برقعی: عدم بازیکن‌سازی و نبود مرکز ملی و تخصصی مهمترین دلیل ضعف تنیس ایران است

امیر برقعی در حاشیه برگزاری کلاس مربیگری بین المللی سطح دو جهان درباره موارد مختلفی با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم صحبت کرد و داشتن مرکز تخصصی تنیس در استان‌ها مهمترین نیاز این رشته برشمرد. وی گفت: براساس ساختار آموزش مربیان فدراسیون جهانی تنیس، دوره‌های آموزشی به چهار سطح تقسیم می‌شوند که این دوره مربیگری سطح دو یا نحوه کار با بازیکنان سطوح پیشرفته تنیس است. 15 نفر از استان‌های مختلف کشور در این دوره حضور دارند که البته به دلیل محدودیتی که این دوره دارد بیشتر از 20 یا 24 نفر از مربیان نمی توانند در آن شرکت کنند.

*بیشترین تدریس کلاس‌های مربیگری را داشته‌ام

مدیر توسعه تنیس غرب آسیا که دوره‌های مربیگری زیادی را برگزار کرده است، درباره برگزاری کلاس‌های مربیگری در مناطق آسیای میانه، غرب و جنوب شرق آسیا اظهار داشت: ما برای کشورهای دیگر نیز از طرف فدراسیون جهانی تنیس برنامه‌هایی در آسیا داریم. از ابتدای سال 2019 دوره‌های مختلفی را در سطح قاره برگزار کردیم که من افتخار داشتم در سال 2019 بیشترین تدریس را در قاره آسیا و در میان همه مدرسین بین المللی این قاره داشته باشم. در چین، امارات و پاکستان یک دوره را تدریس کردم و دوره‌ای که شبیه این سطح پیشرفته بود در بیروت لبنان برگزار شد.

وی ادامه داد: آن دوره آموزشی را به برخی کشورها از جمله لبنان که میزبان بود، اختصاص دادیم. یک یا دو شرکت کننده از کشورهای سوریه، بحرین و عراق داشتیم و به همین جهات این دوره را به کشورهای آسیای میانه اختصاص دادیم. به عبارت بهتر اولویت اول ما این بود که از مربیانی از کشورهای آسیای میانه در این دوره حضور داشته باشند که خوشبختانه از قزاقستان دو مربی خوب اینجا هستند از کشور ترکمنستان دو نفر شرکت کردند و از پاکستان که در منطقه جنوب شرق آسیا دو نفر حاضر هستند. یک مربی از سوریه و یک مربی از عمان نیز در کلاس آموزشی حضور دارند. البته کویت، عراق و لبنان نیز آمادگی شرکت در این دوره را داشتند که به دلیل طولانی بودن دوره آموزشی نتوانستند شرکت کنند.

*دلیل حضور کمرنگ کشورهای غرب و جنوب شرق آسیا چه بود؟

برقعی درخصوص تعداد کم شرکت کنندگان حاضر در کلاس مربیگری بین المللی سطح دو جهان گفت: دلیل اینکه از کشورهای غرب آسیا در این دوره کمتر شرکت کرده‌اند این بود که اولا کشورهای منطقه غرب و آسیای میانه که من با آنها کار می‌کنم امسال بسیار فعال بودند. در قاره آسیا و پنج منطقه‌ای که فعالیت می‌کنند هیچ دوره مربیگری سطح دو جهان برگزار نشده است یک کلاس در غرب آسیا و یک کلاس در آسیای میانه برگزار شده است یعنی سه منطقه دیگر ما چنین دوره‌ای نداشته‌اند. در کلاس آموزشی هم که در لبنان برگزار شد کشورهای غرب آسیا شرکت کردند بنابراین در این برنامه اولویت اول ما حضور مربیان کشورهای آسیای میانه بود و فرصت بیشتری برای مربیان ایرانی بود که در این کلاس شرکت کنند.

وی درباره حضور پاکستان و غیبت دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا گفت: ما در بخش توسعه 42 عضو آسیایی را به پنج منطقه تقسیم کرده‌ایم و جنوب شرق آسیا که شش کشور است و از ابتدای سال 2018 فدراسیون جهانی تنیس از من خواست به دلیل نزدیک بودن پاکستان به محل کارم فقط با کشور پاکستان کار کنم و همکار هنگ کنگی من با بقیه کشورها کار کند. در این دوره مربیگری هم دو مربی از پاکستان حضور دارند.

*عدم بازیکن‌سازی و نبود مرکز ملی و تخصصی مهمترین دلیل ضعف تنیس ایران است

مدیر مرکز توسعه تنیس غرب آسیا بازیکن پروری در مراکز تخصصی تنیس را دلیل پیشرفت این رشته عنوان کرد و افزود: فکر می‌کنم بازیکن پروری مهمترین اصلی است که به دنبال پرورش مربی و برگزاری مسابقات اتفاق می‌افتد و فکر می‌کنم در برخی کشورها که موفق هستند سیستم بازیکن پروری سیستماتیک تر و روشمندتر از کشور ماست. یعنی بازیکنانی که در سنین نوجوانان و پایه رشد می‌کنند و تا حدود زیادی هم موفق می‌شوند به دلیل تلاش‌های شخصی خودشان و حمایت خانواده‌ها و مربیان شخصی آنها است.

وی افزود: این ورزشکاران در خیلی از مسابقات هم با حمایت فدراسیون جهانی تنیس شرکت می‌کنند. مثلا مسابقاتی که بازیکنان ایرانی در رقابت‌های غرب آسیا شرکت می‌کنند با هزینه فدراسیون جهانی است، اما پرورش بازیکن به صورت سیستماتیک وجود ندارد که مثلا بازیکنان در سنین زیر 8 سال انتخاب شده و مستعدان شناسایی شوند و از سن 7 یا 8 سالگی و برنامه 1 0ساله مدونی داشته باشند. فکر می‌کنم یکی از مهمترین نیازهای تنیس ایران این است که مرکز تخصصی داشته باشد و روی یک ورزشکار سرمایه‌گذاری بلندمدتی کند چیزی که به نظر من وجود ندارد و باید به وجود آوریم.

برقعی در پاسخ به این سوال که آیا پرورش مربیان و افزایش سطح علمی آنها به پیشرفت تنیس کمک می‌کند، اظهار داشت: من به 39 تا 40 کشور جهان سفر کرده‌ام. مربیان ما در کلاس‌ها و کنفرانس‌های آسیایی و جهانی چیزهای زیادی یاد گرفته‌اند، اما این مربیان زمانی که ورزشکار را در اختیار داشته باشند می‌توانند روی ورزشکار تاثیر بگذارند. یک مربی هر چقدر که دانش بالایی داشته باشد اما ورزشکار را فقط سه ساعت در هفته در اختیار داشته باشد نمی‌تواند تاثیر زیادی بگذارد.

وی ادامه داد: مرکز تخصصی و ملی تنیس استانی باید در همه یا برخی استان‌ها فضایی باشد که مربیان خوب ما بتوانند با ورزشکاران ساعات بیشتری را تمرین کنند. ما اینگونه می‌توانیم نتیجه کسب کنیم و تا زمانیکه مرکز تخصصی نداشته باشیم یا تعداد آکادمی‌ها کم باشد مربیان هر چقدر دانش داشته باشند قابلیت انتقال این دانش وجود ندارد.

انتهای پیام/