یادداشت|۱۶ آذر روز مبارزه با فساد سیاسی

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، مهدی غیرتمندکارشناس اندیشکده سیاست گذاری امیرکبیر در یادداشتی با عنوان 16 آذر روز مبارزه با فساد سیاسی، به انتقاد از رویکرد تشکل‌های دانشجویی در دو دهه اخیر پرداخته است.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

آذر ماه 1332، زمانی که دانشجویان حاضر شدند برای اعتراض به حضور نیکسون (معاون رییس جمهور وقت امریکا) در دانشگاه تهران از جان خود بگذرند، شاید تصور نمی‌کردند که آن روز تبدیل به نماد آزادگی دانشجویان در تقابل با فساد سیاسی شود.

قبل از انقلاب اسلامی دانشجویان زیادی با حضور در تشکل‌های دانشجویی که آن زمان انجمن‌های اسلامی سرآمد این تشکل‌ها بود به فساد سیاسی پهلوی اعتراض کرده و بهای اعتراض‌شان را با جان خود دادند.از آن دوره نام دانشجو با آزادگی و عدم سرسپردگی در برابر قدرت های فاسد داخلی و خارجی پیوند بر قرار کرد.

پس از انقلاب اسلامی در شهریور 58 انجمن‌های اسلامی با هم متحد شده و به فرمان امام خمینی( ره )اتحادیه‌ی انجمن‌های اسلامی (دفتر تحکیم وحدت) را تاسیس کردند.این اتحادیه در کنار سازمان‌های رسمی کشور در بزنگاه‌های تاریخی مانند جنگ تحمیلی نقش تاثیرگذار خود را ایفا کرده و گواهی روشن بر دور اندیشی فرمان "بروید و تحکیم وحدت کنید"حضرت امام ره بود. اما متاسفانه این روند با ورود جناح‌های سیاسی و استفاده ابزاری از جنبش دانشجویی ادامه‌دار نشد.بخشی از دانشجویان با نزدیکی به برخی جناح‌های سیاسی موجب تفرقه در تحکیم وحدت شده و این اتحادیه چند پاره شد. تا آنجا که برخی از افراد که سابقه حضور در این اتحادیه را داشتند به رسانه‌های ضد انقلاب پیوسته و علیه انقلاب و اسلام به سخنرانی پرداختند.البته هم اکنون این اتحادیه به رویکرد آزادی خواهانه خود در گذشته بازگشته اما به هیچ عنوان توان و قدرت سال‌های ابتدایی خود را ندارد.

این ماجرا به خوبی نشان می‌دهد وقتی جنبش دانشجویی به پیاده نظام جناح‌های سیاسی تبدیل شود نه تنها رویکرد آزادی خواهانه نخواهد داشت بلکه علیه اصل و مبدا خود نیز موضع خواهد گرفت.

هم اکنون نیز جنبش دانشجویی کشور به دلیل آزادی خواهی ،آرمان‌گرایی، نیروی جوان و انقلابی که در ذات دانشجو وجود دارد می‌تواند پرچمدار مبارزه با فساد سیاسی باشد و حتی در برهه  زمانی پیش رو شاید تنها راه چاره ورود مخلصانه ی نیروی جوانی است که تعاملات اجتماعی را در جنبش دانشجویی تجربه کرده باشد.

اما آیا شیوه ی این مبارزه با فساد سیاسی باید همان شیوه ی قبل از انقلاب اسلامی و دوران پهلوی باشد؟جنبش دانشجویی پس از انقلاب بستر ها ی متفاوت و اثرگذارتری نسبت به دوران پهلوی در اختیار دارد.

مساله محوری و تخصصی نگری:

در حوزه ی فساد و بالاخص فساد سیاسی اتمسفر موجود با زمان پهلوی متفاوت بوده و کشور به جز اعتراض به کاستی‌ها ، به ارائه راه حل‌های کارآمد و توجیه مسئولین احتیاج دارد.

عدم آلوده شدن به سیاسی بازی:

یکی از معضلاتی که کماکان جنبش دانشجویی آزادی خواه با آن دست و پنجه نرم می‌کند احتمال لغزش و پیاده نظام جناح‌های سیاسی شدن است.کسانی که با وعده‌ها و کاشتن بذر‌های غلط احساسات جوانان را به بازی گرفته و حتی موجب ایستادن برخی از آن‌ها در مقابل اهداف اولیه‌ی جنبش دانشجویی که دفاع از اصول انقلاب و نظام جمهوری اسلامی، دادگری از مظلوم و مبارزه با فساد سیاسی است می‌شوند. هر چقدر جنبش دانشجویی بیشتر به ابزار و اهرم اعمال قدرت برخی سیاست مداران فرصت طلب تبدیل شود از نگاه مساله محور دور خواهد شد و این خود از علل پیامد های منفی مانند عدم کم شدن اقبال مردم به جنبش دانشجویی نسبت به گذشته است.

استفاده از رسانه و برقراری ارتباط نزدیک با احاد مردم و خارج شدن از فضای تفکرات ساختگی:

یکی از جنبه‌های مساله‌یابی صحیح ارتباط با افرادی است که روزانه به آن مسائل دچار هستند و همچنین رساندن پیام و مشکلات آنها به گوش مسئولان به کمک رسانه‌ها است.هم اکنون مشاده می‌شود که فضای حاکم بر برخی تشکل‌های دانشجویی هیچ قرابتی با فضای حاکم بر جامعه نداشته و این تشکل‌ها اسیر تفکرات منفی هستند که توسط برخی افراد به آنها تزریق می شود.

اعتراض عقلانی:

اعتراض می‌تواند اهداف مختلفی مانند برهم زدن نظم جامعه،دیده شدن و یا انذار جدی برای حل مشکل داشته باشد.برهم زدن جامعه و یا دیده شدن صرف خود نوعی فساد سیاسی است.

انتهای پیام/