توسعه بازار، مزیت ششم قراردادهای آتی

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بررسی ادبیات موجود در بازارهای مالی دنیا بیانگر آن است که ٦ کارکرد بالقوه قراردادهای آتی کالا شناسایی شدند. سه کارکرد نخست را می توان کارکردهای اصلی نامید که معاملات آتی کالا انجام می دهند: کشف قیمت، مدیریت ریسک قیمت (پوشش ریسک یا هجینگ) و مکانی برای سرمایه گذاری. در این شماره از سری گزارش های «بورس کالا و اقتصاد» به مزیت ششم بازار آتی یعنی امکان توسعه بازار در بورس های کالایی اشاره می کنیم.

به گزارش کالاخبر، در بخش «توسعه بازار» به عنوان ششمین مزیت بازار آتی، چهار تأثیر توسعه ای شناسایی شده است که براساس آن، بورس ها می توانند به کشاورزان و کل بازار سود برسانند که در ذیل به بررسی این چهار مورد می پردازیم.

آگاهی بخشی، آموزش و ظرفیت سازی

بورس های کالا از وارد نمودن کاربران جدید به بازارها، از جمله کشاورزان سود می برند. با وجود این، ابتدا باید آگاهی از راه حل هایی که بورس ارایه می دهد، افزایش یابد.

استفاده اثربخش از ابزارهای مرتبط با کالا نیازمند تفاهم، تخصص و توانایی فنی است که کشاورزان و سایر فعالان بازار ممکن است از آن بی بهره باشند. بنابراین، بورس ها، اکثرا با مشارکت واسطه هایی همچون کارگزاران یا نمایندگان صنعت، اغلب برنامه های آگاهی بخشی، آموزش و ظرفیت سازی را به کاربران ارایه می دهند. در مقابل، کشاورزان از درک و استفاده از ابزارهایی که بورس های کالا فراهم می سازند، منتفع می شوند.

خدمات مدیریت ریسک، اطلاعات بازار، تامین مالی و سایر خدمات بورس ابزارهای بالقوه ای را برای ارتقای بنیادین عملکردهای بازاریابی و افزایش قدرت خویش در مقایسه با واسطه ها و خریداران در اختیار کشاورزان قرار می دهد. بدین ترتیب، برنامه های آموزشی که توسط بورس ارایه یا تسهیل می شوند، می تواند راه حل برد- برد برای کشاورزان و بورس باشد.

تسهیل تجارت بین المللی

یک بورس کالا می تواند با ایجاد محفلی که در آن خریداران و فروشندگان متعدد به معامله قراردادهای مرتبط با کالا می‌پردازند به خلق بازار بپردازد. این مسئله هزینه های مرتبط با یافتن خریدار یا فروشنده طرف معامله را کاهش می‌دهد. این منطق شاید در مورد تسهیل تجارت بین المللی، خواه در سطح منطقه ای یا جهانی، مصداق بیشتری داشته باشد.

هزینه‌های انجام تجارت بین المللی معمولا بیشتر از تجارت داخلی است. دلیل این مسئله عواملی همچون فاصله، نابرابریهای اطلاعاتی عمیق تر، موانع تجارت، تفاوت در عملکردهای تجاری، و تفاوت های فرهنگی و زبانی است.

یک بورس کالا به عنوان کانون معاملات در یک منطقه جغرافیایی یا سرزمینی می‌تواند در ایجاد شیوه هایی برای مبادلات فرامرزی و ایجاد پیوندهایی میان فعالان بخش کالا در سرزمین های مختلف جایگاه مناسبی داشته باشد و بدین ترتیب، یکپارچگی منطقه ای و مبادلات جنوب - جنوب را تشویق می کند.

ارتقای فناوری های اطلاعات و ارتباطات

در 10 سال گذشته شاهد گذار فزاینده از معاملات حراج برمبنای حضور فیزیکی کاربران بازار در تالار معاملاتی بورس به سوی معاملات الکترونیکی از راه دور توسط کاربران هستیم. اتخاذ و ارتقای فناوری های تامین مالی و معاملاتی اکنون از اولویت های نخست بورس های کالای سرتاسر جهان است. فناوری های اطلاعات و ارتباطات از پتانسیل افزایش سرعت و کارایی عملکرد بازار و کاهش هزینه های افزایش حجم معاملات و توسعه محصولات جدید برخوردار است.

علاوه بر این، فناوری های اطلاعات و ارتباطات امکان هایی را برای یکپارچه سازی خدماتی که قبلا به صورت پراکنده ارایه می شدند، در چارچوب بسته های خدمات ایجاد می کنند.

مهم اینکه فناوری های اطلاعات و ارتباطات به بورس ها امکان می دهند تا بر موانع دسترسی به بازار که در برابر کشاورزان خرده پا قراردارد و ناشی از فاصله جغرافیایی و ضعف زیرساخت های فیزیکی است غلبه کنند. علاوه بر این، با گسترش دسترسی به بازارهایی که قبلا به حاشیه رانده شده بودند و اکنون از فناوری اطلاعات و ارتباطات استفاده می کنند، بورس ها می توانند راه ارایه خدمات الکترونیکی دیگر را نیز بگشایند. از جمله می توان به خدمات مشورتی بانکی، بیمه، برداشت، آب و هوا و مدل های تجارت الکترونیکی برای عرضه نهادها و تجهیزات اشاره کرد.

رشد صنعت

رشد صنعت دارای مزیت های مشروطی است که از بورس های کالا حمایت می کند. با گسترش کارگزاران و سایر واسطه ها، که ممکن است شعبه های جدیدی را در شهرها و روستاها ایجاد کنند، دسترسی کاربران جدید، از جمله کشاورزان به بازارها و خدمات جدید افزایش می یابد.

کاربران بازار ممکن است قبلا از طریق مجراهای غیررسمی یا حتی غیر قانونی به خدمات مشابه دسترسی داشته باشند. بنابراین بورس می تواند به چارچوب بسیار سازمان یافته ای برای عملیات و قوانین کسب وکار منجر شود.

گسترش صنعت ممکن است به ایجاد اشتغال در بورس و نهادهای مرتبط با آن از قبیل دلالان، انبارها، تنظیم گران، و مراکز رتبه بندی و صدور گواهی نیز منجر شود. در برخی شرایط خاص، معاملات بورس می تواند برای دولت درآمدهای مالیاتی تولید کند.

در نهایت، با توسعه یک بورس، از طریق تعامل با فعالان بازار در گفت گویی مستمر و نزدیک، به  سرعت از موانعی که در برابر توسعه بازار قرار دارد و ریسک های مهمی که کاربران بازار به کاهش آنها علاقمندند، آگاه می شود.

بازارهای مالی به سرعت نوآوری می کنند و بورس، که با ذینفعان بخش کالا کار می کند، می تواند به عنوان موتوری برای تولید محصولات جدید و پویا عمل کند که برای پاسخگویی به نیازهای فزاینده کاربران بازار سازمان داده شده اند.

انتهای پیام/