بازخوانی جنایت عراق تحت حمایت غرب در سردشت به روایت یک روزنامه آلمانی

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "تاگس شاو" آلمان امروز (یکشنبه) در مطلبی به حادثه بمباران شیمیایی "سردشت" در جریان جنگ عراق پرداخت که این روزها مصادف با سالگرد آن است.

یکی از وحشیانه ترین و غیرانسانی ترین اقدام‌های نظامی رژیم بعث در جنگ تحمیلی استفاده از سلاح کشتار جمعی به ویژه سلاح شیمیایی بود؛ در یکی از این حمله‌ها نیروی هوایی عراق در هفتم تیر 1366 خورشیدی با استفاده از سلاح شیمیایی در چهار منطقه کردنشین سردشت از توابع آذربایجان غربی، هزاران مصدوم بر جای گذاشت تا از شهری که 12 هزار تن جمعیت داشت طبق آمار رسمی هشت هزار و 25 تن مصدوم و از این تعداد 130 تن در همان دقایق نخستین شهید شدند.

روزنامه "تاگس شاو" آلمان در مطلبی در این باره نوشت: این حمله شیمیایی تنها چند ثانیه طول کشید اما قربانیان آن همچنان تا امروز زجر می کشند. در سال های 1980 عراق با تسلیحات شیمیایی به ایران حمله کرد.

نویسنده این روزنامه آلمانی در روایت این حمله شیمیایی این طور نوشت که خورشید هنوز بر سر کارگرانی که روی زمین کار می کردند می درخشید و ساعت حدود 16 بعد از ظهر بود که آسمان بالای شهر سردشت در استان آذربایجان غربی ناگهان فوران کرد و مدت کوتاهی بعد ازآن بمب ها بر سر مردم ریخت. نیروی هوایی عراق در این حمله شیمیایی چندین بمب 250 کیلوگرمی خردل را به دستور صدام حسین بر سر مردم این شهر ایران ریخت. عراق در آن زمان ایران را تهدید کرد که شما دیگر نمی توانید نفس بکشید. این حادثه در 28 ژوئن 1987 اتفاق افتاد. جنگ ایران و عراق در آن سال حدود هفت سال بود که به طول انجامیده بود. بیش از 130 نفر در عرض چند ساعت از طریق بمب های شیمیایی گاز خردل کشته شدند. هزاران نفر هم مجروح شدند.

نویسنده در ادامه به آثار مخرب و وحشتناک استشمام گاز خردل و آسیب هایی که به پوست و دستگاه تنفسی وارد می کند اشاره کرده و در بخش دیگری از این مطلب نوشت: مسمومیت با گاز خردل تاثیر زیادی بر کل ارگان های بدن دارد و عواقب درازمدتی بر جا می گذارد. در بدترین حالت فرد قربانی اگر نمیرد برخی اندام های خود را از دست می دهد و می تواند حتی منجر به کوری شود.

نویسنده در ادامه همچنین به دشوار شدن خرید دارو برای قربانیان این حمله شیمیایی به دلیل تحریم های اعمال شده غرب علیه ایران پرداخته و در بخش دیگری از این مطلب نوشت: داروهای ارزان قیمت چینی و هندی برای قربانیان این حادثه اغلب تاثیری نداشته و حتی وضعیت مسمومین این حمله شیمیایی را بدتر می کند.

 این روزنامه آلمانی در بخش دیگری از این مطلب نوشت: صدام حسین برای حملات شیمیایی به سردشت و ده ها شهر دیگر ایران هرگز بازخواست و محاکمه نشد. غرب در آن زمان در کنار عراق قرار داشت و با همه ابزار و امکانات از صدام حسین حمایت می کرد. ایران بعد از این حمله شیمیایی صحنه جنایت را به خبرنگاران بین المللی نشان داد اما جامعه بین المللی محتاطانه به این مسئله واکنش نشان داد. از ماه مارس سال 1984 همواره مدارک معتبری دال بر استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه ایران از طرف عراق به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شده است، البته از طرف آمریکا این گونه توضیح داده شده است که ما نمی خواهیم مناسبات دو جانبه بین دو کشور را به خطر بیاندازیم.

نویسنده در ادامه نوشت: سردشت یک آزمایش برای صدام حسین بود که بدون عواقب باقی ماند. از این رو او ماه ها بعد همچنین حلبچه از شهرهای کردنشین عراق را هم بمباران شیمیایی کرد. در این کشتار جمعی در ماه مارس سال 1988 بیش از 5 هزار نفر کشته شدند.

حتی بعد از بمباران شیمیایی حلبچه هم دولت آمریکا از تصویب قطعنامه علیه دولت عراق جلوگیری کرد. عراق در آن زمان مهم ترین متحد آمریکا علیه دولت ایران بود و این دلیل کافی برای حمایت های آمریکا از این کشور بود.

در ادامه این مطلب آمده است که رژیم عراق سال ها در آزمایشگاه ها برای تولید سلاح های شیمیایی مانند گاز خردل و سارین کار کرده است. مواد شیمیایی و تجهیزات آزمایشگاهی برای این منظور عمدتا از آلمان تامین شده است و ایران سال هاست که بر این مسئله تاکید دارد.

نویسنده به کمک بسیاری شرکت های آلمانی به عراق برای ساخت تسلیحات شیمیایی اشاره کرده و نوشت: بین سال های 1982 و 1988 به نوشته هفته نامه اشپیگل شرکت های آلمانی تسلیحاتی به ارزش 625 میلیون دلار به عراق تحویل دادند.

روزنامه "تاگس سایتونگ" آلمان هم در سال 2002 جزئیاتی از یک گزارش 12 هزار صفحه ای را منتشر کرد که دولت عراق به سازمان ملل فرستاده بود و در آن نام بیش از 80 شرکت آلمانی آمده بود که برای ساخت تسلیحات شیمیایی به عراق کمک کرده بودند.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است که دولت آلمان تا امروز هر گونه مسئولیت در قبال حملات شیمیایی عراق علیه ایران را رد کرده است.

در ادامه این مطلب آمده است که حملات شیمیایی به سردشت همچنان روزمره انسان ها را نمایان می کند. حدود دو سوم افرادی که در آن زمان در این شهر زندگی می کردند از این حمله شیمیایی آسیب دیدند. هر کس در این شهر حداقل یک نفر را در خانواده خود دارد که هنوز از عواقب این حمله شیمیایی رنج می برد. هیچ یک از خانوده ها هم هیچ گونه غرامتی دریافت نکردند نه از طرف شرکت های آلمانی و نه از طرف عراق.

انتهای پیام/