گزارش| شکست حزب حاکم آلمان و ابهام در آینده سیاسی برلین

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، این موضوع به خودی خود نشان می دهد نه تنها تاریخ مصرف سیاسی آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان به پایان رسیده است، بلکه "کارن باوئر" جانشینی وی نیز بخت و اقبالی برای احیای این جایگاه ندارد. در این انتخابات، حزب چپ آلمان، 31 درصد آرا را به خود اختصاص داد. پس از آن، حزب جایگزینی برای آلمان (جریان راست افراطی آلمان )، توانست 23.4 درصد آرا را به خود اختصاص دهد. حزب دموکرات مسیحی در این انتخابات، 21 درصد آرا را کسب کرد تا یکی از بدترین شکست‌های خود را در این ایالت به ثبت برساند.

پیامهای انتخابات تورینگن برای مرکل

انتخابات ایالتی تورینگن، با مشارکتی بالا برگزار شد. 65 درصد از واجدان شرایطی رای دادن در این ایالت، در انتخابات شرکت کردند و آرای خود را به سود احزاب نوظهور و سنتی به گردش در آورند. پیروزی دو حزب چپ و راست افراطی در این ایالت بیانگر رویگردانی معنادار ساکنان این ایالت از دو حزب سنتی سوسیال دموکرات و دموکرات مسیحی است. به عبارت بهتر، می توان از اتنتخابات تورینگن، به عنوان نقطه آشکار ساز مرگ سیاسی دو حزب سنتی اصلی در آلمان یاد کرد. این بدترین اتفاق ممکن برای سیاستمدارانی مانند مرکل، کارن باوئر، اشتاین مایر، اشتاین بروک، مارتین شولتز و دیگر سران دو حزب سنتی و ائتلافی فعلی آلمان است. واقعیت امر این است که شهروندان آلمانی طی سالهای اخیر، نارضایتی همزمان خود را از هر دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات در نظرسنجی ها و رقابتهای انتخاباتی بیان کرده اند. تشکیل دولت ائتلافی میان این دو حزب نیز نه تنها منجر به آشتی ژرمنها با احزاب سنتی نشده است، بلکه روند فاصله گیری آنها از سوسیال دموکراتها و دموکرات مسیحی ها را تقویت کرده است.مجموع آرای سه حزب سوسیال دموکرات، دموکراتهای آزاد و حزب سبز در انتخابات ایالتی تورینگن، به 20 درصد کل آرای شرکت کنندگان هم نرسیده است. در چنین شرایطی جولان دو حزب چپ و راست افراطی در ایالت تورینگن، تجربه ای است که می تواند در دیگر ایالات آلمان نیز تکرار شود.

آینده سیاسی برلین در ابهام

به راستی در صورتی که حزب دموکرات مسیحی علی رغم انتساب آن به آنگلا مرکل ، در ایالاتی دیگر مانند نورت راین وستفالیا، درسدن و .....نتیجه را به رقبای نوظهور خود واگذار کنند تکلیف سرنوشت سیاسی برلین چه خواهد شد؟ نباید فراموش کرد که مطابق نظرسنجی ها و حتی نتایج رسمی انتخابات طی سالهای اخیر، حزب جایگزینی برای آلمانAFD)) توانسته است میزان حضور خود در عرصه سیاسی و اجرایی این کشور را تقویت کند. این حزب از اکنون برای پیروزی در انتخابات سراسری آینده خیز برداشته است. بدون شک در این صورت، حزب جایگزینی برای آلمان، می تواند مذاکراتی را با دموکراتهای آزاد و احزاب موچک برای تشکیل دولت جدید( دولتی که در اختیار دو حزب سوسیال دموکرات و دموکرات مسیحی نباشد) را آغاز کند. در این صورت، برای نخستین بار در طول تاریخ سیاسی آلمان، حذف ااحزاب سنتی از راس معادلات قدرت در برلین کلید خواهد خورد. انتخابات ایالتی تورینگن نشان داد که این موضوع، دیگر یک احتمال غیر واقع بینانه نیست.

گردش آرای خاموش به ضرر احزاب سنتی

فراتر از آن، انتخابات ایالتی تورینگن، پیام دیگری را نیز برای سران احزاب سنتی در آلمان، خصوصا حزب دموکرات مسیحی داشته است! در انتخابات پنج سال پیش، کمتر از 53 درصد رای دهندگان در انتخابات مشابهی در این ایالت شرکت کردند اما این بار شاهد افزایش سطح مشارکت در انتخابات هستیم. این افزایش 12 درصدی، نه تنها به سود احزاب سنتی در آلمان نبوده، بلکه به سود احزاب نوظهور و افراطی ارزیابی می شود. به عبارت بهتر، سران دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات، در طول سالهای اخیر نتوانسته اند در یارگیری از رای دهندگان جدید یا رای دهندگان خاموش موفقیتی کسب کنند و آرای این طیف، به سود جریانهای چپ افراطی یا راست افراطی هدایت می شود. نحوه موضع گیری سران احزاب پیروز در انتخابات ایالتی تورینگن نیز در نوع خود قابل توجه است! «بیورن هوک» رهبر حزب پوپولیست جایگزینی  برای آلمان که با اظهارات تحریک آمیز توجهات را به خود جلب کرده، بعد از اعلام نتایج انتخابات گفت رای دهندگان به دنبال تغییری دیگر که قابل مقایسه با فرو ریختن دیوار برلین است، هستند که باید چنین خواسته ای جدی گرفته شود.   هوک وعده داده است که حزب متبوعش، به موفقیت اخیر در پشت سر گذاشتن دو حزب سنتی آلمان (دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات) اکتفا نکند و در انتخابات آینده در این ایالت (که 5 سال دیگر و در سال 2024 برگزار می شود)، به حزب نخست و اصلی این ایالات تبدیل شود.

تاثیر انتخابات تورینگن بر سایر ایالات آلمان

آنچه مسلم است اینکه انتخابات ایالتی تورینگن، نه تنها بار دیگر زنگ خطر را برای احزاب سنتی آلمان و خصوصا حزب دموکرات مسیحی به خطر در آورده است، بلکه نشان از تغییراتی دارد که در لایه های سیاسی و اجتماعی این کشور در حال رخ داده است. این انتخابات را می توان به یک "همه پرسی رسمی" در خصوص مواضع ساکنان تورینگن در قبال موجودیت منطقه یورو تشبیه کرد. "میل به گذار از اروپای واحد" مدتهاست در میان شهروندان آلمانی تقویت شده است. سیاستهای بازدارنده و ریاضتی مرکل و دیگر سران اروپایی نیز در تحقق این موضوع بی تاثیر نبوده است. هم اکنون سران دو حزب اصلی و ائتلافی آلمان، نگران سرایت موج "گذار از احزاب سنتی" از "تورینگن" به دیگر ایالات این کشور هستند. البته به نظر می رسد تا زمان تعبیر و تحقق این نگرانی ، زمان زیادی باقی نمانده است.

انتهای پیام/