چرا صنعت چاپ مطالبه‌ای از اتحادیه‌های صنفی ندارد؟
جلال ذکایی گفت: وقتی صنف چاپ مطالبه‌ای از اتحادیه‌های صنفی نداشته باشد، نتیجه این می‌شود که اتحادیه‌هایی تشکیل می‌شود که اعضای آن تنها دغدغه انتخاب شدن داشتند نه دغدغه صنف.
جلال ذکایی، کارشناس چاپ، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به عدم تأیید انتخابات اتحادیه چاپخانه‌داران تهران گفت: متأسفانه شرایطی پیش آمده است که فعالان صنف چاپ تمام انگیزه‌شان این شده است که در رأس امور بنشینند و دغدغه و انگیزه‌ای برای کار کردن ندارند؛ البته شاید یکی از مهمترین دلایل این چنین رخدادهایی رفتار خود صنف باشد. وقتی صنف از هیئت مدیره سؤالی نمی‌پرسد یا مطالبه‌ای نمی‌کند، مسئولان صنف هم خودشان را قائل به پاسخگویی نمی‌دانند. خروجی این نوع رفتار این می‌شود که هر چهار سال انتخاباتی برگزار می‌شود که با تبلیغات، شعارها و بدرفتاری‌های تمام همراه است.
وی ادامه داد: بعد از انتخابات نیز به هم تبریک می‌گویند و دوباره چهار سال بعد همان بازی شروع می‌شود. مهمتر از همه اینکه در تمام تبلیغات انتخاباتی استفاده از خرد جمعی محور اصلی شعار تمامی کاندیداهاست، اما بعد کمترین ارزش را برای این خرد جمعی قائل می‌شوند.
ذکایی تصریح کرد: متأسفانه اینگونه نیست که بزرگان صنف و با تجربه‌ها را گردهم آورند و برای رفع مشکلات چاره‌اندیشی کنند، اما ما در اتحادیه‌های دیگر مثل اتحادیه‌های ناشران می‌بینیم که به محض روی کار امدن هیئت مدیره جدید، کمیسیون‌های مختلف شکل می‌گیرد، افراد با تجربه و پیشکسوت حضور پیدا می‌کنند و برای رفع مشکلات چاره‌اندیشی می‌شود. در مقابل در اتحادیه‌های چاپ صرفاً انتخاب شدن ارجح است و چون مطالبه‌ای هم از سوی صنف انجام نمی‌شود، پاسحگویی نیز وجود ندارد.
وی بزرگترین مشکل صنعت چاپ را عدم انسجام صنفی دانست و گفت: نبود انسجام صنفی آسیب جدی را به مجموعه چاپ وارد کرده است و ما شاهد صداهای مختلف و تفرق در صنعت چاپ هستیم. انسجام و اتفاقی که باید در این صنعت وجود داشته باشد، متأسفانه مشاهده نمی‌شود، در همین تهران حوزه صنعت چاپ اتحادیه‌ها و انجمن‌ها و تشکل‌های متعددی دارد، آیا بضاعت ما در این صنعت می‌طلبد که این همه تشکل و تنوع و تکثر وجود داشته باشد و هر کدام ساز خود را بزنند؟ هنوز که هنوز است یک تشکل جامع و سراسری وجود ندارد، یک اتحادیه سراسری نداریم و هر کدام از زاویه دید خود با مشکلات برخورد می‌کنند و متاسفانه هم راه هم به جایی نمی‌برند، در صورتیکه اگر این اتحاد نظری و عملی وجود داشته باشد، بسیاری از این مشکلات قابل حل است و شاید اصلاً نیازی به این نباشد که از دولت کمک بخواهیم.
انتهای پیام/
