یادداشت تسنیم| ققنوس اربعین، و عاشورای همین امروز حسین(ع)
آیا زمانی فراخواهد رسید که همانان که دائرمدار حسین از بذل مال خود دریغ ندارند، بر یاری حسین زمان پای بفشارند، و نظم اقتصادی و اجرایی شمر زمانه را بر هم زنند؟
خبرگزاری تسنیم، کارگروه بررسی‌های ویژه اقتصادی
تابلوی چشم‌نواز اجتماع اربعین، در سده‌ی اپیدمیِ کشنده‌یِ هرمنوتیک، در حوزه‌های گوناگون یک پدیده‌ی انسانی سترگ و بعضاً ساختارشکن بوده و هست. سربرآوردن ققنوس‌وار عاشوراییان سده‌ی پنجم تهاجمِ غرب، از میان شراره‌های هاویه‌ی آتشی که بر جرثومه‌ی الهیات کانتی برساخته شده، چشم ناظران بیرونی را که بهره‌ای از فرهنگ عاشورایی ندارند، خیره کرده، و الگو و نظم محاسباتی راهبردنگاران در تینک‌تنک‌ها، و مؤسسات نظریه‌پردازی راهبردی غرب را، که تا یکی دو دهه قبل، در دورهمی‌های‌شان خود را یکه‌تاز طراحی و حقنه‌ی برنامه‌های بالادستیِ ژئواستراتژیک در غرب آسیا می‌دانستند، بر هم زده است. به‌راستی چه‌کسی انتظار داشت که در قلب کشوری که نظمش از صدر تا ذیل، طی چهار دهه بر پاشنه‌ی آموزه‌های "میشل عفلق" می‌گشته، چنین مناسک بدیعی بر محور حسین‌بن علی‌علیه‌السلام شکل بگیرد؟
آیا این همان آغاز پایان استیلای غرب، و بر کرسی نشستن تشکیلات و نظم راهبردی و دولتِ حسینی در این منطقه است؟ آیا این رستاخیز بزرگ، با نزج و تطور تشکیلاتی و سیاسی قیام‌های حسینی در ایران و لبنان و عراق و یمن و سوریه و افغانستان و پاکستان و نیجریه و بحرین و عربستان مرتبط است؟ آیا فشار بی‌پایان بر اَعلام و اعیانِ شیعه در این منطقه، مانند شهید نمر، شیخ عیسی قاسم و آیت‌الله زکزاکی و شیعیان یمن و یا حتی ایراد تحریم‌های بی‌سابقه بر ایران و جز آنها، به‌دلیل همین انفعال راهبردی غرب است؟ و چنان که چهار دهه قبل‌تر، بساط ایالات متحده، به‌عنوان نماد تفوق غرب، در ایران برچیده شد، و این مسیر تا آنجا ادامه یافت که طی یک دهه‌ی گذشته حضور فیزیکی آمریکا در کل این منطقه را بی‌منطق نماید، و سبب شود با وجود بیش از یک دهه مقاومت سیاستمداران ایالات متحده، به‌دلیل سست شدن لنگرگاه‌های آمریکا، خروج ناگزیر آنان از کل منطقه رقم بخورد؛ آیا این رویداد بزرگ، مصدّقِ تحقق وعده‌ی صادق ولی خدا در "محتوم بودن اجل اسرائیل تا چند صباحی دیگر" خواهد بود و حتی در آن مصیر، نقش ایفا خواهد کرد؟
کاش در ساحت معیشت و اقتصاد نیز چنین باشد؛ گرچه به این سادگی نیست؛ چه اینکه رها شدن از چنبره‌ی نظم اقتصادی رقابت‌محور، خدانشناس، فطرت انسان را به ورطه‌ی نسیان سپرده، انسان‌مدار، طماع و سرمایه‌پرست، و درگیر تکاثر، و وامدار بردگی و استضعاف سایر مخلوقات خدا، که بیش از دو سده است که در مشرق‌زمین نیز جاگیر شده، اولاً فقط و فقط در پی‌آمد آن نظم ژئواستراتژیک حسینی خواهد آمد؛ و ثانیاً متوقف به "قیام اجرایی و اقتصادیِ حسینیِ" مردمان این موقف تاریخی مهم، در حوزه‌ی سرزمینیِ غرب آسیاست.
آیا زمانی فراخواهد رسید که همانان که دائرمدار حسین‌علیه‌السلاماز بذل مال خود دریغ ندارند، بر یاری حسین زمان پای بفشارند، و نظم اجرایی و اقتصادی شمر زمانه را بر هم زنند؟ آیا روزی فراخواهد رسید که چشم شیعیان حسینعلیه‌السلام بر حقیقت عاشورای امروز فرزند فاطمهعلیهاالسلام گشوده شود و دو سده پمپاژ و آوارِ سهمگین الهیات کانتی ــ خصوصاً بر مدار، و با تقدس‌بخشی به اقتصاد (یا به‌بیان بهتر "منفعت") ــ و از سربند آن، سازه‌ی اقتصادیِ طراحی‌شده توسط آدام اسمیت و جرمی بنتام و جان مینارد کینز و همپالگی‌هایشان، و نظم نهادیِ شکل‌گرفته پیرامون این کژراهه‌ی فریبا اما خدانشناس در نهادها و دستگاه‌های پول و بانک و بورس و بیمه و صنعت و کشاورزی و عمران و انرژی و سایر ساحت‌های معطوف به اقتصاد، مغلوب قیام مردانه‌ی یاران عاشورایی حسین زمان‌علیه‌السلام خواهد شد؟ آیا روزی فراخواهد رسید که "مارکتینگ پول" و نهادهای حول آن بی‌معنا باشد؟ آیا روزی فراخواهد رسید که ارتکاز و خروج پول از چرخه‌ی اقتصاد، با جریمه‌ی سنگین خمس همراه باشد؟ آیا روزی فراخواهد رسید که تنها بر محور "بازار تولید" مدل‌سازی شود؟ آیا روزی فراخواهد رسید که نظام مالیات‌ستانیِ اسلامی و خدامحور، بر این منطقه حاکم شود؟ آیا روزی فراخواهد رسید که ارزش‌های الهی و محبوب حضرت حق، مانند انفاق و وقف، نظم اجتماعی‌ای را شکل دهد که موجب شود از فقیر در آن جامعه اثری نماند؟ آیا روزی فراخواهد رسید که علمای اقتصادی ما بیدار شوند و به‌جای تدریس "رفتارهای مدل‌شده‌ی انسان آمریکایی"، الگوهای مبتنی بر مؤلفه‌های بومی را نظریه‌پردازی، و تدریس کنند؟ آیا روزی فراخواهد رسید که نخبگان اقتصادی و اجرایی ایران ما، با فهم هوشمند و ساختاری قواعدی چون "لاضرر"، به نظم حقنه‌شده از سوی نهادها و دستگاه‌های متلونِ شمر زمان پشت‌پا زده، و از این رهگذر "عملگی ظلمه" را کنار بگذارند؟
و پرسش نهایی اینکه؛ اگر بپذیریم که قیام اقتصادی، متعاقب ارتقای سطح خردمندی و شناخت مردم در این حوزه، و آن نیز به‌نوبه‌ی خود متعاقبِ قیام فرهنگی و سیاسی رخ می‌دهد، پس آیا رهایی از نظم اقتصادی غرب ساخته، واپسین خاکریز و فتح‌الفتوح شیعیان حضرت حجّت عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف خواهد بود؟
انتهای پیام/+
