گزارش تسنیم از یک طرح تحول در نیروی دریایی ارتش/ ناوشکن‌های جدید ایران چه ویژگی‌هایی دارند؟
استفاده از طرح بدنه در ناوهای آینده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران سبب می‌شود با پیشگیری از افزایش بیش از اندازه طول شناور، فضای بسیار بالایی برای حمل تسلیحات مختلف موشکی، بالگرد، پدافند قوی و البته سوخت و تدارکات بیشتر در ناو ایجاد شود.
گروه دفاعی خبرگزاری تسنیمــ متخصصان کشورمان در زمینه ساخت ناوهای جنگی تاکنون در دو رده محصولاتی را ساخته و به خدمت عملیاتی درآورده‌اند. در رده طول بدنه 47 متر و تناژ جابه‌جایی 275 تن، ناوچه رده «سینا» و در در طول بدنه حدود 94 متر و تناژ حدود 1400 تن ناو محافظ «جماران» و فروندهای بعدی آن ساخته شده‌اند که به‌زودی 2 شناور دیگر از این رده تحویل نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران خواهد شد.
اما تمامی این شناورها و حتی طرحهای بعدی در دست ساخت در نیروی دریایی ارتش یعنی ناو بزرگ آموزشی رزمی خلیج فارس و ناوشکن سنگین پروژه نگین، شناورهایی با طراحی مرسوم تک‌بدنه هستند. در دنیای شناورها، طرحهای دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفته است، شناورهایی با دو بدنه مشهور به «کاتاماران» و با سه بدنه که به آن «تریماران» گفته می‌شود.
* مزیت‌های فنی طرح سه‌بدنه
استفاده از این طرح در قیاس با طرح تک‌بدنه یا مونوهال مزیت‌های مختلفی به‌همراه دارد؛ افزایش پایداری، عدم نیاز به مخزن تعادل، سطح عرشه وسیع، حجم بالای خط آب زیادتر، ایمنی بیشتر بر اثر حوادث منجر به شکافته شدن بدنه، امکان فعالیت در آب‌های کم‌عمق، مقاومت هیدرودینامیکی کمتر در سرعت‌های بالاتر، سطح مقطع راداری کمتر از پهلو، طراحی شناور با طول کمتر در یک تناژ و حجم مشابه با شناور تک‌بدنه.
در شناور سه‌بدنه، در صورت واردشدن یک نیروی ناپایدارکننده (قرمزرنگ) از طرف دریا، نیروهای شناوری دوبدنه کناری با توجه به فاصله تا مرکز ثقل، به‌راحتی آن را خنثی می‌سازند
این مزیت‌ها سبب شده در 20 سال اخیر، پای این طرح پس از قایق‌های تندرو به ناوهای جنگی بزرگ هم باز شود. یک شناور انگلیسی به‌نام «تریتون» در سال 2000 اولین تریماران نظامی بود که برای اثبات فناوری و تحقیقات در این زمینه ساخته شد.
تریتون 97 متر طول و 2236 تن جابه‌جایی دارد. مهمترین شناور تریماران نظامی رده (کلاس) ایندیپندنت ساخت آمریکا با 127 متر طول و تناژ جابه‌جایی بیشینه 3104 تن است که در سال 2008 اولین فروند آن به نیروی دریایی این کشور تحویل داده شد.
تاکنون 10 فروند از این شناور وارد خدمت نظامی شده و 6 فروند دیگر در حال ساخت بوده است و برنامه برای 3 فروند دیگر وجود دارد. به‌واسطه تولید انبوه این شناور و سابقه عملیاتی بیش از 10 سال، این شناور مهمترین تریماران بزرگ نظامی است که قطعاً در مرحله طراحی مورد الگوبرداری توسط کشورهای دیگر قرار می‌گیرد.
شناور انگلیسی تریتون
ناو رده ایندیپندنت ساخت آمریکا
این شناور که پهنای بدنه آن 32 متر است به سرعت بیشینه 81 کیلومتر بر ساعت دست می‌یابد و با توجه به وسعت عرشه، حتی بالگردهای خانواده CH-53 نیز امکان فرود و پرواز روی این شناور را دارند و برد عملیاتی آن نیز در سرعت 33 کیلومتر بر ساعت، برابر 7964 کیلومتر عنوان شده است.
این ناو به توپ‌های 57 و 30 میلی‌متری، تیربارهای 12.7میلی‌متری و موشکهای عمودپرتاب هلفایر برای درگیری با اهداف دریایی و زمینی تجهیز شده است.
ناو ایندیپندنت قابلیت پذیرش یک بالگرد سی هاوک یا دو بالگرد بدون سرنشین فایراسکات را دارد و هدف از طراحی این شناور اجرای عملیات‌های متنوع در نزدیکی ساحل بوده است و به‌واسطه پایداری بالایی که طرح سه‌بدنه ایجاد می‌کند امکان عملیات تا فورس دریای 5 را نیز دارد.
یک شناور نظامی اندونزیایی 63متری تریماران که به‌طور بسیار گسترده‌ای از فیبرکربین در آن استفاده شده نیز در سال 2012 ساخته شده است. چینی‌ها نیز در مرحله طراحی دقیق یک ناو رزمی 142متری و 1450تنی تریماران با بیشترین پهنای عرشه 32.6 متر و سرعت نهایی 55 تا 65 کیلومتر بر ساعت مجهز به موشکهای پدافند هوایی عمودپرتاب برد متوسط HQ-16 هستند.
شناور سه‌بدنه ساخت اندونزی
ناو رزمی سه‌بدنه‌ای چینی
* ویژگی‌های تریماران ایرانی
در ایام بزرگداشت نیروی دریایی ارتش در آذر 1398 در نمایشگاه دستاوردهای این نیرو، از طرح شناور رزمی سه‌بدنه با نام پروژه «هرمز» رونمایی شد. فرمانده نیروی دریایی ارتش، این شناور را به نام موج‌ــ6 با تناژ 2000 تا 3000 تن معرفی کرد.
از این نظر ناو رزمی سه‌بدنه ایرانی تقریباً هم‌رده با ناو ایندیپندنت آمریکایی و نمونه چینی قرار می‌گیرد، در نتیجه احتمالاً طول آن نیز در حدود 120 تا 130 متر و عرض بدنه در حدود 30 متر قابل تخمین است.
به‌گفته فرمانده نیروی دریایی ارتش، کار طراحی این ناو به اتمام رسیده است و از سال 1399 کارهای ساخت آن شروع می‌شود، در نتیجه احتمالاً در سال جاری اطلاعات بیشتر و دقیقتری از این ناو جدید ایرانی منتشر خواهد شد.
طرح ناو سه‌بدنه موج‌ــ6 ایران
این طرح حرکت به‌سمت تغییر سبک و سیاق طراحی از شناورهای مرسوم تک‌بدنه به یکی از طرحهای پیشرفته میان ناوهای نظامی است که هنوز چند نمونه بیشتر از آنها ساخته نشده است و سابقه آنها نیز به حدود دو دهه اخیر بازمی‌گردد.
یکی از ویژگی‌هایی که در طرح موج‌ــ6 یا پروژه هرمز قابل مشاهده است، ایجاد قابلیت نگهداری از بالگرد در آشیانه است. در ناوهای قدیمی‌تر ساخت خارج یعنی ناوهای پشتیبانی خارک و بوشهر آشیانه نگهداری بالگرد وجود داشته است اما تاکنون در ناوهای رزمی ساخت ایران که وارد خدمت عملیاتی شده‌اند، تنها عرشه فرود و پرواز بالگرد تعبیه شده و آشیانه مختص آن تدارک دیده نشده است.
با وجود آشیانه، بالگرد امکان محافظت کامل در تمام شرایط آب‌وهوایی و تعمیر و نگهداری بسیار بهتری را خواهد داشت.
درب‌های آشیانه بالگرد و عرشه نشست و برخاست آن در موج‌ــ6
نکته دیگر اینکه تریماران ایرانی از 2 آشیانه بهره می‌برد در نتیجه احتمالاً امکان حمل 2 فروند بالگرد را خواهد داشت، این امر به‌مدد عرض بدنه بیشتر در طرح سه‌بدنه یا تریماران حاصل شده است. البته این عرض بیشتر به‌معنی عرشه پهن‌تر نیز هست در نتیجه بالگردهای بزرگ مانند SH-3D سی‌کینگ و RH-53D سی‌استالیون نیز می‌توانند در این عرشه نشست و برخاست داشته باشند.
* شکل بدنه پنهانکار راداری
در طراحی خطوط و صفحات بدنه این ناو از اصول طراحی پنهانکاری راداری استفاده زیادی شده است. صفحات بزرگ یک‌پارچه، زاویه‌های غیرعمود بر سطح افق و هماهنگی زاویه‌های بخش‌های مختلف تا حد امکان برخی از نکاتی است که سبب کاهش بازتاب راداری شناور می‌شود، به‌علاوه شکل بدنه توپ اصلی نصب‌شده در سینه ناو و توپ‌های دفاع هوایی نیز با همین اصول و استفاده از خطوط و صفحات متقاطع طراحی شده است.
دو پرتابگر 4فروندی موشکهای کروز ضدکشتی نیز در این ناو، قابلیت بالا آمدن پیش از شلیک و جمع شدن پس از شلیک را دارند و در شرایط عادی پشت صفحاتی از بدنه در بالاترین عرشه قرار می‌گیرند. این امر سبب حذف بازتاب راداری این پرتابگرها در رادارهای جست‌وجوی سطحی شناورهای دشمن می‌شود.
لازم به ذکر است در ناو سهند که اصول طراحی پنهانکاری راداری به‌طور نسبی نسبت به ناو جماران رعایت شده، برد کشف آن در رادارها به یک‌ششم کاهش یافته است.
طراحی بدنه مطابق اصول پنهانکاری راداری در موج‌ــ6
* سامانه‌های دفاع نقطه‌ای پرتعداد
یکی دیگر از ویژگی‌های طرح ناوشکن جدید ایرانی، تجهیز آن به 4 سامانه دفاع نقطه‌ای توپخانه‌ای «کمند» است. هر قبضه این سامانه از یک توپ 6لوله چرخان با کالیبر 30میلی‌متر بهره می‌برد و دارای نواخت تیر 4000 تا 7000 گلوله است، به‌واسطه این حجم آتش، کمند قابلیت بسیار بالایی را در انهدام اهداف هوایی خصوصاً موشکهای کروز ضدکشتی در محدوده برد خود دارد.
سامانه توپ 6لوله کمند
چینش این توپها روی ناو رزمی موج‌ــ6 به‌گونه‌ای است که هر سمت ناو توسط دو قبضه پوشش داده می‌شود اما قبضه‌های سمت دیگر نیز در محدوده‌ای قابلیت پوشش دادن اهداف در فواصل نه‌چندان نزدیک را خواهند داشت. 2 قبضه از این توپها در بخش جلویی ناو و 2 قبضه در قسمت انتهایی و قبل از عرشه بالگرد نصب شده‌اند. این 2 قبضه تقریباً در بالاترین ارتفاع بدنه نصب شده‌اند.
توپ اصلی ناو سه‌بدنه ایرانی هم به‌احتمال زیاد توپ 76میلی‌متری فجر27 خواهد بود که یک سلاح تمام‌خودکار با قابلیت انهدام اهداف سطحی و هوایی مختلف است.
نواخت تیر فجر27 بالغ بر 120 گلوله بر دقیقه است و امکان هدفگیری با رادار و سامانه‌های الکترواپتیک را دارد. برد مؤثر این توپ دریایی 12000 و برد نهایی آن 17000 متر است.
* رادار چشم عقاب
این رادار آرایه فازی که در آذر ماه 1397 معرفی شد دومین طراحی راداری جهاد خودکفایی نداجا با استفاده از توان متخصصان داخلی به‌شمار می‌رود. قبل از تریماران ایرانی، چند ناو رزمی دیگر شامل دماوند‌ــ2 و احتمالاً دنا قرار است این نوع رادار را به خدمت بگیرند.
رادار چشم عقاب از نوع آنتن ثابت است که برای پوشش 360 درجه اطراف از چهار آنتن که هر یک 1000 المان دارند استفاده می‌کنند. این چهار آنتن با زاویه 90 درجه نسبت به هم قرار گرفته و کل محیط پیرامونی شناور را پوشش می‌دهند. چشم عقاب قابلیت کشف همزمان بیش از 100 هدف سطحی و هوایی را دارد.
نمونه مقیاس‌شده رادار چشم عقاب در نمایشگاه دستاوردهای نیروی دریایی ارتش
برد این رادار که در باند S عمل می‌کند حدود 200 کیلومتر بوده و هر وجه این رادار قابلیت قفل روی 3 هدف مختلف را داشته و در مجموع شناور مجهز به چشم عقاب قابلیت درگیری همزمان با 12 هدف را در محیط پیرامون خود دارد.
در این رادار از قابلیت‌های پیشرفته ضد ضد جنگ الکترونیک (ECCM) با استفاده از تکنیک‌های خاص از جمله ارسال تصادفی پالس فرستنده، جابه‌جایی و تعویض سریع فرکانس، تجزیه و تحلیل جمینگ (جنگ الکترونیک) برای سامانه فرستنده، کنترل حساسیت نسبت به زمان، تغیرات سریع فرکانس تکرار پالس و فشرده‌سازی پالس بهره‌برداری شده است.
با توجه به اینکه احتمالاً ناو موج‌ــ6 در سال 1402 یا بعد از آن به مرحله تجهیز و نصب تجهیزات می‌رسد احتمال دارد که نمونه بهسازی‌شده‌ای از چشم عقاب روی آن نصب شود.
نکته مهم این است که آرایش رادارها روی موج‌ــ6 دو ردیف آنتن و در هر ردیف 3 آنتن برای پوشش 360 درجه است، یعنی شناور پروژه هرمز در مجموع از 6 آنتن رادار بهره می‌برد.
به‌خلاف نمونه فعلی چشم عقاب که هر آنتن باید 90 درجه را پوشش بدهد، در چینش مشاهده‌شده روی ناو سه‌بدنه جدید ایرانی، هر آنتن باید 120 درجه را پوشش بدهد. این امر به خودی خود نشان‌دهنده به‌کارگیری نمونه متفاوتی از چشم عقاب روی موج‌ــ6 است.
* 4 موشک تا صدتایی شدن
طبق طرح ارائه‌شده، ناوشکن تریماران ایرانی به‌واسطه فضای بسیار بیشتری که به‌دلیل طرح بدنه خود دریافت کرده است، قابلیت نصب 96 سیلوی پرتاب عمودی موشک را پیدا کرده است. این سیلوها مشابه انواع خارجی، قابلیت ذخیره انواع موشک‌ها از پدافند هوایی برد کوتاه تا بلند و موشکهای کروز ضد اهداف زمینی را خواهند داشت. 6 مجموعه 16تایی از سیلوهای پرتاب عمودی در قسمت جلویی یا سینه ناو موج‌ــ6 قابل مشاهده است.
محل استقرار پرتابگرهای عمودی روی ناو پروژه هرمز یا موج‌ــ6
به‌کارگیری موشکهای پدافند هوایی عمودپرتاب برای اولین بار قرار است در ناوهای دماوند‌ــ2 و دنا که در سال 1399 تحویل نیروی دریایی ارتش می‌شوند رقم بخورد، اما این موشک‌ها از نوع میان‌برد هستند.
در ناو موج‌ــ6 با توجه به طراحی جدید امکان ایجاد فضای کافی برای حمل موشکهای رده برد بلند با طول حدود 7.5 متر وجود دارد، مانند نمونه‌های متناسب با کاربرد دریاپایه از صیاد‌ــ4 که هم‌اکنون برد 200 کیلومتر را پوشش می‌دهند.
این موشک‌ها قابلیت دفاع هوایی یک ناو رزمی را از حد راهکنشی (تاکتیکی) فراتر می‌برند و وارد محدوده راهبردی می‌کنند. برد بلند، ارتفاع بلند و توان درگیری همزمان با چند هدف که احتمالاً در موج‌ــ6 با فرض توانایی‌های پایه سامانه چشم عقاب، به 18 هدف خواهد رسید سبب می‌شود تا این ناو رزمی توانایی پدافند هوایی عالی داشته و امکان تغییر راهبردی در فضای نبرد را داشته باشد.
یک سیلوی پرتاب عمودی موشک پدافند هوایی برد بلند خارجی در حال جای‌دهی در ناو
همین سیلوهای پرتاب همچون نمونه‌های خارجی امکان تجهیز به موشکهای برد متوسط و تا چهار موشک با قطر کمتر برای پوشش دادن بردهای کوتاه و اهداف کم‌اهمیت‌تر را نیز خواهند داشت.
شلیک موشک پدافند هوایی (سمت راست) و کروز ضد اهداف زمینی (سمت چپ) از پرتابگرهای عمودی در ناوشکن‌های مدرن
نکته دیگر امکان تجهیز موج‌ــ6 به موشکهای کروز ضد اهداف زمینی به‌واسطه سیلوهای پرتاب عمودی است. این موشک‌ها از بردهای 700 تا 2000 کیلومتر در ایران ساخته شده‌اند و توسعه نمونه دریاپایه و قابل شلیک از سیلوی عمودی نیز امری در دسترس متخصصان موشکی کشورمان است.
به‌واسطه این موشک‌ها، ناو موج‌ــ6 قابلیت تهاجمی فوق‌العاده‌ای می‌یابد و توانایی تحمیل اراده سیاسی را که از کاربردهای اصلی یک نیروی دریایی راهبردی است پیدا می‌کند.
ترکیب برد 2000کیلومتری موشک با برد چندهزارکیلومتری ناو موج‌ــ6 و البته تعداد بالای موشکهای قابل حمل، می‌تواند آن را به یک مهره با اثرگذاری بالا در منازعات نظامی تبدیل نماید.
نمای جانبی ناو رزمی موج‌ــ6
حرکت به‌سمت استفاده از طرح بدنه جدید در ناو رزمی جدید پروژه هرمز یا موج‌ــ6 سبب شده تا با پیشگیری از افزایش بیش از اندازه طول شناور، فضای بسیار بالایی برای حمل تسلیحات مختلف موشکی، بالگرد، پدافند قوی و البته سوخت و تدارکات بیشتر در ناو سه‌بدنه موج‌ــ6 ایجاد شود.
بی‌شک ساخت و به‌خدمت‌گیری ناو رزمی با طراحی پیشرفته و با این سطح از قابلیت‌ها، علاوه بر افزایش روحیه خودباوری بین جامعه و به‌ویژه متخصصان، هم نقش مهمی نیز در افزایش توانمندی‌های نیروی دریایی ارتش برای افزایش هرچه بیشتر وزن راهبردی این نیرو دارد.
انتهای پیام/+
