حساسیت سازمان سینمایی در مقابل پولشویی یک مطالبه است
پیش از آنکه مطالبه شفافیت مالی در سینما عمومی شود و یا سایر نهادهای مسئول در زمینه کشف پولشویی وارد عمل شوند، سازمان سینمایی خود باید نشان دهد که حساسیت ویژه‌ای نسبت به این موضوع دارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، با نزدیک شدن به روز ملی سینما یکی از مهم‌ترین مساله‌های سینمایی سال اخیر یعنی شفاف‌سازی مالی توسط سازمان سینمایی در حال پیگیری است. اما جدای از فعالیت‌های نهاد رسمی سینمای کشور مساله ورود پولهای کثیف به این عرصه در نهادهای فرهنگی و قضایی مورد بحث است و مشخص نیست که نهایتا کدام یک از مسئولان مربوطه باید برای جلوگیری از ورود پولهای کثیف به سینمای کشور اقدام کند. در همین راستا امروز حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در برنامه تلویزیونی «سلام صبح بخیر» درباره مسائل مالی و شفاف‌سازی در همین زمینه گفت‌وگو کرده است.
انتظامی درباره اصلاح رویه‌های منتج به شفاف‌سازی مالی زیرمجموعه‌ها گفته که «مهم‌تر از شفاف‌سازی مالی، اصلاح رویه‌ها است؛ یکی از انتقادات به سازمان سینمایی بعد از این که ما فهرست‌های مالی را منتشر کردیم نسبت بالای هزینه‌های پشتیبانی به هزینه‌های تولیدی و حمایتی بود؛ از حالا به بعد که هزینه‌ها منتشر می‌شود آن انتقاد درست اثر خود را در اصلاح روش‌ها نشان خواهد داد و تلاش خواهد شد هزینه‌های پشتیبانی منطقی شود.»
این سخمتم انتظامی در حالی است که توجه انتقادات مذکور به تنهایی برای اصلاح رویه‌ها کافی نیست، بلکه ایجاد تناسب میان هزینه‌های پشتیبانی و تولیدی است که می‌تواند از هزینه‌های پشتیبانی کاسته و به بودجه تولید بیفزاید که این برنامه نیز با اقدامات و همت همین نهاد سینمایی به نتیجه خواهد رسید. به تعبیر دیگر انتظامی نخستین مخاطب سخنان خودش است. البته باید این نکته را هم اضافه کرد که در بخش پشتیبانی مالی نیز عدالت به طور کامل رعایت نشده است و تهیه‌کننده‌های فراوانی هستند که برای ساخت حتی یک مستند نیز دچار مشکل مالی هستند و مدت‌ها است به دلیل عدم حمایت‌های لازم خانه‌نشین شده‌اند.
در بخش دیگری از سخنان وی آمده که «شفافیت یک امر دو طرفه است و غلط است که فقط از دستگاه‌های حکومتی انتظار داشته باشیم همه ضوابط اسناد و قراردادهای خود را اعلام کنند و وقتی این جواب می‌دهد که ترکیب دوطرفه‌ای وجود داشته باشد و فعالان صنفی و احزاب و رسانه‌ها باید اعلام کنند مخارجشان را از کجا می‌آورند.»
البته در این شکی نیست که رفع مشکل پولهای کثیف و گرفتاری‌های حاصل از آن فقط با اقدام سازمان سینمایی ممکن نیست. زمانی که شرکت‌های فیلمسازی که آورنده سرمایه‌گذاران به سینما هستند اعلام کنند که هزینه ساخت یک فیلم را از کجا آورده‌اند و به چه میزان هزینه کرده‌اند، به هدف مطلوب خانواده سینما یعنی پاکسازی ورودی‌های مالی سینما نزدیک خواهیم شد و اگر سازمان سینمایی از همین نهادهای خرد و شرکت‌های فیلمسازی بخواهد تا بیلان مالی خود را سالانه به این سازمان ارائه کنند تا نظارت به صورت کامل وجود داشته باشد به عدالت و شفافیت نزدیک شده‌ایم. برخی از شرکت‌های مربوطه در سال چند فیلم پرهزینه و باسودهای کلان می‌سازند اما تعدادی دیگر حتی در سال یک فیلم هم تولید نمی‌کنند، آیا نباید نسبت به این مساله واکنش نشان داد؟ آقای انتظامی گفته‌اند که این باید به یک مطالبه عمومی تبدیل شود که تمام پروژه‌های فیلمسازی لیست هزینه‌ها و درآمدهای خود را اعلام کنند اما به نظر می رسد تا این مطالبه ایجاد شود مدت‌ها زمان خواهد برد و بهتر است که خود سازمان دست به اقدامات لازم بزند.
انتظامی در ادامه گفته‌است که «اهالی سینما معتقدند که سرمایه‌های بادآورده نظامات سینما را به هم ریخته و مثلا شرایطی پیش آورده که یک فیلمنامه‌نویس فقط 5 درصد یک هنرپیشه دستمزد می‌گیرد، این در کجا مرسوم است؟ اینها باید اصلاح شود.
درباره نکته اخیر وی باید گفت همانطور که برای دستمزد فیلمنامه‌نویسان قوانینی و مصوباتی وجود دارد باید برای دستمزد بازیگران نیز مصوباتی وجود داشته باشد. زیرا عدم تناسب موجود میان هزینه‌های فیلمسازی فقط به دلیل کم بودن حقوق فیلمنامه‌نویسان یا طراحان گریم نیست بلکه به دلیل بالا بودن دریافتی برخی از بازیگران عزیز کرده است که رقم‌های نجومی را دریافت می‌کنند. به تعبیر ایشان کجا مرسوم است که یک بازیگر برای بازی برای یک ربع، یک میلیارد بگیرد. این در حالی است که بازیگران پیشکسوت فراوانی هستند که مدت‌ها است بایکوت شده‌اند و در هیچ پروژه‌ای راه داده نمی‌شوند.
رضا مقصودی: بین هزینه‌های تولیدی فیلم باید تناسب وجود داشته باشد
جهانگیر الماسی: پولهای کثیف سینما را مدیریت می‌کند/ بایکوتم کرده‌اند
شاید این مطلب آقای انتظامی درست باشد که وظیفه سازمان سینمایی شناخت پولشویان نباشد، اما آیا نباید نسبت به ورود سرمایه‌ها و پولهای مشکوک حساس بود؟ به نظر می‌رسد یکی از راهکارهای مفید برای جلوگیری از ورود سرمایه‌های مشکوک، ایجاد یک نظام صنفی برای سرمایه‌گذاران است که مرتبط با نظام صنفی تهیه‌کنندگان باشد تا به این شکل مشخص باشد که سرمایه‌گذارانی که برای سینما کار می‌کنند کیستند و پولهای خو درا از کجا می‌آورند؟ اما آیا خانه سینما پتانسیل لازم برای داشتن یک نظام صنفی دیگر را دارد؟ در حال حاضر مشکلات فراوانی برای نظام‌های صنفی سینمایی وجود دارد که هنوز حل نشده است!
