لوکا آکینو و بداهه‌هایی که هیچ آدابی و ترتیبی نمی‌جست

خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه

تریو جز لوکا آکینو از ایتالیا آمده بودند. سه نوازنده که در کنار هم به خوبی می‌نواختند. فابیو گیاچینو پیانو و دارو میراندا کنترباس می‌نواخت. این دو نوازنده در دو سوی صحنه بودند و تقریبا تکالیف‌شان را به طور دقیق انجام می‌دادند. در این میان اما لوکا آکینو متفاوت‌تر از آنها بود و شخصیت دیگری داشت.

محوریت این گروه با لوکا آکینو و ترومپتش بود. او به گروه، سالن و تماشاگران مسلط بود. روی صحنه راه می‌رفت، می‌اندیشید و به گاهی تماشاگران خیره می‌شد. صداهایی که تولید می‌کرد گاهی با سوت زدن و گاهی با سرسازِ ترومپت و گاهی با پا کوبیدن روی زمین بود.

با دستگاهی که با خودش روی صحنه آورده بود، آنچه می‌نواخت را به صورت زنده ضبط و بعد همان صدا را پخش می‌کرد و روی همان صدا، دوباره مشغول نواختن می‌شد. این کار را چندبار تکرار کرد؛ به گونه‌ای که در جاهایی آنچه ما می‌شنیدیم، گویی چند ترومپت به طور همزمان مشغول نواختن بودند.

تریو جز لوکا آکینو موسیقی جز به معنای کلاسیک نمی‌نواخت. نوازندگان این گروه در تک‌نوازی‌ها و بداهه‌نوازی‌های‌شان قالب‌های اصلی جز را رعایت نمی‌کردند. گاهی سر به دیوانگی می‌زدند و صداهای عجیب و غریبی تولید می‌شد. لوکا آکینو بسیار مُدرن‌تر فکر می‌کرد و پا را فراتر از چهارچوب‌های موسیقی جز می‌گذاشت. هر صدایی که لازم بود را تولید می‌کرد و در یک کلام او بداهه می‌نواخت و در نواختنش هیچ آدابی و ترتیبی نمی‌جست و هر چه دل تنگش می‌خواست، می‌نواخت.

شاید بیشترین شهرتِ لوکا آکینو به دلیل همین بداهه‌نوازی‌ها و گذشتنش از حد و مرز‌های سبک‌های متدوال است.

لوکا آکینو در میانه‌های کنسرتش خطاب به مخاطبانش در تالار وحدت اینچنین گفت: «برایم بسیار شگفت آور است که ایران جشنواره‌ای برای موسیقی آن هم به قدمت 35 سال داشته باشد. من و دوستانم در این گروه به شرق و خاورمیانه و فرهنگ مردمانِ این منطقه از دنیا بسیار علاقه‌مندیم. زادگاه موسیقیِ گروه ما، موسیقی سنتی ایتالیا است و معتقدم موسیقی جز هنر بداهه نوازی است.»

تریو جز ایتالیایی لوکا آکینو در ساعت 21 و 30 دقیقه‌ی شنبه 26 بهمن 1398 در تالار وحدت روی صحنه رفت.

انتهای پیام/