گزارش| تنهایی؛ قصه تلخ و تمام‌نشدنی جانبازان
جانبازان هشت سال دفاع مقدس، غیور مردانی شیردل هستند که روزگاری برای دفاع از میهن اسلامی پای در جبهه‌های حق علیه باطل گذاشتند اما امروز تنهایی آنان و بی‌توجهی مسئولان به آنها قصه تلخی است که انگار تمامی ندارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین به مناسبت میلاد علمدار دشت کربلا، حضرت ابالفضل العباس(ع) همنشین جان برکفان جبهه‌های حق علیه باطل شده و پای درد دل آنان نشستیم، به حق؛ جانبازان قزوین شهدای زنده این دیار مینودری‌اند، باید بیش از گذشته به آنان توجه کرده و قدردان رشادت‌های آنان باشیم.
همانگونه که علمدار کربلا جانباز حریم ولایت شد، جانبازان ایران اسلامی نیز با پیروی از ایشان بر طبق رهنمودهای رهبر کبیر انقلاب در راه عزّت و اعتلای میهن، جانفشانی و با خدای خویش معامله کردند.
جانبازان شهدای زنده‌اند و باید به پاسداشت رشادت‌هایی که برای امنیت و آرامش ما انجام داده‌اند بیش از گذشته مورد تقدیر و حمایت مسئولان قرار گیرند.
بسیاری از جانبازان استان، مهجور شده و گرد غم و غربت روزگار آنها را فراگرفته است نباید جانفشانی‌های این بزرگ مردان تاریخ به فراموشی سپرده شده و تنهایی و رخوت آنان را فرا گیرد.
امروز به سبب شیوع ویروس کرونا می‌توانیم ذره‌ای از تنهایی این مردان پر افتخار میهن را درک کنیم در حالی که تنها چند روز در سلامتی کامل جسم و جان، قرنطینه خانگی ما را کلافه کرده است، برخی از این جانبازان سال‌های متمادی از منازل خود خارج نشده و گلایه‌ای نیز نداشته‌اند.
مسئولان بیش از گذشته به جانبازان توجه کنند
عبّاس خرم نیا جانباز دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم در قزوین با بیان اینکه در سال 66 در شهر بانه دچار مجروحیت شده است اظهار داشت: براثر موج انفجار و ایجاد درد از ناحیه کمر به مرور، در سال 74 به صورت کامل دچار عارضه قطع نخاع شدم.
خرم‌نیا تأکید کرد: بسیاری از جانبازان با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارند و رسیدگی به انواع نیاز و مشکلات آنان مستلزم توجه و پیگیری مسئولان به این قشر حساس و آسیب پذیر جامعه است.
این جانباز دفاع مقدس گفت: سال‌های متمادی است که زندگی را از روی ویلچر نظاره می‌کنم و نه تنها قادر به انجام کارهای ساده و شخصی نبوده بلکه توانایی بالا آوردن دست‌ها تا دهان را نیز ندارم.
وی با بیان اینکه در زندگی با خداوند معامله کرده و هیچگونه انتظاری از دیگران ندارم، خاطرنشان کرد: توان قدردانی از ایثار اهل خانه را ندارم زیرا همیشه سختی‌های زندگی‌ام به دوش خانواده بوده و من همچون پرنده‌ای محبوس در قفسم که کاری از او ساخته نیست.
خرم‌نیا افزود: با لطف خانواده با همه محدودیت‌ها کنار آمده‌ام اما باز هر کجا که حاضر شوم این ویلچر یار غار من خواهد بود.
وی با اشاره به اینکه جانبازان از مردم انتظاری ندارند افزود: هیچگونه منّتی بر سر کسی نیست اما متأسفانه جامعه به جانبازان دفاع مقدس به چشم یک معلول نگاه می‌کنند و اینگونه رفتار تحقیر آمیز و سراسر ترحم در شأن هیچ انسانی نیست.
این جانباز دوران دفاع مقدس عنوان کرد: حتی به یک معلول نیز نباید با این دید نگاه کرد، زیرا هرچه که داریم از موهبت‌های الهی و هرنقصی که حادث شده از حکمت خدا است.
وی با بیان اینکه با توجه به محدودیت‌ها و مشکلات که پس از جنگ در جبهه‌های حق علیه باطل همیشه من همراه بوده، تنها پنج درصد جانبازی برای من ثبت شده است، گفت: البته در ابتدای جانبازی پیگیر درصد گرفتن نبودم و متأسفانه با بمباران بیمارستان بانه کلیه مدارک پزشکی‌ام از بین رفت و سندی برای ارائه به بنیاد جانبازان در دست نداشتم.
نگاه جامعه به جانبازان
حمید جهانبخش یکی دیگر از جانبازان دوران دفاع مقدس که از ناحیه دو چشم جانباز شده نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم در قزوین گفت: سال 60 در عملیات شکست حصر آبادان از ناحیه هر دو چشم به فیض جانبازی نائل شدم.
این جانباز دفاع مقدس با اشاره به اینکه نابینایی‌ام به ظاهر عارضه‌ای جسمانی است اما از نظر من موهبتی الهی به شمار میرود، تصریح کرد: خداوند به هر کسی که مصلحت بداند مواهب خود را عنایت می‌کند و امیدوارم لیاقت این لطف الهی را داشته و از این آزمون سربلند بیرون آیم.
وی با بیان اینکه متأسفانه در جامعه نگاه مردم به یک نابینا بسیار آزاردهنده است و این شرایط را برای حضور و فعالیت در عرصه‌های مختلف اجتماعی برای ما بسیار سخت کرده، خاطرنشان کرد: اگر چه که در هر عرصه‌ای وارد شده‌ایم کار و مسئولیت خود را به بهترین شکل ارائه کردیم اما امیدواریم نگاه جامعه نسبت به نابینایان تغییر کند.
جهانبخش افزود: در حال حاضر با دارا بودن مدرک کارشناسی ارشد علوم سیاسی و دارا بودن توانمندی‌های بسیار، کارمندی ساده در یک بیمارستان هستم، متأسفانه هر اندازه هم که یک جانباز یا معلول توانمند باشد، اما دیگران تنها یک ضعف و نقص ظاهری را مشاهده کرده و هیچگونه توانایی برای انجام کارهای مهم برای او متصور نیستند.
این جانباز دفاع مقدس گفت: چشم امید جانباز به خدا است وکمترین توقعی از مردم ندارد، اما این خواسته را عنوان می‌کنم که به فردی که نقصی در عضو دارد به چشم یک شهروند عادی در جامعه نگاه شود و نه کمتر از آن، زیرا جانبازان شهدای زنده‌اند و باید هوای دل‌های شکسته آن ها را داشت.
همسران جانبازان، پروانه‌وار گرد شمع وجود همسران شان می گردند
عذرا ملاحسینی همسر یک جانباز 50 درصد نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم قزوین با اشاره به سخنان مقام معظم‌رهبری، گفت: ایشان می‌فرمایند، بنده با همسران جانبازان زیاد برخورد می‌کنم، این بانوی فداکاری که برای خاطر خدا یک عمر زندگی خودش را برای مدیریت کردن و بهبود بخشیدن به زندگی یک معلول و جانباز می‌گذارد؛ کار بزرگی انجام داده است.
این همسر جانباز دفاع مقدس عنوان کرد: زندگی با همسری جانباز را عالمانه و عاشقانه انتخاب کردم، زیرا باور داشتم اگر در زمان نبرد حق علیه باطل توان حضور در میدان نبرد را نداشته‌ام ازدواج و خدمت به یک جانباز مرا نیز در ثواب اعمال او شریک خواهد کرد.
وی با بیان اینکه حتی پس از گذشت سال‌های طولانی از دفاع مقدس، اما جنگ برای جانبازان همچنان ادامه دارد، افزود: همسرم از ناحیه پا مجروح شد و چون عصب پا از بین رفته و ضخم پا هنوز بسته نشده، دائما در حال عفونت است.
این همسر جانباز ادامه داد: پاکسازی و ضد عفونی زخم و برداشتن گوشت‌های اضافه بسیار برایش زجر آور است وبرای تسکین درد او کاری از ما ساخته نیست.
ملاحسینی تأکید کرد: شاید بتوان گفت بار اصلی تا حدودی بر دوش ما قرار دارد، اما در مقابل تمام این زحمات از خداوند طلب صبر و آرامش می‌کنیم تا بتوانیم در این مسیری که انتخاب کرده‌ایم ثابت قدم بوده و ذره‌ای از این عشق و علاقه کاسته نشود.
این همسر جانباز افزود: همسرم علی‌رغم درد و سختی‌های زیادی که بر اثر عارضه جانبازی با آن ها مواجه شده، همیشه صبور، شاکر و مهربان بوده و این ویژگی باعث احترام و عزت بیش از حد او در بین مردم و اقوام شده است.
رضایت این شهدای زنده، نشانه لبخند خدا است
حاجیه شادمهانی همسر یک جانباز قطع نخاع نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم عنوان کرد: اگر در زندگی با یک جانبازی که علمدار کربلا را الگوی خود ساخته است، لذت و عشق را فراموش کنیم، قطعا سیل مشکلات و سختی‌ها به زودی ما را از پا خواهد انداخت.
وی ادامه داد: همسر یک جانباز قطع نخاع، فارغ از مسئولیت‌های دیگری که در زندگی بر عهده دارد، باید برای یک عمر مانند یک پرستار تمام وقت فعالیت کند و تمامی کارها چون نظافت، استحمام، آب و غذا دادن و بقیه امور را با عشق و صبوری برای همسر جانبازش انجام دهد.
این همسر جانباز گفت: اگر چه نیاز به قدردانی و تقدیر شدن از کسی ندارم اما تاکنون لبخند رضایت و دعای خیر همسرم، خستگی‌ها را از بین برده و توانی مضاعف برای ادامه مسیر به من داده است.
شادمهانی افزود: تنها روحیه عشق، ایثارو فداکاری است که می تواند صبر همسران جانباز را تمدید کند، اگر چه تمام کارهایی که انجام می‌دهیم پاسخگوی یک ساعت از رشادت رزمندگان اسلام برای حفظ امنیت کشور و حفظ نوامیس ایران اسلامی نخواهد بود.
به حق، همسران جانبازان شیرزنان عرصه دفاع مقدس هستند که جنگ برای آنها در هشت سال خلاصه نشده و همچنان در لحظه لحظه زندگی آنها در جریان است.
رزمندگان جوانی خود را نذر امام ودفاع از میهن کردند و همسران آنها جوانی و عمر خود را در پاسداری از این ارزشها و خدمت به جانبازان عرصه نبرد حق علیه باطل فدا نموده‌اند.
جز وصف دلاوری و رشادت این عزیزان کاری از ما ساخته نیست، پس شاید با احترام و قدردانی از ایثارشان، بتوانیم گوشه‌ای کوچک از سختی‌هایی که سال‌های طولانی با این دست و پنجه نرم کرده‌اند را جبران کنیم.
انتهای پیام/ش