اربعین آیه الهی و زبان سخن خدا با انسان‌هاست
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت که اربعین آیه‌ای الهی است که خدا با برپایی آن در حدی وسیع با عموم بندگانش در حال صحبت است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، براساس روایتی از امام حسن عسکری(ع) زیارت اربعین یکی از علائم و نشانه‌های مؤمن است. آنچه از سال‌های گذشته تاکنون شاهد آن بوده‌ایم این است که این جریان هرسال جلوه بیشتری به خود می‌گیرد و عطری خاص و حیاتی واقعی در عالم ایجاد می‌کند، این همان راهی است که مردم هر سال با شوق فراوان‌تری قدم در مسیرش می‌گذارند، افرادی که از کشورهای مختلف با سلیقه‌ها و مذاهب متفاوت از مدت‌ها قبل خود را برای زیارت امام حسین علیه‌السلام در این روز آماده می‌کنند، فریاد طنین‌انداز «لبیک یا حسین» که از عمق جان زائران بر می‌خیزد و لرزه‌ای که به دل‌ها می‌افتد و ...، بیانگر ماجرایی عظیم است که نمی‌توان به راحتی از کنار آن گذاشت، چنین موجی از جمعیت بیانگر این است که دست دیگری در کار است و بسیاری از قلوب و حتی دست‌ها و پاها را به این سرزمین می‌کشاند و انگار همه از کوچک و بزرگ باید در این ماجرای عظیم حضور داشته باشند. در راهپیمایی اربعین رفتارهای بسیار زیبایی را از سوی زوّار و خادمان شاهدیم؛ فداکاری، ایثار، اخلاق زیبا، محبت، خود را فدای دیگری کردن، احترام و اکرام، بی‌رغبتی به دنیا و ظواهر رنگارنگ آن، احساس حضور و توجه به محضر امام و ...که این امر بسیار قابل توجه است.
محمدمهدی ذوالفقارزاده عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم درباره این موضوع گفت: این رفتارهای زیبا در اربعین به خاطر نوری است که خدا در این ایام قرار داده و چون مردم خود را بیشتر در محضر اهل‌بیت علیهم‌‌السلام احساس می‌کنند، به چنین رفتارهای زیبایی کشیده می‌شوند، اینها و بسیاری دیگر، از ویژگی‌های خاص و منحصر به‌فرد جریان اربعین است؛ ویژگی‌هایی که چه بسا در سایر سفرهای زیارتی کربلا هم مشاهده نمی‌شود.
وی از راهپیمایی اربعین به عنوان پدیده‌ای بزرگ و نمادی از قدرت شیعیان جهان یاد کرد و افزود: جریان اربعین حسینی از حدود سال 1391 هرسال شدّت بیشتری پیدا کرده است، وقتی این پدیده و شاخصه‌های رفتاری مردم را در این ایام مورد بررسی قرار می‌دهیم، با تمام وجود احساس می‌کنیم که این اتفاقات، عادی و طبیعی نیست و قطعاً ماجرای عجیبی در حال رخ دادن است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران تأکید کرد: این که این جمعیت میلیونی در بازه زمان خاصی به سرزمین کربلا می‌آیند و به تبع حضور در این مکان زیباترین رفتارها را از خود نشان می‌دهند، باید جامعه نخبگانی کشور را به تکاپو وادارد تا پدیده اربعین به‌طور دقیق و عمیق مورد مطالعه علمی قرار گیرد.
ذوالفقارزاده خاطرنشان کرد: نه جمهوری اسلامی ایران و نه هیچ کشور و دولت دیگری توان این را ندارد که چنین جمعیتی را به‌سوی مقصدی واحد آن هم با آن سطح از رفتارها و احساسات زیبا و اخلاقی حرکت دهد. پس این نکته به ذهن می‌رسد که باید دستِ دیگری برپا کننده جریان عظیم اربعین باشد؛ چراکه اگر چنین کاری از جمهوری اسلامی و هر کشور دیگری بر می‌آمد، در موقعیت‌های زمانی مختلف دست به این کار می‌زدند. به عبارت دیگر، پدیده اربعین به حدّی گسترده و شواهد عینی آن به حدّی وسیع است که دست قدرت بشر از رقم زدن آن به این شکل عجیب ناتوان است.
وی اضافه کرد: نوع نگاه ما انسان‌ها باید در بسیاری از موضوعات از جمله جریان اربعین اصلاح شود، چرا برخی این‌قدر اصرار دارند اتفاقات بزرگ صرفاً در سطح مادی و توسط معادلات مادی و زمینی صورت می‌گیرد؟ خدا این عالم را رها نکرده است، بلکه بر عالم و عالمیان احاطه کامل دارد «إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ (اسراء 30)» خدا برای این عالم برنامه دارد، او مدبّر است و این تدبیر در پهنه آسمان‌ها و زمین صورت می‌گیرد «یُدَبِّرُ الأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الأَرْضِ»؛ ما باید در این تدبیر الهی بیاندیشیم و برپایی چنین جریانات بزرگی را با دستِ قدرت الهی بدانیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: امروز جریان اربعین حسینی، رسانه اثرگذار و بزرگ خداوندی است، رسانه‌ای که توجه تمام جهان را به خود جلب کرده است. در فرهنگ قرآن و عترت از چنین رسانه و پیام‌رسانی با عنوان «آیه» یاد شده است. پس اربعین آیه‌ای الهی است که خداوند با برپایی آن در حدی وسیع با عموم بندگانش در حال صحبت است. خداوند اینگونه با زبان صحنه با انسان‌ها سخن گفته است.
ذوالفقارزاده افزود: پس وقتی فاعل جریان اربعین را خدا بدانیم، من و شما نمی‌توانیم به راحتی از کنار آن عبور کنیم. چراکه در قرآن به این موضوع توجه داده شده‌ایم. به عنوان مثال، خداوند در آیه 176 سوره مبارکه اعراف می‌فرماید: «وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ یَلْهَثْ ذَلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ»؛ خداوند در این آیه، مثال تکذیب‌کنندگان آیاتش را مثال سگی می‌داند که اگر بر او حمله‌کنی یا او را به حال خود واگذاری به عوعو زبان کشد. همچنین خداوند در آیه 105 سوره یوسف علیه‌السلام پس از آنکه ماجرای یوسف علیه‌السلام را در ابتدای سوره به عنوان أحسن القصص و نیز آیاتی برای افرادی که در جستجوی حقیقتند (آیات للسائلین) یاد می‌کند، و بعد از آنکه کل داستان را در آیه 101 به اتمام می‌رساند، در این باره می‌فرماید: «وَكَأَیِّنْ مِنْ آیَةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ؛ چه بسیار آیات و نشانه‌هایی در آسمان‌ها و زمین می‌گذرند و از آن روی می‌گردانند.» نکند ما، جامعه نخبگانی ما به‌خصوص، در دسته اعراضکنندگان از آیات قرار بگیرند.
انتهای پیام/
