلی این معامله را در وضعیت لبنان مشاهده کنیم. اعلام موافقت همه آنها قطعا به معنای پایان هر گونه درگیری با رژیم صهیونیستی است و بنابراین هیچ دلیلی برای درگیری بر سر زمین و آب و و منابع طبیعی و لغو هر گونه جنگ باقی نمی ماند و این به معنای حکم از بین بردن موجودیت حزب الله و نیروی نظامی آن است.
ضربه دوم، تغییر هویت لبنانی از خلال اعطای حق نمایندگی به فلسطینیان در دراز مدت در نهادهای رسمی لبنان (شورای وزیران، شورای نمایندگان، شهرداری ها و...) است. درغیر این صورت لبنان متهم به اعمال سیاست های نژادپرستانه است و باید ساکنان اصلی کشور به سرزمین های دیگر مهاجرت کنند.
این یک بیان ساده و سریع از اتفاقی است که از خلال اجرای معامله قرن در لبنان می افتد. اما رد آن یک نقطه عطف مبارزاتی دائم است؛ چرا که فشارها بیشتر خواهد شد و این جنگ غیرنظامی از مهم ترین جنگ ها در عصرجدید است.
انتهای پیام/
