ضعف‌ها و قوت‌های پخش تلویزیونی مسابقات سراسری قرآن
مسابقات سراسری قرآن این‌شب‌ها مراحل مقدماتی خود را پشت‌سر می‌گذارد و قرار است برای دومین سال به‌صورت تولیدی از شبکه قرآن پخش شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چهل و دومین دوره مسابقات سراسری قرآن‌کریم این روزها مرحله مقدماتی خود را در شهر مقدس قم پشت سر می‌گذارد. این دومین سال متوالی است که این مسابقات قرار است به صورت تولیدی، ضبط و از شبکه قرآن و معارف سیما پخش شود.
تولید برنامه‌ای در قامت مسابقات سراسری قرآن، چه برای تلویزیون و چه برای سازمان اوقاف کاری سخت و هدفی بزرگ بوده است. به واقع میتوان گفت که تولید مستند این مسابقات با هدف به‌تصویر کشیدن تلاش‌های پیدا و پنهان عوامل اجرایی و نحوه برگزاری این دوره از مسابقات اقدام بزرگی است. مستندی که قرار است به فعالیت‌های جانبی مسابقات سراسری قرآن از جمله گفتگو با متسابقین و مصاحبه با عوامل اجرایی بپردازد.
هر فردی که کوچک‌ترین فعالیتی در حوزه برنامه‌سازی تلویزیون در ایران داشته، به‌خوبی می‌داند این کار در کشورمان چقدر سخت و طاقت‌فرساست. حالا در نظر بگیرید قرار باشد نخستین‌بار برنامه‌ای در این حجم ساخته شود. تشکیل تیم تولید، لوکیشن، فراخوان، هیأت‌داوران و... آنقدر فرسایشی است که باید پوستِ کلفتی داشته باشید تا از پس آن بربیایید.
نقد و بررسی رویکرد جدید مسابقات اگرچه در اولین سال خود کمی زود به نظر می‌رسید اما زمانیکه پای به دومین سالش گذاشت، یعنی تمام ملاحظات و به اصطلاح آزمون و خطاها را پشت سر گذاشته است و دیگر میتوان آن را از هر جهات مورد نقد و بررسی قرار داد کما اینکه نخستین دوره پخش تلویزیونی مسابقات نیز منتقدان و موافقانی داشت. شاید اولین نقدی که منتقدان داشتند این بود که چرا مسابقات مدام در حال تغییر و تحول است و چرا رقابت‌های امسال با سال گذشته تفاوت دارد؟. البته میتوان در پاسخ به این نقد گفت که "مسابقات باید سیر تکاملی را طی کند". اما سیر تکاملی زمانی محقق می‌شود که مورد پسند مخاطبان قرار گیرد و همانند مسابقات دهه 60 در حسینیه ارشاد مورد استقبال قرار گیرد.
در دهه 60، مسابقات قرآن در حسینیه ارشاد برگزار می‌شد و با وجود کمترین تبلیغات در این محل جای سوزن انداختن نبود و بسیاری پشت درب‌ها می‌ماندند. آن زمان در حالی مسابقات با این استقبال روبه‌رو بود که کمترین تبلیغات را داشت اما امروز با وسایل جدید ارتباطی و تبلیغات همه جانبه، مسابقات با کمترین استقبال مواجه می‌شود.
در واقع این طبیعی است که با تغییر سبک زندگی امروزی که همه به دنبال سرعت انتقال خبر هستند و موضوعات مختلفی در زندگی دارند که باید برای همه آنها وقت بگذارند نمی‌توان انتظار داشت یک نفر از ساعات اولیه صبح به سالن مسابقات بیاید و تا پاسی از شب هم آنجا بماند. باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که یک شهروند بتواند در یک زمان معین، یک یا دو ساعته به تماشای مسابقه بنشیند و از آن استفاده کند و لذت ببرد و این اتفاق با برنامه تلویزیونی امکان دارد اما این نکته زمانی مورد توجه قرار می‌گیرد که اتفاقات مسابقات تا زمان پخش از تلویزیون پنهان بماند نه اینکه همانند سال گذشته پیش از اینکه مسابقات از شبکه قرآن پخش شود، نفرات برگزیده مسابقات در خروجی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها قرار گیرد و رسانه‌های قرآنی برای ثبت اولین خبر از مسابقات از یکدیگر پیشی بگیرند و گاهی نیز مسئولان و عوامل اجرایی مسابقات نیز آنان را همراهی کنند. این طبیعی است که این برنامه هیچ‌گاه مورد استقبال قرار نخواهد گرفت.
اما اگر با یک نگاه کلی و با توجه به محدودیت و معذوریت‌های تولیدی برنامه‌سازی در کشور به این محصول نگاه کنیم، قطعاً جواب مثبت است. برنامه‌ای در وسعتی به بزرگی مسابقات سراسری قرآن که ویژگی‌هایی همچون حضور هیأت داوران حرفه‌ای، استودیوی خوب و راویتی صمیمی دارد، توانسته قدمی در عرصه برنامه‌سازی بردارد اما با این حال میتوان ساعت‌ها درباره این برنامه حرف زد؛ اما بدون شک باید این مستند را پدیده مثبت رسانه‌ای بدانیم؛ برنامه‌ای که نه برای نشان‌دادن آدم‌ها، بلکه برای نمایش استعداد‌های قرآنی ساخته شده است و توانسته در حدواندازه خودش جریانی در بین مخاطبان راه بیندازد و حتی منتقدانش آن را به‌طورجدی دنبال کنند.
انتهای پیام/
