شکاف‌های ایدئولوژیک در تل‌آویو- ۱| صهیونیست‌هایی که مشروعیت اسرائیل را رد می‌کنند

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار،  یهودیان رژیم صهیونیستی تنها یک گروه نیستند، بلکه آنها وارد سطوح مختلف شده و به جریان ها و دسته هایی طبقه بندی می شوند. آنها دو شاخه اصلی دارند: یهودیان ارتودکس و ملی گرایان مذهبی. طبق آمار و ارقام، گروه اول معروف به حریدیم هستند. این دسته، در مقایسه با سایر گروه ها، قشر بزرگتری را قربانی می کنند که این مسئله رژیم صهیونیستی را در برابر پرسش ها و چالش هایی قرار می دهد.

نگاه اول به یهودیان در رژیم صهیونیستی نشان می دهد که اینها یک ساختار واحد هستند که هیچ تمایزی میان عناصر آنها نیست؛ اما با یک نگاه عمیق‌تر می توان تفاوت ها و تقسیم بندی هایی را در میان آنها مشاهده کرد که تا حد تکفیر دینی هم می‌رسد. با این حال دورویکرد اصلی تلمودی در مواضع صهیونیسم و رژیم صهیونیستی وجود دارد که هرکدام به مذاهب و جریان هایی شاخه بندی می شوند. این شاخه مخالف و ضد صهیونیسم هستند، اما شاخه ملی گرایان مذهبی موافق با صهیونیسم بوده و معروف به صهیونیسم مذهبی هستند.

«ملی‌گراها» و تلمودی‌ها در رژیم صهیونیستی 

حریدیم ها کمتر به تغییر روی می آورند و ترجیح می دهند که در جوامع بسته زندگی کنند، در این میان ملی گرایان مذهبی پرچم ادغام و اتحاد را در جامعه صهیونیستی و همراه با دیگر یهودیان بالا می برند.

حریدیم ها به کتاب تورات استناد می کنند که بر اساس آن وظیفه دارند که در زمان مقرر شده برای ظهور مسیح او را به رسمیت بشناسند و به این حق الهی در برپایی حکومت تجاوز نکنند. در مقابل، شاخه ملی گرایان معتقدند که فعالیت انسان در برپایی دولت یهود با قصد و اراده الهی در برپایی حکومت به دست منجی مسیح تعارضی ندارد و درواقع می تواند مجوزی باشد که به دنبال آن صهیونیسم بتواند در مقابل توطئه ای که به زعم آنها در آخرالزمان در برابر یهود قرار می گیرد بایستد.

این تقسیم بندی در مواضع و فتواها و فعالیت های این شاخه ها منعکس می شود. حریدیم ها هرگونه مشروعیت مذهبی برای رژیم صهیونیستی را رد می کنند. بیشتر آنها خدمت نظامی در ارتش را نمی پذیرند و برخی نیز ادغام یا استخدام در نهادهای دولتی را رد می کنند. حزب حریدیم منصب وزارت در دولت ها را نیز رد کرده و اگر بخشی از ائتلاف دولت باشد، در بالاترین حد به معاون وزیر اکتفا می کند. در این میان شاخه شاس حریدی معتقد است که یک شخصیت فقهی هم می تواند این منصب را برعهده بگیرد.

اما ملی گرایان مذهبی یعنی صهیونیست های مذهبی، خدمت نظامی را یک وظیفه واجب و ضروری می دانند و تلاش می کنند تا وارد نهادهای دولتی شده و در کنار سکولارها زندگی کنند. بنابراین آنها جایگاه زمین را بسیار بالا می دانند و مسئله بازگرداندن غیریهودیان چه فلسطینی و چه عرب را مقدس می شمارند، حتی اگر به قیمت قربانی کردن خون یهودیان باشد. به دنبال این نگرش، پیروان این شاخه فعالیت ها و سیاست های خود را در جهت تقویت شهرک سازی در کرانه باختری و قدس اشغالی در پیش گرفته اند. آنها تحت هیچ شرایطی از این موضع عقب نشینی نمی کنند که همین امر موجب رد توافقات سازش میان رژیم صهیونیستی و فلسطین می شود.اما شاخه حریدی ابتدا بر ضرورت آزادی انسان و سپس انتظارمنجی مسیح برای آزادسازی زمین تاکید می کند. لازم به ذکر است که این موضع در سالهای اخیر در قبول شهرک سازی نرم تر شده یا دست کم با آن مخالفت نمی کند.

تعداد حریدیم ها در میان شهرک نشین های صهیونیستی در طول دهه ها به 40 درصد خواهد رسید. هردوی این شاخه ها برسر زمین برای یهودیان و اولویت اخراج ساکنان آن چه فلسطینی باشند چه عرب اختلافی ندارند.علاوه بر این آنها در بخش وسیعی از منافع و اهداف نیز اشتراکات زیادی دارند. هردو به دنبال یهودی سازی قوانین و سازمان ها بوده و قوانین سکولاری که مغایر با تورات و احکام آن باشد را رد می کنند. در این میان شاخه حریدیم در این مسئله بسیار بیشتر از ملی گرایان یهودی که در ارتباط با دیگر یهودیان و قوانین آنها هستند، تاکید می کنند.

هر زن حریدی 7 فرزند دارد

آمار حریدیم ها و ملی گرایان صهیونیست نشان می دهد که از کل تعداد یهودیان ساکن در فلسطین اشغالی، نزدیک 12 و 14 درصد متعلق به این دو شاخه است.با این حال برآوردهای جمعیت در دراز مدت در رابطه با پیش بینی تسلط حریدیم ها نشان می دهد که این امر دلایل مختلفی دارد و تنها منحصر به مقایسه میزان زاد و ولد در دو شاخه نیست. بر اساس آمار، هر زن حریدی دارای هفت فرزند است در حالی که این میزان در میان ملی گرایان یهودی به 4.2 درصد می رسد. پیش بینی می شود که میزان ساکنان حریدی نسبت به سایر یهودیان در طول دهه ها به 40 درصد برسد. در این میان اداره مرکزی آمار پیش بینی کرده که تعداد ملی گرایان یهودی در خلال این مدت به همان اندازه سابق خود باقی خواهد ماند.

بنابراین نیمی از فرزندان ملی گرایان یهودی در مدارس تحت آموزش رسمی رژیم صهیونیستی و در کنار دیگر یهودیان تحصیل می کنند. این به معنای آن است که احتمال نفوذ و تغیییر این دانش آموزان به سکولاریسم به میزان قابل توجهی وجود دارد و درواقع یعنی شاخه های مذهبی صهیونیستی رو به کاهش است.

همچنین طبق آمار موسسه تحقیقات مذهبی مسکار در رژیم صهیونیستی در سال 2017، گروه سنی جوان حریدیم ها بیشتر از گروه سنی بالا است. نسبت گروه سنی اول (بین 20 تا 29 ) 35.7 درصد و گروه سنی دوم (30 تا 39) 24.6 درصد است.

اما در میان ملی گرایان یهود این نسبت متعادل است ودر گروه سنی کوچکتر به 22.8 و گروه سنی بزرگتر به 22.2 درصد می رسد. این به معنای آن است که پس از چند دهه نسب حریدیم ها به 40 درصد می رسد، اما میزان ملی گرایان یهودی در نسبت میان 12 و 14 درصد باقی مانده و یا حتی کمتر می شود.

یهودیان در رژیم صهیونیستی در رابطه با بسیاری از مسائل اختلاف دارند، این اختلاف از ساده ترین مسائل مربوط به روش های زندگی آغاز شده و تا تشکیل یک حکومت به پایان نمی رسد. اختلاف اصلی آنها بر سر هویت است، اینکه آنها اول صهیونیستی بوده اند یا یهودی.

شاخه بندی در جوامع یهودی رژیم صهیونیستی دیگر مسئله پوشیده ای نیست، هرچند که بازتاب های آن نسبتا دور است. در حال حاضر مسئله مورد توجه، این شاخه بندی نیست بلکه خشونتی است که می تواند تاثیر منفی بر حاکمیت رژیم صهیونیستی و آینده آن داشته باشد. این شاخه بندی مربوط به ارزش ها، روش زندگی، روابط اجتماعی، آرمان های فردی و جمعی و موضع در برابر حکومت است. همه این اختلافات بر دو قاعده اصلی تمرکز دارند: نقش دین و تاثیر آن در رژیم صهیونیستی و موضع ارتودکس ها و جایگاه آنها در این رژیم.

دو شاخه ارتودکس (حریدی) و شاخه ملی گرای یهودی در دوره های اخیر یا یک نام واحد مذهبی شناخته شده اند، اما در زندگی روزمره و تعهدات اعتقادی و تطبیق احکام دینی میان تدین و سکولار ادغام شده اند. در این میان سکولارها بیشتر مورد استقبال قرار گرفته اند، هرچند که در دشمنی و مخالفت با مذهبی های یهودی هستند. با وجود اینکه تلمودی ها( ارتودکس ها و ملی گرایان) و سکولارها تعاریف مشترکی از هویت یا یهودیت دارند و در تعدادی از سنت ها مشترکند؛ اما آنها از دنیاهای اجتماعی مختلفی هستند، هیچ دوستی و یا ازدواجی میان آنها رخ نمی دهد.

یک نظرسنجی در رژیم صهیونیستی که اخیرا یک مرکز پژوهشی آن را منتشر کرده نشان می دهد که سکولارهای یهودی در مواجهه با اقدام فرزندانشان برای ازدواج با یک حریدی به گونه ای برخورد می کنند، به طوری که اگر چنین اتفاقی رخ دهد در واقع برابر با مرگ و ازدست دادن فرزنداشان است. از نظر سکولارها ازدواج با یک غیر یهود مقبول تر از ازدواج با یک حریدی بوده و این مساله کاملا ممنوع و حرام است.

همچنین این اختلافات در برخورد با بسیاری از مسائل سیاسی عمومی و جامعه، روش های زندگی، حدود محرمات و واجبات، امکانات اجتماعی و دینی دررابطه با ازدواج و طلاق، یهودی سازی و خدمت نظامی، جدایی جنسیتی، حمل ونقل شخصی یا عمومی، بازکردن مغازه ها و حرکت و جابه جایی به طور عمومی در روز شنبه نیز وجود دارد.

در این میان حریدی ها و ملی گرایان یهودی تلاش می کنند تا حاکمیت رژیم صهیونیستی را وادار به تقویت اعتقادات و ارزش های مذهبی و نیز تقویت روش های زندگی و روابط میان یهودیان و دیگران بر اساس قوانین شرعی یهود کند. این درحالی است که سکولارها خواستار جدایی دین و حاکمیت هستند.

هرچند بیشتر یهودیان مذهبی و سکولارها از این حیث که رژیم صهیونیستی باید یک حاکمیت دموکرات یهودی داشته باشد اتفاق نظر دارند؛ اما آنها درباره آنچه که بعد از این اتفاق می افتد اختلاف دارند، درواقع بر سراینکه حاکمیت دموکراتیک با قوانین مذهبی در تعارض باشد. بیشتر سکولارها تاکید می کنند که اصول دموکراتیک باید به قوانین مذهبی ترجیح داده شود، درحالی که نسبت بالایی از حریدی ها معتقدند که اولویت با قوانین مذهبی است.

نکته قابل توجه این است که این گروه ها بر اساس ماهیت هویت یهودی تقسیم بندی می شوند: بیشتر ارتودکس های یهودی معتقدند که تعیین اینکه یک فرد یهودی هست یا نه صرفا یک مسئله مذهبی است و از نظر مذهبی سنجیده می شود اما سکولارها معتقدند که این یک مسئله کاملا ریشه ای است و میراث و فرهنگ نشان دهنده یهودیت است. بنابراین هویت یهودی در رژیم صهیونیستی بر پایه دیدگاه ها و مواضع متعارض و مخالف است و این موارد تنها بخشی از اختلافات آنها در زمینه مواضع دینی و ریشه ای و جنسیتی و روابط خانوادگی است.

ادامه دارد...