سهراب سپهری؛ شاعر کاشانی که شعر نیما را متحول کرد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کاشان، کلمات با حس ناب شعر و شاعری در کنار یکدیگر قرار گرفته و خواندنش چشم و گوش آدمی را نوازش می‌دهد؛ گویی انگار کلمات با تو سخن می‌گویند و از شاعری سخن می‌گویند که از جان برای سرودن اشعارش مایه گذاشته است.

شعر آمیخته‌ای از روح لطیف و عشقی سرشار است که به تمنای مدح، ستایش و منقبت خداوند ازظرفیت وجودی شاعر لبریز می‌شود و آنچنان شوری ایجاد می‌کند که خوانندگان مجذوب ارادت خالصانه خالق اثر نسبت به خالق خلقت می‌شوند.

سهراب سپهری؛ شاعر آب و آیینه، شاعری با روح لطیف و عشقی سرشار از محبت و ارادت به خالق است که زیبا سخنش را می‌توان در قطع شعری نظاره‌گر بود: «چه کسی می‌داند که تو در پیله تنهایی خود، تنهایی؟ / چه کسی می‌داند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟ / پیله‌ات را بگشا / تو به اندازه پروانه شدن زیبایی!!».

سهراب سپهری در 15 مهرماه 1307 در کاشان دیده به جهان گشود؛ پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رئیس تلگراف‌ خانه کاشان، پدرش «اسدالله» و مادرش «ماه جبین» نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.

تحصیلات ابتدایی را در کاشان گذراند و پس از آن در دانشکده هنرهای زیبای تهران مشغول به تحصیل و همزمان نیز به استخدام شرکت نفت درآمد که بعد از هشت ماه انصراف داد و در سال 1330 نخستین مجموعه شعر نیمایی خود را با نام «مرگ رنگ» منتشر کرد.

سهراب سپهری در سال 1358 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت اما بیماری بسیار پیشرفت کرده بود و وی ناکام از درمان به تهران بازگشت و سرانجام نیز در یکم اردیبهشت 1359 در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت و بنا بر وصیتش در یکی از صحن‌های امامزاده علی بن امام محمد باقر (ع) مشهد اردهال کاشان آرام گرفت.

سیدعلی اصغر صائم کاشانی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم، با بیان اینکه علت ماندگاری سهراب سپهری در عرفان و نوآوری‌های این شاعر است، اظهار داشت: سهراب در اشعار خود مضامینی خلق کرده است که گوی سبقت را از شعرای شعر نو همچون نیما یوشیج، احمد شاملو و دیگر شعرا ربوده است.

این شاعر و هنرمند کاشانی سهراب را در قله‌سار مضمون‌آفرینی و ترکیب آفرینی دانسته است، افزود: درک و فهم اشعار سهراب سپهری نیز نیازمند درک نوآوری‌های این شاعر کاشانی است که با وجود نوآوری‌های شعری در این شاعر کاشانی به قدرت شعر نیمایی سهراب سپهری پِی می‌بریم.

وی با بیان اینکه تمام اشعار سهراب دارای مفهوم و مضامین مخصوص به هر شعر است، ابراز داشت: سهراب سپهری یک انسان خداشناس واقعی بود و به دلیل آنکه از کودکی با او در رفت و آمد بودم به خوبی از عرفان و بزرگی این شاعر کاشانی اطلاع داشتم و زندگی ساده و بی آلایش وی نیز گواه این مطلب است.

صائم کاشانی ضمن اشاره به تشریح زندگی ساده و عارفانه سهراب سپهری گفت: سهراب سپهری تنها به خلق هنر فکر می‌کرد و یک عارف به تمام معنا بود و زندگی را ساده گرفته بود اما متاسفانه برخی افراد مواردی را به این شاعر کاشانی نسبت می‌دهند که به دور از حقیقت و انصاف و موجب رنجش شاعران معاصر شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم با بیان اینکه سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر و از شخصیت‌های تاثیرگذار و فراموش نشدنی منطقه کاشان محسوب می‌شود، اظهار داشت: سهراب سپهری به دلیل علاقه ویژه به طبیعت، توجه ویژه به ادبیات فارسی و تلفیق عرفان اسلامی با عرفان شرقی موفق شده است سبک جدیدی از شعر عرفانی را که با عرفان سنتی تناسب مستقیمی ندارد، به وجود بیاورد.

عبدالرضا مدرس زاده با بیان اینکه هنر سهراب سپهری در استفاده صحیح و به موقع از هنجارهای زبانی و تصویرسازی‌ها بوده است، افزود: آنچه که کمتر در مورد این شاعر معاصر کاشانی پرداخته شده است روش و منش سهراب سپهری بوده است به نحوی که این شاعر کاشانی به معنای واقعی شاعرانه زندگی کرده و تلاش داشته است به صورت آرمانی و نمادین منش و روش زندگی خود را پایه‌ریزی کند.

وی حجب و حیا، خوراک کم، کم حرفی، بی‌آزاری و غیبت نکردن را از ویژگی‌های منحصر به فرد سهراب سپهری دانست و گفت: شعر سهراب سپهری برگرفته از درون مایه‌های اخلاقی وی است به نحوی که شعر و اخلاق این شاعر کاشانی دو روی یک سکه هستند.

به گزارش تسنیم؛ سهراب سپهری در چنین روزی در کاشان دیده به جهان گشود و توانست در مدت زندگانی خود تحولی شگرفت در شعر نیمایی ایجاد کند اما متاسفانه به صورت شایسته به شخصیت این شاعر معاصر کاشانی پرداخت نشده است که همت مسئولان و اهالی فرهنگ و هنر در این زمینه را می‌طلبد.

گزارش از مرتضی نجف‌زاده

انتهای پیام/ ت