ستارگان مدفون در تخت فولاد| روایت روضه‌ای که پس از ۱۱۵ سال هنوز ادامه دارد
شیخ احمد مجتهد بیدآبادی در سن سیزده سالگى به مرتبه رفیع اجتهاد نائل آمد و به میرزا احمد مجتهد معروف شد؛ همه ساله در منزلش مراسم روضه خوانىِ دهه اول محرم برپا بود؛ چنانکه این سنت پس از ۱۱۵ سال هنوز ادامه دارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت فولاد مدفن بزرگان، علما و عرفای بسیاری است که نزد برخی از مردم هنوز به طور کامل شناخته شده نیستند، به سبب خدمات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی و علمی فراوانی که این بزرگان به جامعه ارائه کرده‌اند خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارش‌هایی به معرفی مشاهیر تخت فولاد می‌پردازد.
در این گزارش شیخ احمد مجتهد بیدآبادی؛ عالم فاضل و عالم فقیه را معرفی خواهیم کرد.
شیخ احمد مجتهد بیدآبادی؛ عالم کامل و فقیه زاهد، در حدود سال1278 قمری در اصفهان به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند آیتاللّه شیخ محمّدجواد حسینآبادى بود. جدش میرزا محمدحسن، ملقب به ناقوس بود، چون خطى بسیار زیبا داشت و عمدتاً به کتابت قرآن و متون اسلامى و نیز تابلوهاى خطى اشتغال داشت.
شیخ احمد بیدآبادى، در آغاز از محضر پدر دانشمندش بهرهمند شد و همواره با جدیت کامل به فراگیرى دانش مشغول بود. از دیگر اساتید وى، میرزا محمد باقر چهارسوقى (علامه صاحب روضات) و نیز برادرش، علامه میرزا محمدهاشم چهارسوقى بودند. وى چهارده سال توفیق شاگردى مرحوم صاحب روضات را داشت.
حفظ قرآن در 14 سالگی و اجازه اجتهاد در 13 سالگی
از آنجا که هوش و ذکاوتى سرشار داشت، قرآن را در سن چهارده سالگى حفظ کرد. کتاب معالم را در سن هفت سالگى خواند و از حفظ کرد. اشعار ابن مالک در کتاب سیوطى را که حاوى حدود هزار بیت است، از حفظ مىخواند. از همه مهمتر اینکه در سن سیزده سالگى به مرتبه رفیع اجتهاد نائل آمد و از اساتید معظّم خود اجازه اجتهاد گرفت و به میرزا احمد مجتهد معروف گردید.
وى شش اجازه از اساتید خود دریافت کرد که یکى از علامه صاحب روضات به سال 1304 قمری و دیگرى اجازه اجتهاد از علامه میرزا محمدهاشم چهارسوقى به سال 1305 قمری و اجازه ششم از پدرش به سال 1308 قمری در سن سى سالگى است.
آیت اللّه میرزا محمدجواد حسینآبادى در اجازهاى که به فرزندش، شیخ احمد داده، چنین مىنویسد: «چون بعضى از برادرانم از علما، براى فرزندم شیخ احمد از من استجازه کردند، در حالى که او نوجوانى بیش نبود، به آنان گفتم که اگرچه در این زمان هیچکس به اندازه او به چنین درجهاى از علم نرسیده است، ممکن است اهل عناد گمان کنند که اجازه من به او از حب پدرى است و به این جهت گفتم که دیگر اساتید به وى اجازه دهند. پس جمعى از بزرگان علماء، کثراللّه تعالى امثالهم، به او اجازه اجتهاد دادند، بعضى قبل از بلوغ وى بود و بعضى بعد از بلوغ وى، به حیثى که هیچکس جرأت انکار آن را نیافت و چون تعداد اجازت آن به پنج رسید، من نیز این اجازت را با ششمین اجازه از جانب خودم تمام کردم».
ارشاد و هدایت مردم توسط شیخ بیدآبادی
وی حدود پنجاه سال در اصفهان به اقامه جماعت و هدایت و ارشاد مردم پرداخت. در هفته، سه چهار شب منبر مىرفت و مردم را با مواعظ شافیه و نصایح کافیه خود بهرهمند مىنمود و در ماه مبارک رمضان، نماز و منبر آن مرحوم، رونق و اهمیّت به سزایى داشت.
بیدآبادی به امر تدریس نیز همّت مىگماشت و مَدْرس‌های وى یکى در مدرسه میرزا مهدى و دیگرى کنار منزلشان بود که هنوز موجود است. در مدت پنجاه سال حضور در محله بیدآباد و مدرسه میرزا مهدى، بزرگانى چند در محضر آن استاد بزرگ حضور مىیافتند و از علوم و کمالات و فضایل وى بهرهها مىبردند؛ از آن جمله مىتوان به آیات و حجج اسلام ذیل اشاره نمود:
برادر وى میرزا محمّدعلى شاهآبادى؛ آقا جمالالدین خوانسارى؛ شیخ محمّدرضا کلباسى، صاحب اجازه روایات از ایشان؛ ملا على ماربینى؛ آقارضا مظاهرى؛ سیّد عبدالحسین طیّب؛ آقا محمّد مقدس؛ شیخ احمد بیانالواعظین، صاحب اجازه روایت از ایشان؛ آقا سیّد محمدرضا شفتى.
از مرحوم میرزا احمد مجتهد بیدآبادى تألیفات مرتّبى باقى نمانده است و جزوات فقه و اصول نامرتب از تقریرات اساتیدش پس از فوت وى توسط اولادش نزد آیت‌الله شاه آبادی فرستاده شد.
جایگاه ویژه شیخ بیدآبادی در اخلاق و تقوی
شیخ احمد مجتهد از جایگاه ویژهاى در اخلاق و زهد و تقوى برخوردار بود و در فضایل انسانى و مکارم اخلاقى، مدارج بالایى را پیمود. چنانکه شاگردش بیانالواعظین اشاره کرده است، او در اخلاق و ارادت به خاندان عصمت و طهارت جدیّت تام داشت. وى محل سکونت خود را اهدایى از طرف حضرت رضا (ع) مىدانست و همه ساله در منزلش مراسم روضهخوانىِ دهه اوّل محرم برپا بود؛ چنانکه این سنت پس از 115 سال هنوز ادامه دارد.
وی از شب بیستم و یکم ماه رمضان شبانهروزى در مدرسه میرزا مهدى معتکف مىشد و عبادت مىکرد و در نوافل و مستحبات بسیار جدّى بود؛ به طورى که دعاى کمیل را در سجود نمازهاى مستحبى مىخواند.
در مورد جدیت در امر تحصیل همین بس که در طول چهارده سال شاگردى مرحوم صاحب روضات، حتى روزهاى تعطیل را هم به درس وى مىرفته است.
مرحوم شیخ احمد مانند پدر بزرگوارش در اصفهان به اجراى حدود الهى مىپرداخت. وی در مدرسه میرزا مهدى(مسجد المهدى) محکمه و مراجعه داشته، علاوه بر تدریس، به امور قضا و رفع اختلافات نیز اشتغال داشت.
شیخ احمد مجتهد بیدآبادى در روز چهارشنبه 21 جمادىالاول 1357 قمری مصادف با 29 تیر 1317 شمسی در حدود 80 سالگی وفات یافت و در تخت فولاد داخل بقعه بروجردى به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/164/ت