غلامرضا صادقی: تلویزیون خانه اول من است/ بیکار بودم با زیرزمینی‌ها کار کردم + تیزر
صدایِ غلامرضا صادقی آشناست؛ همان صدایی که در قسمت دوم «پدرخوانده» و «فرانکی» هنرنمایی کرد اما این روزها گلایه‌های فراوان از رسانه‌ملی دارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، غلامرضا صادقی، گوینده دوبلاژ بیستم خردادماه سال 1348 در آبادان بدنیا آمد. وی که از سال 1370 ورود خود به حرفه دوبله را به عنوان فعالیت هنری در پرونده هنری خویش رقم زده، برای نخستین بار در سریال «ارتش سری» به گویندگی پرداخت و در کنار گویندگان این سریال، فنون دوبله را آموخت.
«پیتر فیتفول» در «فونیکس»، «نادر رجب‌پور» در «تنهاترین سردار»، «فرانک» در «رودخانه برفی»، «لاکسون» در «گروه ضربت»، «فرانکی» در «افعی» «جو استرینگ» در «گرگ آسمان»، «کاپیتان» در «جنایت‌های غیرحرفه‌ای» و «سلطان ملکشاه سلجوقی» در «عمر خیام» از جمله نقش‌های شاخصی است که صادقی در آن‌ها به گویندگی پرداخته است.
غلامرضا صادقی، بازیگر و گوینده دوبلاژ در این گفتگو ضمن ابراز تأسف از این که امروز اهالی هنر دوبله حتی بزرگان این هنر شاید به لحاظ مالی در این هنر درآمد شایسته‌ای نداشته باشند، می‌گوید بزرگان دوبله، آئینه این هنر هستند و زمانی جوانان این عرصه در این آئینه نگاه می‌کنند، بیماری‌ها، شرایط بد زندگی و آینده‌ای را می‌بینند که نمی‌توانند به آن خوشبین باشند و حال باید پرسید با این اوضاع، چطور می‌توان به این آینده خوشبین بود.
البته که این سخن فقط سخنِ غلامرضا صادقی نیست که پیش از این بسیاری از دوبلورهای پیشکسوت دیگر همچون مرحوم حسین عرفانی هم به این موضوع گلایه کرده بودند. یا با جلال مقامی و سعید مظفری هم گفتگویی داشتیم آن‌ها هم اعتقاد دارند که مسیرِ دوبله خوب پیش نمی‌رود. واقعاً امروز کدام یک از بزرگان دوبله را می‌توان مثال زد که وضع زندگی خوبی دارد و آیا جوانان این عرصه در آینده به جایگاه درآمدی و اقتصادی او خواهند رسید یا خیر؟!
یک یک اهالی دوبله به وضع بدی دچار می‌شوند و از این دنیا می‌روند و این یک واقعیت است و باید بپذیریم که با این اوضاع مسیر را به خوبی و درستی طی نمی‌کنیم. در این شرایط نمی‌توان انتظار داشت که در حوزه دوبله کارها عالی شود و به خوبی از آب در بیاید.
یکی از نکاتی که بسیاری از پیشکسوتان این عرصه را ناراحت و آزرده کرده حضور اقوام و بستگان هنرمند در این هنر است که البته استعدادی داشته باشند ایرادی ندارد ولی به کرات اتفاق می‌افتد؛ باید پرسید که آیا این افراد پس از ورود به عرصه‌های هنری، آن تجلی لازم را در هنر پیدا می‌کنند؟
یکی از با اصالت‌های دوبله قطعاً غلامرضا صادقی است که این روزها مثلِ برخی دیگر کمتر در پشت میزِ دوبله سیما قرار می‌گیرند به جرم اینکه بیکار شدند و کمتر به آن‌ها کار رسیده است. او در گفتگوی با خبرنگار خبرگزاری تسنیم درباره انجمن گویندگان و همکاری با گروه‌های دوبله زیرزمینی، بی‌اعتنایی صداوسیما به دوبلورهای با اصالت و پیشکسوت، وضع معیشتی دوبلورها و مطالبی دیگر، صحبت‌های چالش‌برانگیز و قابل تأملی انجام داده است.
در این تیزر خواهید دید:
- الان شنیدم که پشت سر من حرف‌هایی زده‌اند که این‌ها دیگر نباید بیایند اینجا و حق ندارند تلویزیون بیایند؛ انگار تلیوزیون برای آن‌هاست!
- بارها مردم به من گفته‌اند وضع شما خوب است اما خبر ندارند در دل ما چه می‌گذرد.
- زیبایی انجمن ما اصالت‌های قدیمی است؛ همان صندلی‌ها، میزها و چارچوب‌های درشان که وقتی وارد می‌شدیم جعفر والی و مرحوم دوستدار را می‌دیدیم ولی الان...
- به سر ماه می‌رسد باید قرض کنیم، چیزی بفروشیم تا بتوانیم امرار و معارض کنیم.
- با زیرزمینی‌ها کار کردم چون 10 ماه بیکار بودم. کار من این است؛ به من خرده گرفتند چرا رفتی کار کردی. پس باید چکار می‌کردم.
- در اساسننامه درباره گوینده خیلی چیزها گفته و نوشته شده ولی درباره مدیر دوبلاژ چیزی نگفته اند. یکی از ایرادات این اساسنامه است.
- بلافاصله قرارداد بستم از همین گروهک زیرزمینی به من زنگ زدند آقای صادقی یک فیلم می‌خواهیم دوبله کنیم تشریف بیاورید ولی من عذرخواهی کردم...
- به راحتی گفتم من قرارداد دارم و تعهد دارم با کسی کار کنم.
مشروح این گفتگو به زودی منتشر خواهد شد...
انتهای پیام/
