تقابل فرهنگی و زبان مشترک از یک زاویه جذاب و جالب

به‌گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، مستند «خط بغض» نمونه‌ای از مستندی جذاب و شیرین درباره منطقه «لردگان» است که در آن مردمی از جنس محبت و صمیمیت پذیرای فرزند مهندسی‌اند که سال‌ها قبل در آنجا در پروژه نفتی کار می‌کرده است. حالا مهمانان مردم این منطقه فرزند و نوه مهندس «بونامی»‌اند که از مادری ایرانی و پدری ایتالیایی زاده شده است و بسیار به خاک مادری‌اش علاقه دارد. 

پدر و دختر به ایران آمده‌اند تا چیزهایی را که پدربزرگ در دفترچه خاطراتش از ایران و ایرانی می‌گوید را با چشم خود ببینند. کوه‌‌های سرسبز و زیبا با آب و خاکی مهربان. 

اما آنچه که در این مستند مهم است تصویری زیبا از ایران و ایرانی است در نگاه فردی ایتالیایی که تا به‌حال به ایران نیامده است. ظرفیتی بسیار خوب برای کشور ما در جشنواره‌های خارجی که بتوانند به مردم دنیا ایران را نشان بدهند، اما آنطور که هست نه آنطور که دختر و پدر از رسانه‌ها و روزنامه‌های خارجی درباره ایران می‌گویند.

_{نمایی از مستند؛ پدر و دختر ایتالیایی در حال خوردن نان محلی که دختر پخته است}

کارگردان مستند «خط بغض» اقای مختار عبدالهی است که با او کوتاه درباره همین مؤلفه‌ها گفت‌وگو کردیم:

مختاری در ابتدا درباره عنصر زبان مشترک جهانی که در فیلم به لطافت بیان شده بود گفت: دقیقاً مهم‌ترین نکته این مستند تقابل فرهنگی و زبان مشترک با جهان داشتن است. حالا من سوژه خودم را برای این تبادل فرهنگی مقوله‌ای مانند نفت انتخاب کردم و از این جهت باید گفت که می‌توان آن را هم یک تجربه جدید دانست و هم نقطه قوت در تازگی.

درباره تصویری که از ایران و مردم آن و همینطور مناطق زیبای آن از زاویه دید دو خارجی می‌توان دید، تا حدی که می‌توانستم این موضوع را کار کردم  البته بدون دخل و تصرف و قضاوت را بر عهده بیننده گذاشتم. بهترین قاب بندی‌های این مستند همراه با نمایش تصاویری زیبا از منطقه لردگان و محیط زیبای آن است. برای همین بدم نمی‌آمد که این لحظات زیبا را برای مردم جهان نشان دهم. نکته مهم آن این بود که «بُنامی» مهندس ایتالیایی نفت در این مستند شیفته منطقه شده است و برای همین باید ما هم ویژگی‌های آنجا را نشان می‌دادیم تا مخاطب بداند که چه خصوصیت‌هایی آنجا دارد که باعث شده است تا این فرد ایتالیایی عاشق و علاقمند آنجا شود. چیزی که باعث شود حتی فرزند و نوه او نیز به آنجا سفر کنند.

وی درباره مسأله سمپاشی رسانه‌های غربی درباره ایران و فضای داخلی آن که در فیلم از زبان دختر و پدر شنیده می‌شود گفت: البته ما نیز انتقاداتی به فضای داخل داریم اما نه به شوری که رسانه‌های غربی می‌گویند. درفیلم آن دیالوگ‌ها قطعاً تأثیرگذار است ما هم عادت کرده‌ایم که متأسفانه هرچیزی را که از بیرون درباره ما می‌گویند را راحت‌تر قبول می‌کنیم و این باعث می‌شود که ما از درون یکبار دیگر خودمان را بازنگری کنیم که دارای چه ظرفیت‌های خوب زیست محیطی و مردمی در ایران برای ارتباط و پذیرای مردم جهانیم.

انتهای پیام/