سید حسن نصرالله: لبنان در شرایط حساسی به‌سر می‌برد/ مخالف استعفای دولت و انتخابات زودهنگام هستیم
دبیرکل حزب‌الله لبنان در اشاره به تحولات داخلی این کشور تصریح کرد لبنان در شرایط حساسی به‌سر می‌برد و همه باید با حس مسئولیت‌پذیری و آرامش صحبت کنند.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از شبکه المنار، سید حسن نصرالله در سخنان امروز خود به تحولات داخلی لبنان و اعتراضاتی که وارد دومین هفته خود شده است، اشاره می‌کند.
مهمترین محورهای سخنان نصرالله:
لبنان در شرایط حساسی به‌سر می‌برد و این امر ایجاب می‌کند که با حس مسئولیت‌پذیری و آرامش صحبت کنیم.
شنبه گذشته بعد از چند روز از آغاز تحرک و جنبش مردمی گفتم که این جنبش، مردمی و خودجوش و صادقانه و فراتر از طوایف است و بیانگر مشکلات و دغدغه‌های مردم است و ریشه در یک حزب یا سفارتخانه ندارد.
من این تحرک و جنبش را محترم شمردم. معتقدیم که آنچه انجام دادند، مهم و عظیم بود. توضیح دادم که حزب‌الله در آن مشارکت نمی‌کند، زیرا اگر در آن مشارکت کند، این امر در میادین آشکار خواهد بود و جنبش مسیر دیگری به خود خواهد گرفت و بعدی منطقه‌ای خواهد داشت. مصلحت جنبش در این است که به‌دور از ما و احزاب باقی بماند.
گفتم که می‌توانید به خیابانها بیایید، زیرا شما از طرف‌های متنوعی هستید و می‌توانید هرگاه خواستید، به خیابان بیایید، اما اگر حزب‌الله به خیابان بیاید، نمی‌تواند قبل از تحقق اهداف از خیابان خارج شود.
برخی از اولین روز گفتند که "حزب‌الله و سید حسن نصرالله تظاهرکنندگان را تهدید می‌کند". برخی این گفته را باور کردند و رسانه‌های کشورهای عرب حوزه خلیج (فارس) بر این محور حرکت کردند و برخی هم در داخل.
از جایگاهی برادرانه آرزو داشتم که تظاهرکنندگان از اهانت کردن و اقدامات تخریبی و برخورد با ارتش و نیروهای امنیتی پرهیز کنند و مهمترین نکته این بود که آرزو داشتم که به احزاب سیاسی اجازه ندهند که بر موج جنبش سوار شوند و آن را به جای دیگری ببرند.
درخصوص دستاوردها و جنبه‌های مثبت باید بگویم که دستاوردهای بزرگی خصوصاً در روزهای اول حاصل شد. می‌خواهم برخی از این جنبه‌های مثبت را یادآور شوم. این مردم بودند که این جنبه‌های مثبت را تحقق بخشیدند و لذا مسئولیت همگان است که جنبه‌های مثبت جنبش و تحرکات را که به‌نفع همگان است، حفظ کنند.
درخصوص جنبه‌های مثبت باید گفت که این جنبش بر دولت فشار آورد تا بودجه‌ای عاری از مالیات را با کسری 0.6 درصد برای اولین بار در طول 20 سال تصویب کند. عملاً بحث و گفت‌وگو زیاد بود. امروز این جنبش بودجه‌ای بدون مالیات را تحمیل کرد که این یک دستاورد کوچک نیست، بلکه مهم و بزرگ است.
زیر فشار جنبش و تحرکات مردمی، بسته اصلاحاتی که حریری درباره آن سخن گفت، بیرون آمد که بسیار مهم و بی‌سابقه است. در آن خواسته‌های مهمی مطرح است، در حد خودش گامی مترقی و رو به جلو است.
این گامی رو به جلو هست؛ هرچند در سطح انتظارات نیست.
کسی که خود را هدایت‌کننده جنبش و تحرکات می‌داند و برخی رسانه‌ها این بسته اصلاحات را به‌طرز عجیبی کم‌اهمیت دانستند. من به‌یاد نمی‌آورم که در سایه هرگونه دولتی و در طول تنها یک جلسه واحد، این میزان تصمیمات همراه با جدول زمانی بیرون آمده باشد بنابراین چرا این موضوع را کم‌اهمیت می‌شمارند؟ این دستاوردی برای جنبش است. برخی این دستاوردها را کم‌اهمیت می‌شمارند. کم شمردن دستاوردها به این شکل درست نیست.
این بسته اصلاحات وعده نیست. آنچه به دولت مربوط می‌شود، یک سری تصمیمات گرفته‌شده با جدول زمانی همراه است و آنچه نیاز به تصویب در مجلس نمایندگان دارد، پیش‌نویس قوانین است، مهمترین آنها بازپس‌گیری اموال به‌غارت رفته است. ما به‌عنوان حزب‌الله آماده همکاری با همه افراد با جدیت هستیم. این بسته اصلاحات برای اجرا شدن است و نه اینکه جوهری به‌روی کاغذ بماند. اجازه به تأخیر افتادن این تصمیمات و اجرا شدن آن را نخواهیم داد.
جنبش و تحرکات مردم ، مسئولان دولتی را بر آن داشت تا اجرای وعده‌های خود را آغاز کنند و جلسات فشرده‌ای که برگزار می‌شود، گواه این امر است.
مردم به خودشان اعتماد به نفس دارند. این جنبش و تحرک مردمی اعتماد و امید را بازگرداند.
این جنبش فرصتی به مردم داد که بگویند چه‌چیزی می‌خواهند. جنبه مثبت این بود که مردم رنج‌ها و مشکلات خود را با تعابیر و عبارت‌های خود بیان کردند. باید مردم عادی و فقیران و دانشجویان و افراد بیکار را ببینیم. به‌طور اساسی، خواسته‌ها، اجتماعی است. مردم بدون ترس یا مانعی نظر خود را بیان کردند.
این جنبش و تحرک مردمی فضایی را در کشور ایجاد کرد که درها را به‌روی همه نیروهای سیاسی جدی می‌گشاید که آیا در مبارزه با فساد و هدر دادن امول عمومی و تلاش برای اصلاحات صادق هستند. این فضا باعث خواهد شد که نیروهای سیاسی جدیت بیشتری داشته باشند، از جمله این نیروهای جدی، حزب‌الله است.
این فضا درها را به‌روی همگان و همه انسان‌های جدی و صادق خواهد گشود. این بسته اصلاحات اولین گام در مسیر گام‌هایی است که باید برداشته شود. مجلس نمایندگان همین کار را خواهد کرد. ما در مسیر تصویب قانون بازگرداندن اموال چپاول‌شده و لغو محرمانه بودن اطلاعات بانکی و رفع مصونیت قانونی از دست‌اندرکاران بخش عمومی گام بر خواهیم داشت تا دست دستگاه قضایی باز شود تا سالم و عادلانه و غیرگزینشی اقدام کند.
رئیس جمهور روز گذشته درها را به‌روی جنبش و تحرکات مردمی گشود و به آنها گفت که بفرمایید. رئیس جمهور نگفته است که مطالبات شما را گوش نمی‌کند، بله گفت که "می‌خواهم گوش کنم و صحبت کنیم". امروز رئیس جمهور در صدر قدرت است و پاسدار قانون اساسی است و اگر مردم نمی‌خواهند که با او گفت‌وگو کنند، پس در این صورت، در مسیر کدام افق گام بر خواهند داشت؟ وقتی درباره وضعیت موجود صحبت می‌کنیم، همه باید به‌دنبال راه‌حل باشیم. مردم و نیروهای سیاسی و افراد ذی‌ربط، بدانید که باید هرگونه راه‌حلی برپایه این امر باشد که خلأ در نهادها و قدرت ایجاد نشود، زیرا اگر روی دهد امری بسیار خطرناک خواهد بود و در سایه وضعیت دشوار و بحرانی اقتصادی و مالی و معیشتی و در سایه تنش‌های سیاسی در کشور و منطقه به هرج‌ومرج و فروپاشی خواهد انجامید و (در صورت وقوع چنین فروپاشی) حتی ارتش که حافظ امنیت و صلح و سلامت داخلی است، قادر به پرداخت حقوق نخواهد بود. رویکرد باز برای هرگونه بحث و گفت‌وگو داریم، اما نه براساس رفتن به‌سمت خلأ قدرت زیرا این امر کشنده خواهد بود.
ما استعفای دولت را تأیید نمی‌کنیم و برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام در این شرایط را نمی پذیریم زیرا موضوع پیچیده است. ما کشور را از خلأ که به فروپاشی منجر خواهد شد، حفاظت می‌کنیم. مسئولیت ما حفاظت از کشور و ملت و مردم خودمان است. ما با مقاومت از آنها حفاظت می‌کنیم. ما خون و شهید نثار می‌کنیم تا همه خاک لبنان را آزاد کنیم. در سطح سیاسی در داخل نیز به حفاظت از کشور اهمیت می‌دهیم. ما هزینه اتهام‌زنی‌ها و اهانت‌ها را می‌پردازیم.
نکته اساسی در هرگونه راه‌حلی باید این باشد که به‌سمت خلأ در قدرت حرکت نکنیم. ما کشور را به‌سمت دو سال و نیم خلأ قدرت نبرده‌ایم. دولت و مجلس نمایندگان وجود داشت و راهها بسته نبود و مدارس و دانشگاهها و روند تجاری و تردد و سفر فعالیت می‌کردند، فقط رئیس جمهور در کاخ بعبدا نبود. این درست نیست که ما خلأ قدرت را بر کشور تحمیل کردیم، براین‌اساس، رئیس جمهور روز گذشته درها را باز کرد (و خطاب به تظاهرات کنندگان گفت که) "اگر رهبری ندارید، کسی را انتخاب کنید و اگر نمی‌توانید، نمایندگانی را از مناطق انتخاب کنید و گردهم آیید و بر سر خواسته‌های خود توافق کنید و سپس با رئیس جمهور وارد مذاکره شوید."، این به‌معنای خارج شدن از میادین نیست. زیر فشار اعتراضات مذاکره کنید. کسی مذاکره را برای خارج کردن مردم از میادین مطرح نکرده است.
از تظاهرکنندگان می‌خواهم که جاده‌ها و خیابانها را باز کنند، از میادین خارج نشوید، اما جاده و خیابانها را به‌روی مردمی که می‌خواهند به سر کار و مدارس و دانشگاهها بروند، باز کنید. برخی تلاش می‌کنند که فضاسازی کنند و بگویند که کسانی که در قدرت هستند، می‌خواهند ارتش را رودرروی تظاهرکنندگان قرار دهند، این دروغ و افترا و اقدامی تحریک‌آمیز و بی‌اساس است.
ارتش و نیروهای امنیتی مجاز نیستند که به‌روی کسی تیراندازی کنند. اگر تعدی و تعرضی به دارایی‌های عمومی و مردم صورت گرفته یا ایست و بازرسی (غیرقانونی در جاده و خیابانها ایجاد شده است)، حکومت باید مسئولیت خود را (برای مقابله با آن ) به‌عهده بگیرد.
نکته چهارم این است که وضعیت کنونی جنبش و تحرکات با روزهای نخست تفاوت کرده است. این جنبش مردمی و خودجوش و به‌دور از احزاب و سفارتخانه‌ها به‌راه افتاد و آغاز شد اما تا حد زیادی در حال حاضر نظیر فعالیت‌های روزانه‌اش نیست و شعارهایش دیگر مردمی صرف نیست. این جنبش را احزاب و نیروهای سیاسی شناخته‌شده و برخی شخصیت‌ها و نهادهای معین هدایت می‌کنند، یک مدیریت هماهنگی و تأمین مالی وجود دارد. تظاهرات و تأمین آب و غذا و رسانه و تریبون همه و همه نیاز به پول دارد، برخی طرف‌ها حمایت مالی می‌کنند. نمی‌خواهم کسی را متهم کنم، اما امیدوارم که رهبران جنبش برای ما تشریح کنند که؛ چه‌کسی حمایت مالی می‌کند؟ سؤال بزرگی در این زمینه مطرح است.
خواسته‌هایی که امروز مطرح می‌شود، دیگر خواسته‌های مردم عادی و خوب نیست؛ امروز از سرنگونی نظام صحبت می‌شود، منظور کدام نظام است؟ آیا در لبنان نظامی وجود دارد؟ اما اگر بحث از بین بردن طائفه‌گری سیاسی است، ما با شما موافق هستیم. آیا مردم عملاً خواهان خلأ در قدرت هستند؟
بحث درخواست از شورای امنیت برای قرار دادن لبنان زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل طرح شده است. برخی میادین برای توصیف مقاومت به تروریسم و تمرکز روی سلاح مقاومت مورد استفاده قرار می‌گیرد. اینها آن خواسته‌هایی نبود که در روزهای اولیه آغاز جنبش و تحرکات وجود داشت. باید رسانه‌ها به آرشیو آن روز خود برگردند و جنس شعارها را متذکر شوند.
برخی نیروهای سیاسی و احزاب و تجمع‌ها موج‌سواری می‌کنند. تظاهرکنندگان در خیابانها هستند و بعد از گذشت 9 روز سؤال می‌کنم که؛ آیا باقی ماندن در خیابان می‌تواند اهداف را تحقق بخشد؟ شاید بله و شاید هم نه. تظاهرات به‌تنهایی کافی نیست و نیاز به چیز دیگری هم هست، قدرت آماده مذاکره است و شما باید مذاکره کنید.
چرا رهبران را مشخص نکرده‌اید؟ آیا رهبران پنهان و اعلام‌نشده وجود دارند؟ چرا خود را علنی نمی‌کنند؟ دلایل زیادی وجود دارد و می‌دانیم که رهبران این جنبش و تحرک چه‌کسانی هستند؛ آنها احزاب و برخی اشخاص هستند. تظاهرکنندگان باید بدانند که پشت سر چه‌کسانی تظاهرات می‌کنند.
گروهی هستند که جنبش را هدایت می‌کنند که آنها وطن‌گرا هستند و درباره درصد آنها بحث است. گروه دوم احزاب سیاسی هستند که در قدرت بودند و تاریخ و پروژه و ارتباطاتی با خارج دارند. گروه دیگری متشکل از تشکل‌ها و جریان‌های سیاسی جدیدی هستند که در انتخابات پارلمانی شرکت کردند و پول زیادی پرداختند. گروهی هم با سفارتخانه‌ها و دستگاههای اطلاعاتی خارجی در ارتباط هستند. شخصیت‌ها و طرف‌هایی هستند که این برداشت وجود دارد که تحرکات را هدایت می‌کنند و برخی از مفسدترین آنها نیز کار حمایت مالی از این تحرکات را به‌عهده دارند.
انقلاب‌های مردمی، رهبرانی آشکار و مشخص و جایگزین‌های مشخصی را معرفی می‌کنند. کسانی که خود را رهبران جنبش و تحرکات می‌دانند، آمادگی خود را برای رفتن به دستگاه قضایی در صورت متهم شدن به فساد اعلام کنند. چهره‌های خود را نمایان کنید و محرمانه بودن اطلاعات بانکی خود را لغو کنید، این پول‌ها از کجا آمده است؟
نکته پنجم این است که من اولین کسی بودم که گفتم این جنبش خودجوش بوده و از طرف سفارتخانه‌ها یا احزاب هدایت نمی‌شود. من تئوری توطئه را رد می‌کنم، اما در روزهای اخیر، اطلاعات و داده‌ها حکایت از آن دارد که لبنان در معرض ضربه سیاسی و بین‌المللی قرار گرفته است. از لبنانی‌ها می‌خواهم که نگاهی به مقالات و تلویزیون‌ها و شبکه‌های اجتماعی و لحن و گفتار تحریک‌آمیز رسانه‌های عربی و رسانه‌های کشورهای عرب حوزه خلیج (فارس) و رسانه‌های خارجی بیندازند تا این امر را درک کنند.
هشدار می‌دهم که یک احتمال وجود دارد، گفته‌های سفارتخانه‌ها را باور نکنید، مهم نیست که چه می‌گویند بلکه چه‌کاری انجام می‌دهند، لذا صراحتاً ابراز نگرانی می‌کنم و کسی که می‌گوید "چیزی نیست" بیاید و به ما اطمینان بدهد. من نگران مقاومت نیستم، بلکه نگران کشور درخصوص وقوع جنگی داخلی هستم.
قویترین طرف در معادله داخلی، کشور است. نگرانی در خصوص ضربه به کشور یعنی دولت و ارتش و ملت و مقاومت وجود دارد. یک سری اطلاعات و داده‌ها و شک و تردیدها در این زمینه وجود دارد.
در کمترین حد، رهبران واقعی جنبش لازم است که به لبنانی‌ها و مقاومت اطمینان بدهند که کشور هدف قرار نگرفته است.
ما در روزهای اولیه کسی را از شرکت در تظاهرات منع نکردیم. روز شنبه من از حزبی‌ها خواستم که مشارکت نکنند، زیرا این امر بر اهداف و خواسته‌های جنبش و تحرکات تأثیر منفی می‌گذارد اما بخشی از طرفداران مقاومت شرکت و ابراز عقیده کردند. امروز در نتیجه همه اتفاقات و تحولات و درهایی که گشوده شده است و نیز سؤالات و شک و تردیدها نگرانی‌های بروز کرده، از طرفداران مقاومت می‌خواهم که این میادین را ترک کنند. نیازی به دفاع از مقاومت نیست و نمی‌خواهیم که در مظان اتهام یا پرسش قرار بگیریم. میادین را برای کسانی بگذارید که به آن عقیده دارند. مصلحت نیست که ما در میادین حضور داشته باشیم. باید به امنیت و ثبات توجه داشته باشیم.
اگر شما مذاکره با رئیس جمهور را نپذیرفتید، این بدان معنا است که برنامه‌ای برای ضربه سیاسی بزرگی به کشور وجود دارد.
انتهای پیام/+
