ماجرای پرنده‌های گشتی شهید مایلی و ترس نفوذی‌ها و قاچاقچی‌ها/ حاج‌احمد از جان و مالش مایه گذاشت+ عکس
فرمانده عملیات قرارگاه قدس سپاه پاسداران که چندین سال با شهید مایلی فعالیت می‌کرد، گفت: شهید مایلی به راحتی از مال و جانش می‌گذشت، این موضوع در ماجرای ورود به مباحث آموزشی پرواز با هواگرد فوق سبک "جایروپلن" آشکارا قابل مشاهده بود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، 20 اسفندماه سال 1334 بود که چشم دارالشهدای استان تهران، یا بهتر است بگوییم محله‌ی امامزاده حسن(ع) به جمال حاج احمد مایلی روشن شد. دوران سربازی حاج احمد مصادف شد با درگیری‌های اوایل انقلاب، همین امر باعث شد تا شهید مایلی برای مبارزه با رژیم پهلوی از سربازی فرار کند و در جمع نیروهای انقلابی فعالیت‌های خود را بیش از پیش ادامه دهد. با شروع جنگ تحمیلی حاج احمد و برادرشان در جبهه‌های نبرد حضور یافتند. عملیات کربلای 5 بود که داود، برادر شهید احمد مایلی گوی سبقت را از ایشان ربود و به مقام شهادت نائل آمد. حاج احمد که آموزش‌های نیروهای هوایی را به خوبی آموخته بود و از توانایی بالایی برخوردار بود، در دوران هشت سال دفاع مقدس به عضویت سپاه پاسداران درآمد و بعد از جنگ در بیشتر مناطق ایران از جمله استان سیستان و بلوچستان نقش مؤثر و کلیدی داشت.
حاج احمد که با عشق و علاقه دوره‌های تخصصی نیروهای هوایی را گذرانده بود، در یگان ویژه هوایی صابرین سپاه پاسداران و حتی در سطح نیروهای مسلح به یکی از نخبگان، رکوردداران و همچنین متخصصان در علوم و فنون هوایی تبدیل شده بود. شهید مایلی فرمانده یگان ویژه هوایی صابرین که تجربیات زیادی را از ادوار مختلف کسب کرده بود حق استادی به گردن بیشتر نیروها داشت، اما توانایی بالای ایشان در پسا پرده ایمان، اعتقاد و اخلاقشان پنهان شده بود و خودنمایی نمی‌کرد.
شاگردان حاج احمد که سالیان سال از ایشان معنای ایمان و توکل را آموخته بودند، با توجه به تخصص و توانایی، یک به یک به جمع مدافعان حرم می‌پیوستند و با شهادت راهی آسمان می‌شدند. شهادت داود در دفاع مقدس و شاگردان ایشان مثل شهید روح‌الله عبادی در دفاع از حریم اهل‌بیت (ع)، پرنده جامانده و گرفتار شده در قفس حاج احمد را آزرده و دلتنگ می‌کرد. شهید مایلی که طعم پرواز در آسمان را چشیده و سال‌های سال از تعلقات دنیا رها شده بود، در شب تاسوعای حسینی مصادف با تاریخ 1395/7/19 در حال گشت‌زنی در منطقه ایرانشهر استان سیستان و بلوچستان در حادثه هوایی به همراه شهید جعفر حجتی‌فر با شهادت به آسمان پرواز کرد.
بُعد اعتقادی و توانایی‌های فنی شهید حاج احمد مایلی، ما را بر آن داشت تا با سردار حاج صادق محمودی فرمانده عملیات قرارگاه قدس سپاه پاسداران (فرمانده مستند مسابقه فرمانده) که سالیان دراز با این شهید والامقام رفیق و همکار بوده است، در خبرگزاری تسنیم گفت‌وگو کنیم.
در این گفت‌وگو می‌خوانیم:
*وضعیت منطقه جنوب شرقی ایران و فعالیت دشمنان در آن مناطق
*راه‌اندازی یگان هوایی و فرماندهی شهید حاج احمد مایلی در جنوب شرق کشور
*فعالیت‌های شهید مایلی در یگان هوایی و کاهش ورود تروریست و قاچاقچی با شروع گشت‌های هوایی
مشروح این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید.
* برای پی بردن به اهمیت فعالیت، توانایی و مهارت شهید مایلی، مقدمتاً اوضاع نظامی جنوب شرق کشور را توصیف می‌کنید؟
دشت، بیشتر مرزهای زمینی ما را در استان سیستان و بلوچستان با کشورهای افغانستان و پاکستان تشکیل می‌دهد. این امر باعث شده است که نفرات و خودرو به راحتی عبور و مرور کنند. منطقه‌ای که از این ویژگی برخوردار است برای دشمن کار را آسان می‌کند، چرا که برای انتقال ماشین و تسلیحات نظامی به مشکل جدی برخورد نمی‌کند و دشمن از توان و قدرت بیشتری برخوردار می‌شود.کشورهای معاند در هر نقطه‌ای از ایران که این ویژگی را مشاهده کنند، تلاش خود را افزایش می‌دهند تا از آن منطقه به عنوان نقطه‌ی بحران، برای ضربه زدن به انقلاب اسلامی بهره ببرند.
پایش مناطق بحرانی استان سیستان و بلوچستان با شروع گشت‌های مرزی به فرماندهی شهید مایلی
* ضعف مطرح شده در مناطق مطرح شده‌ی سیستان و بلوچستان را چگونه ترمیم کردید؟
یکی از مسائل مهم ما در مرز استان سیستان و بلوچستان عدم انسداد در محدوده‌های مرزی بود. سیم خاردار، کانال، خندق و حتی پاسگاه در آن مناطق بسیار کم بود و فاصله اندک پاسگاههای ما بسیار زیاد بود. همین امر باعث شده بود که عبور و مرور از پاسگاههای مرزی به راحتی صورت پذیرد. بعد از مشاهده این موضوع تصمیم بر آن شد تا پایش نیروهای زمینی و هوایی را در حد توانمان، در بخش‌هایی که خطر بیشتر احساس می‌شد، ایجاد کنیم.
تصویر شهید حاج احمد مایلی و سردار حاج صادق محمودی در پرنده فوق سبک "جایروپلن"
* پایش هوایی و زمینی را به چه صورتی در سیستان و بلوچستان ایجاد کردید؟
چون خیلی از نیروهای ما در آن مناطق شیفتی فعالیت می‌کردند و بعضی وقت‌ها پیش می‌آمد که مجبور بودند شیفتشان را تغییر دهند و به شهرهایشان بازنگردند؛ طولانی شدن زمان مأموریت و دوری از خانواده برای نیروهای ما سخت بود. با توجه به دلایل مختلف و شرایطی که ذکر شد، تصمیم گرفتیم پرسنل‌مان را بومی‌سازی و یگان هوایی را در آن مناطق به صورت دائمی راه‌اندازی کنیم.
* یعنی احساس نیاز شما به شهید حاج احمد مایلی برای بهبود وضعیت هوایی استان سیستان و بلوچستان بود؟
بله، ما برای راه‌اندازی یگان هوایی احتیاج به نیروی متخصص و کارآمدی داشتیم. شهید حاج احمد مایلی در یگان صابرین تهران بود، از ایشان درخواست کمک کردیم که بیاید و یگان هوایی جنوب شرق کشور را راه‌اندازی کند.
* ایشان نسبت به این پیشنهاد چه واکنشی نشان داد؟
بلافاصله قبول کرد و گفت «می‌توانم بیایم و دائم در آنجا بمانم؟»، ما هم با کمال میل موافقت کردیم و بعد از طی کردن سلسله مراتب اداری ایشان به سیستان و بلوچستان منتقل شد. بعد از انتقال شهید مایلی، ایشان با قدرت شروع کرد تا یگان هوایی جنوب شرق را برای قرارگاه قدس نیروی زمینی سپاه پاسداران راه‌اندازی کند.
* شهید مایلی یا صحیح‌تر است بگوییم فرمانده یگان ویژه هوایی صابرین، برای ایجاد پایش چه مأموریت‌هایی داشتند؟
برای ایجاد پایش نیروی هوایی احتیاج به گشت‌های هوایی داشتیم که مسئولیت گشت‌‌ها برعهده‌ی گردان هوایی یگان صابرین سپاه پاسداران به فرماندهی شهید حاج احمد مایلی بود. شهید مایلی مأموریت داشت تا با گشت‌های هوایی روزانه منطقه مرزی را زیر نظر داشته باشد و اگر مشکلی در مرزها به وجود آمد وارد عملیات شوند.
* از چه تاریخی شهید مایلی فعالیتش را در استان سیستان و بلوچستان آغاز کرد؟
اسفندماه سال 1387 شهید مایلی پایگاه هوایی را در آن مناطق ایجاد کردند و از فرودین‌ماه سال 1388 تجهیزات به پایگاه منتقل و به صورت رسمی فعالیت حاج احمد آغاز شد.
ترس گروهک‌های تروریستی برای نفوذ با دیدن گشت‌های مرزی آشکار شد
* گشت‌های هوایی در مناطق مرزی چه‌قدر روی عبور گروهک‌های تروریستی و قاچاقچیان داشت؟
بسیار زیاد و در بعضی مناطق این عبور و مرور به صفر رسید. صوت بیسیم کسانی که قصد عبور از مرز را داشتند در دسترس است که می‌گویند «وسیله‌ای بالای سر ما است، نمی‌توانیم نفوذ کنیم»، بعضی مواقع می‌گفتند «اینها منتظرند ما عبور کنیم تا با مقابله کنند»، در صورتی که پرنده‌های ما فقط در حال گشت هوایی بودند.
از زمانی که فعالیت‌های نیروی هوایی به صورت رسمی شروع شد، فعالیت گروهک‌های تروریستی بسیار کاهش پیدا کرد، حتی عبور و مرور قاچاقچیان کالا در مناطقی که دائماً پرواز برقرار می‌شد، به صورت گسترده از بین رفت.
سراوان یکی از مناطق پر دردسر بود که تروریست‌ها بسیار به آنجا علاقه داشتند. دلیل علاقه آنها به‌خاطر جای پای محکمشان در پاکستان بود، چرا که به راحتی می‌توانستند از نیروهایشان در سراوان پشتیبانی کنند. از زمانی که پروازهای گشت مرزی از فرودگاه سراوان با هواگرد "جایروپلن" آغاز شد، رفت و آمد تروریست‌ها و قاچاقچی‌ها به شدت کاهش پیدا کرد.
شهیدی که برای خرید پرنده‌های فوق سبک و آموزش خلبانان، از هزینههای شخصی استفاده می‌کرد
* یکی از مباحثی که درباره شهید مایلی شنیدیم و به نظرمان پررنگ جلوه کرد، این بود که با هزینههای شخصی وسایل مورد نظر را تهیه و آموزش‌های لازم فرا می‌گرفتند، در این باره خاطره‌ای به یاد دارید؟
شهید مایلی مرد بزرگ و بی‌نظیر، عابد و زاهدی بود. حاج احمد توانایی مالی بالایی داشت، اما تا جایی که به یاد دارم، خودش از آن بهره نبرد. شهید مایلی به راحتی از مال و جانش می‌گذشت، این موضوع در ماجرای ورود به مباحث آموزشی پرواز با هواگرد "جایروپلن" آشکارا قابل مشاهده است.
شهید مایلی با هزینه‌ی خودش به صورت شخصی تعدادی "جایروپلن" را به کشور وارد کرد. با هزینه‌ی شخصی آموزش‌های لازم را فرا می‌گرفت و به نیروهای سپاه پاسداران آموزش می‌داد، حتی بعضی مواقع برای آموزش‌های لازم با هزینههای شخصی مربی دعوت می‌کرد و مراحل تکمیلی را خود حاج احمد به نیروها در کادر سپاه می‌آموخت.
بعد از اینکه شهید مایلی این پرنده را به کشور وارد کرد، اولین تست‌های پروازی و چندین بار گشت‌های مرزی را با این پرنده صورت داد. بعد از تست‌های مختلف به همراه شهید نورعلی شوشتری، مجید فتحی‌نژاد و دیگر نیروهای هوا و فضای سپاه با این پرنده پرواز کردند و دیدند وسیله‌ای با کارایی بالا و مؤثر است.
شهید حاج احمد مایلی، پرچمدار ورود پرنده‌ی "جایروپلن" به یگان هوایی سپاه
* یعنی شهید مایلی اولین کسی بود که این پرنده را وارد نیروهای مسلح کرد؟
در جلسه‌ای که با سردار حاجی زاده داشتیم، شهید مایلی کاربردهای این وسیله را به ایشان توضیح دادند و موافقت شد تا این وسیله به جنوب شرق منتقل و مستقر شود. حمایت‌های جدی به عمل آمد تا این وسیله بومی‌سازی شود و الحمدالله بعد از تولید بالا از نمونه اصلی کارخانه بهتر شد و تمام انتظارات نظامی ما را برآورده کرد. تمام اینها زحماتی بود که حاج احمد کشید و یادگاری برجسته و خوبی را از خودش برای انقلاب اسلامی به‌جای گذاشت.
شهید مدافع حرم روح الله عبادی در کنار شهید حاج احمد مایلی
* با توجه به سبک بودن و ساختار خاص "جایروپلن" و همچنین آب و هوای منحصر به فرد استان سیستان و بلوچستان که کار خلبان‌ها را دشوار می‌کرد، شهید مایلی چگونه گشت مرزی می‌زد؟
سیستان و بلوچستان با شرایط آب و هوایی خشک، تور بالانس‌های خیلی شدیدی دارد. جریان‌های گرمی که شکل می‌گیرد به قدری زیاد است که خلبان شاهد صعود و سقوط آسانسوری 150 متری پرنده است. خلبان در آن شرایط هیچ نقشی در کنترل پرنده‌اش ندارد، به قدری استرس بالا می رود که شما قدرت تصمیم‌گیری خودتان را از دست می‌دهید.
شما اگر در منطقه فرودگاهی سراوان یک ساعت تماشاگر باشید، شاید بیش از 50 گردباد بسیار بزرگ ببینید که هرکدام از آنها می‌تواند پروازها را مختل بکند. حالا با تمام شرایط سخت آب و هوایی گفته شده، خلبان باید در ارتفاعی پرواز کند تا بتواند اجسام با حجم کم، مثل انسان را مشاهده کند. ما در گشت‌های هوایی به دنبال ستون‌های طولانی انسان و خودرو، تانک و... نیستیم، گشت‌های ما باید انسان‌های با جمعیت شاید کمتر از 10 نفر را شناسایی کنند که هر کدام از آنها می‌توانند با مخفی شدن پشت سنگ و... خودشان را استتار کنند. حال با این شرایط شما نمی‌توانی زیاد ارتفاع بگیری چرا که گستره دید بسیار کم می‌شود و اگر ارتفاع کم باشد خلبان باید با شرایط آب و هوایی مناطق دست و پنجه نرم کند.
شهید مایلی و شاگردانش میدان‌دار پرواز در شرایط آب و هوایی سخت
حالا خلبان در این شرایط می‌خواهد با هواگردی فوق سبک به نام "جایروپلن" پرواز کند که باد مثل پر کاه پرنده را جابه‌جا می‌کند. این سبک پروازها را هیچکس در هیچ جای دنیا تجربه نکرده بود و در هیچ دفتر آموزشی، راهنمایی‌های لازم ذکر نشده بود.
تجربه‌ی پرواز با این وسیله در مناطق سیستان و بلوچستان وجود نداشت، شهید حاج احمد مایلی کسی است که میدان‌دار پرواز در شرایط آب و هوایی سخت آن مناطق بود. ایشان با ریسک پروازی زیاد، با اعتماد و تکیه به خداوند، ایمان قوی، توانایی بالای خودش گشت‌های پروازی و مأموریت‌ها را شروع کرد و با تربیت نیروهایی با توانایی بالا پروازها را به راه انداخت.
* شهید مایلی چگونه نیروهایش را برای پرواز در آن مناطق آماده می‌کرد؟
خیلی از خلبان‌هایی که شرایط مناطق را می‌دیدند، می‌گفتند: فعلاً با این آب و هوا نمی‌شود پرواز کرد. شهید مایلی ابتدا بچه‌ها را به شرایط جوی سیستان و بلوچستان عادت داد. بعد به آنها می‌گفت آماده شوید برای پرواز، اما در محدوده فرودگاه پرواز می‌کنیم. برای اینکه شاگردان خلبانش با شرایط توربالانسی آنجا عادت کنند، اطراف فرودگاه زاهدان تمرین می‌کردند.
بعد از آمادگی نیروها، اگر مأموریت یا گشت‌زنی پیش می‌آمد، ابتدا خودش پرواز می‌کرد، بعد اگر شرایط مناسب بود، دستور می‌داد نیروها پرواز خود را شروع کنند.
ادامه دارد...
انتهای پیام/
