ستارگان مدفون در تخت فولاد| تأسیس بنیاد موقوفه توسط آیت‌الله شهشهانی؛ تربیت شاگردان صاحب نام
آیت‌الله شهشهانی در بزرگسالی به تحصیل علم پرداخت و تا آنجا پیش رفت که تمام دارایی خویش را برای استنساخ کتب فقه و اصول که خود تألیف کرده بود، وقف کرد و آنها را به عنوان یک بنیاد موقوفه درآورد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مجموعه تاریخی و مذهبی تخت فولاد مدفن بزرگان، دانشمندان، عرفا و هنرمندان بسیاری است که در جامعه ایرانی و اسلامی ما بسیار تأثیر گذار بوده و تأثیر علم و هنر و عرفان آنها هنوز هم در جامعه جاری است.
بسیاری از این بزرگان با وجود همه برکاتی که برای انقلاب و جامعه ایران داشتند هنوز آن گونه که باید نزد مردم شناخته شده نیستند و برخی از ما جز نامی از آنها چیزی نمی‌دانیم. خبرگزاری تسنیم در ادامه سلسله گزارش‌های «ستارگان مدفون در تخت فولاد» در این گزارش به معرفی آیت‌الله شهشهانی؛ فقیه و مجتهد و محقق می‌پردازد.
آیت‌الله شهشهانی فقیه و مجتهد، محقق فرزند عبدالصمد حسینی اصفهانی معروف به «شهشهانی» از اعاظم مراجع تقلید شیعه در اواسط قرن سیزدهم هجری است. وی در یکی از محله‌های شمال شهر اصفهان به نام شهشهان سکونت داشته از این رو به شهشهانی معروف شده است.
اصل او از قریه خرزوک (خرزوق) بلوک برخوار از بلوکات اصفهان است و در شهر اصفهان سکونت داشته است. گویند وی در بزرگسالی به تحصیل علم پرداخت و تا آنجا پیش رفت که تمام دارایی خویش را برای استنساخ کتب فقه و اصول که خود تألیف کرده بود، وقف کرد و آنها را به عنوان یک بنیاد موقوفه درآورد.
شاید علت امتناع این عالم از چاپ کتاب‌هایش این بوده باشد که چون دستگاه‌های چاپ را از خارج وارد می‌کرده‌اند، ایشان نمی‌خواسته است از کافر استعانت کند و در نتیجه تسلط کفار را بر مسلمین تثبیت نماید.
نسب شهشهانی با 36 واسطه به امام معصوم حضرت زین العابدین (ع) می‌رسد. نیای ششم او شخصی است به نام میر شمس الدین، گویند این شخص همان است که در قریه خرزوق بلوک برخوار مدفون است و مقبره‌ای معروف دارد. این میر شمس الدین دو برادر داشته به نام میربدرالدین و میر علاء الدین که اعقاب و اخلاف هر یک امروز به نام «بدرها» و «میر علایی‌ها » معروفند و اکنون در خرزوک (خرزوق) و اصفهان و غیره پراکنده‌اند. در تخت فولاد اصفهان تکیه شهشهانی علاوه بر بقعه خود شهشهانی، اطاقی نیز مخصوص خاندان شهشهانی میر شمسی وجود دارد.
اساتید
عمده تحصیلاتش را نزد حاج محمدابراهیم کرباسی، سیدمحمدمجاهد طباطبایی و شیخ محمد تقی رازی به پایان رسانده است و بعد از وفات حاجی کرباسی مدتی ریاست تدریس و فتوای اصفهان به او اختصاص داشت. وی دارای مقلدان بسیار بود و در فقاهت مسلکی مابین اصولی و اخباری داشت.
میرزا محمدعلی عبرت نائینی می‌نویسد: «میر سید محمد یک چشمش نابینا و چشم دیگرش ثلث بینایی یک چشم سالم را داشت و با این حال وی را تألیفات عدیده در فقه و اصول هست و از معاصرین خود در این دو علم به مراتب برتری داشت. میر شمس الدین حکیم الهی می‌گفت: صاحب شرح لمعه اگر در زمان وی بود، اعتراف می‌کرد که « شرح لمعه» را که خود گفته مثل او نمی‌تواند تدریس کند.
وی را فرزندی نبود. مَدرس وی در خانه شخصی که در محله مسجد حکیم در کوچه معروف به سینه سنگی واقع است بود و در مسجد ذوالفقار که در بازار بزرگ است امامت می‌کرد.»
درجات فضل و کمال و تبحر علامه شهشهانی در مسائل مختلف و آراء مستدل و فتاوی عالمانه آن مرحوم در مباحث گوناگون فقه و اصول نه تنها از تعابیر صدق شاگرد والا مقامش، صاحب روضات، هم چنین از عبارات اعیان الشیعه مستفاد می‌گردد بلکه تصفح و تأمل در کتب برجای مانده از آن بزرگوار چه عربی چه فارسی خود بر این مدعا گواهی صادق است.
آثار
انوار الریاض، انیس المتقین، جامع السعادة، جنة المأوی و سحاب الفیض و الجدوی، رضوان الآملین، العروة الوثقی، عیشة راضیه، الغایة القصوی، مشکوة الهدایة، رساله‌ای اجتهاد و تقلید، الامام الثانی عشر، مناسک حج، الصوم، فقه استدلالی، صیغ عقود، هدایة الاخوان در انساب، عدالت، در اخلاق به زبان فارسی، دیوان اشعار.
شاگردان برجسته
میرزای شیرازی، سید محمدصادق خوانساری، میرزا محمد مصاحبی نائینی، میرزا محمد باقر چهارسوقی(صاحب روضات)، میرزا محمد باقر حکیم باشی، میرزا عبدالرزاق رشتی، میرزا بدیع درب امامی، شیخ محمد حسین فاضل اردکانی حایری، میرزا عبدالغفار تویسرکانی، سید جعفر خلیفه سلطانی، سید حسن مقدس، آخوند ملا محمدحسین کرمانی، شیخ محمد حسین عارفچه، حاج میرزا یحیی شفیعی بیدآبادی، میرزا محمد رضا خوزانی، میرزا عبدالعلی نحوی، ملا محمد باقر قمشه‌ای، میرزا محمد حسن واعظ، شیخ محمد هادی تهرانی، شیخ محمد طاهر دزفولی، شیخ محمد رضا شیرازی، محمد رحیم شیخ الاسلام سوم، شیخ محمد علی دهاقانی، سید شهاب الدین نحوی، سید محمد جزایری و میرزا جواد نوری.
وفات
میر سید محمد شهشهانی در نزدیکی صبح پنجشنبه دهم ذی الحجه (عید قربان) سال 1287 قمری پس از عمری طولانی و با برکت در حالی که فرزندی نداشت وفات یافت و در اول قبرستان تخت فولاد اصفهان تقریباً رو به روی مسجد رکن الملک در بقعه مخصوص خاندان شهشهانی میر شمسی واقع در تکیه‌ای به همین نام دفن شد.
سنگ مزار علامه شهشهانی
در میان بقعه آرامگاه خانوادگی قبر علامه شهشهانی است که بر روی قبر سنگی به قطع 33×45 سانتی متر قرار دارد و روی سنگ قبر با خط نستعلیق زیبایی چنین نوشته شده است:
«الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون و قد وفد الی ربه الکریم و تال الی رضوان الآملین فی جنة المأوی العالم النحریر مظهر انوار ریاض التحقیق البالغ فی التقوی الی الغایة القصوی ما حی الشرک و الالحاد و حامی شریعة اجداده الامجاد و المتمسک بعروتهم الوثقی الذی وصل الی جوار ربه و اوفِقَ لتاریخه ذلک جزاء من یرتجی(1289) النور الشعشعانی الآمیر سید محمد بن السید عبدالصمد الشهشهانی فی ذیحجه 1289».
انتهای پیام/ ع
