روایتی از خاطرات آزاده شهید صارم طهماسبی؛ آمده‌ام تا جان ببازم زخم چیست؟
اسرای دوران دفاع مقدس همگی خاطرات خاص و منحصر به فردی ازدوران اسارت دارند که روایت‌هایی از خاطرات آزاده شهید صارم طهماسبی از این دست خاطرات است، آنجا که جوان بسیجی می‌گوید: آمده‌ام تا جان ببازم زخم چیست؟
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ایلام، 26 مرداد ماه هر سال به مناسبت روز بازگشت اسرای 8 سال دفاع مقدس، روز آزادگان نامگذاری شده است؛ آزادگانی که رسالت بزرگ حسینی بودن را در میادین نبرد به انجام رساندند و زینب وار در قلب دشمن وظیفه زینبی خود را به اتمام رساندند، آزادگانی که در اندوه دوری از وطن و گرفتار در دست دشمن سال‌ها اشک ریختند، به جرم دفاع از وطن شکنجه‌ها کشیده اند.
براین اساس و به جهت تلاشی در گرامیداشت روزبازگشت اسرای 8 سال دفاع مقدس به وطن "روز آزادگان" خبرگزاری تسنیم در ایلام خاطراتی بر جای مانده از شهید صارم طهماسبی، "نام مردی که درد را زندگی کرد" باز نشر می‌دهد تا رسالت خود را به انجام برساند.
صارم طهماسبی متولد 1333 در روستای سراباغ شهرستان آبدانان از توابع استان ایلام که در سیزدهم آبان ماه 1363 هنگام ماموریت شناسایی در منطقه سرخر در مهران از سوی گروه فُرسان "گوش برها" به اسارت درآمد و پس از 50 ماه اسارت به آغوش ایران اسلامی بازگشت , و در تاریخ، 15 آبان ماه 1394 با 70 درصد جانبازی و 50 ماه اسارت دعوت حق را لبیک گفت.
برخورد بعثیها با اسرای ایرانی انسانی نبود
این آزاده شهید در خاطراتش در ارتباط با نحوه برخورد با اسرای مجروح و مداوای آنان اظهار داشت: بعثیها همانند انسان با مجروحان برخورد نمی کردند و آن ها را در یک کامیون روی هم می‌انداختند. همگی از درد و رنج به خود می‌پیچیدند و کسی هم به داد آن‌ها نمی‌رسید.
وی در ادامه خاطره دیگری را بیان و می‌گوید: به یاد دارم پس از انجام یکی از عملیات‌های بزرگ ایران، تعداد زیادی از اسرای مجروح را به بیمارستان آوردند و روی هم ریختند. یکی از بسیجیان نوجوان به شدت مجروح شده و خونریزی شدید داشت اما به او رسیدگی نمی‌شد و از او می خواستند که به امام (ره) اهانت کند.این نوجوان قهرمان که امیر صادقی نام داشت و بچه نیشابور بود به این پرستار بی عاطفه گفت: « من آمده‌ام تا جان ببازم، زخم چیست؟ مرد اگر از مرگ بترسد مرد نیست.من احساس می‌کنم این پا را اصلاً ندارم، قطعش کنید».این بچه با غیرت داغ بی حرمتی به حضرت امام(ره) را بر دل سیاه لعنتی گذاشت که درس بزرگی بودنه فقط برای بعثیها بلکه برای همه ما.
سخت‌ترین شکنجه جسمی دوران اسارت
آزاده شهید صارم طهماسبی در ادامه بیان خاطرات افزود: ابامنیر یکی از سربازان بدجنس و بی رحم عراقی در اردوگاه ما بود که در اعمال شکنجه معروف و مشهور بود.شگرد این بعثیمحکم کوبیدن به صورت با دو دست بود که گاهی موجب پاره شدن پرده گوش اسرای ایرانی می‌شد او با این شگرد خبیثانه خود پرده گوش 1000 اسیر ایرانی را پاره کرد.
طهماسبی از شیرین ترین،لحظات دوران اسارت می‌گوی: اول آشنایی با مرحوم ابوترابی، و کسب فیض از محضر این روحانی مبارز و مهذب،دوم اُنس و آشنایی با مفاهیم عمیق نهج البلاغه حضرت امیر(ع) و سوم زیارت قبر شش گوشه حضرت سیدالشهدا(ع).
انتهای پیام/ ع