گزارش| چگونه چین از اشتباه آمریکا در خاورمیانه بهره می‌گیرد
پکن با ارائه پیشنهادات اقتصادی مناسب و عدم دخالت در امور داخلی کشورهای خاورمیانه دست کم در حال حاضر، به دنبال استفاده از اشتباه چند دهه‌ای آمریکا در این منطقه به سود خود است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ظهور چین به عنوان یک ابرقدرت بزرگ و رقیبی جدی برای ایالات متحده موضوع جدیدی نیست و کارشناسان غربی درباره لزوم مقابله با این روند و اتخاذ رویکردی از سوی دولت آمریکا تاکید کرده‌اند. اکثر کارشناسان معتقدند درگیری اقتصادی بین آمریکا با چین نیز در همین راستا صورت گرفته و رئیس جمهوری فعلی آمریکا با این سیاست سعی در کنترل پکن داشته است. اما آیا سیاست مهار چین واقعا نتیجه بخش بوده یا واشنگتن با چالشی جدی در این مسیر روبرو شده است.
به اعتقاد برخی کارشناسان آمریکا رقابت با چین را دستکم در منطقه مهمی چون خاورمیانه از دست داده است. یکی از وزرای خارجه در مجلسی خصوصی گفته است که آمریکا به مدت 20 سال درحال جنگ در منطقه ای بوده که در آن به پیروزی دست نیافته اما در نقطه مقابل چین در این مدت 20 سال بدون درگیر شدن در هیچ تقابل نظامی در خاورمیانه نبرد با آمریکا را به سود خود رقم زده است.
عملیات نظامی دو دهه اخیر آمریکا در خاورمیانه بعد از حملات 11 سپتامبر آغاز شد. پس از این حملات جنگ آمریکا در افغانستان آغاز شد اما پس از حدود 18 سال به اهداف مورد نظر خود نرسید. هرچند اوباما از برنامه خود برای خروج نیروهای آمریکایی از این کشور و تحویل مسئولیت رزمی جنگ به نیروهای افغان تا سال 2013 خبر داده بود اما اظهارات آگوست 2017 دونالد ترامپ، رئیس جمهوری فعلی آمریکا درباره راهبرد جدید آمریکا در قبال افغانستان نشان داد آمریکا همچنان نگران افزایش قدرت القاعده و طالبان در این کشور است.
ترامپ با بیان اینکه نیروهای آمریکایی بدون تعیین جدول نظامی به ماموریت خود در این کشور ادامه خواهند داد، گفت: خروج عجولانه از افغانستان یک فضای خالی ایجاد خواهد کرد که تروریست‌ها از جمله داعش و القاعده فوراً آن را پر خواهند کرد. همانطوری که می‌دانید، امریکا در سال 2011 عجولانه از عراق خارج شد. این یک اشتباه بزرگ بود. در نتیجه دستاوردهایی که به سختی به دست آورده بودیم به راحتی به دست دشمنان ما افتاد.
تهاجم آمریکا به عراق نیز به بهانه ارتباط با القاعده، خلع سلاح صدام و نابودی زرادخانه‌های شیمیایی در 20 مارس 2003 آغاز شد و رسما در 20 آگوست 2010 پایان یافت اما اتفاقات بعد از آن مانند تلاش گروه‌های مختلف برای در اختیار گرفتن قدرت و گسترش نفوذ داعش در این کشور نشان داد که نتایج مورد نظر آمریکا دستکم برای مردم عراق قابل قبول نبوده است. ردپای حضور آمریکا در سوریه نیز از همین الگو پیروی می‌کند و بهانه مبارزه با گروه تروریستی داعش بهانه قابل قبولی برای اقدامات ایالات متحده در این کشور نبود.
آمریکا مدعی است که مبارزه با تروریسم یکی از اولویت‌های اصلی آن در خاورمیانه به شمار می‌رود اما تجربه نشان داده که چنین جنگی همانند جنگ علیه مواد مخدر و فقر هیچگاه نتیجه بخش نخواهد بود و وجود ابزار ارتباطی راه دور باعث شده که میلیاردها نفر از مردم دنیا در جریان سیاست‌های خارجی آمریکا قرار گرفته و در نهایت به تقویت روحیه ضد آمریکایی درکشورهای مختلف بخصوص کشورهای خاورمیانه شود.
وجود چنین فضایی باعث شده که آمریکا حتی با صرف میلیاردها دلار در سوریه همچنان بازیگری کوچک در این کشور تلقی شود و گفتگوهای سه جانبه ایران، روسیه و ترکیه در قبال سوریه تاثیرگذاری به مراتب بیشتری به نسبت تلاش‌های آمریکا داشته است. صرف سردادن شعار آزادی و درگیرکردن یک کشور خارجی در آتش جنگ به این بهانه نمی‌تواند به افزایش اعتبار آمریکا منجر شود. این موضوع انکار ناپذیر است که در نهایت مردم حاضر در کشورهای درگیر جنگ هر روز با این واقعیت مواجه هستند و طبیعی است که دست برتر را در انتخاب بین گزینه نظامی (آمریکا) و یا همکاری اقتصادی(چین) داشته باشند.
تنش بین آمریکا و ایران هر روز بیشتر شده و به نظر می‌رسد تلاش آمریکا برای تشکیل ائتلاف علیه تهران نتیجه بخش نبوده است. راهبرد آمریکا در اخذ امتیاز از کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و آلمان به جای همکاری براساس منافع مشترک باعث نارضایتی آنها شده است. این سیاست پرسروصدا و غیرقابل پیش‌بینی آمریکا که در مقابل فاقد پایداری لازم است باعث نگرانی متحدانش ازجمله عربستان و امارات در خاورمیانه شده است.
اما در سوی دیگر چین با اتخاذ نگرشی دوستانه با کشورهای حاضر در خاورمیانه به دنبال تضمین واردات انرژی خود از این منطقه است و دستکم درحال حاضر هیچ تمایلی به مداخله در امور داخلی این کشورها ندارد ( راهبردی که با استقبال هردولتی مواجه خواهد شد). پکن حتی توانسته با اتخاذ سیاست بی طرفی روابط مناسبی با ایران و عربستان، دو رقیب و بازیگر مهم در منطقه ایجاد کند. استفاده از راه حل نظامی رویکردی نامناسب برای دستیابی به اهداف بلند مدت بوده و پکن با ارائه پیشنهادات جذاب و اقتصادی به دنبال استفاده از این اشتباه آمریکا به سود خود است. متحدان قدیمی آمریکا درحال حاضر حساب ویژه‌ای روی پیشنهادات اقتصادی پکن باز کرده و شاید شاهد چرخش این اتحاد راهبردی (هرچند به شکل تدریجی) به سمت شرق باشیم.
انتهای پیام/
