چرا برنامه‌های رمضانی بوی رمضان نمی‌دهند؟/ احمدزاده: جای مردم در برنامه‌ها خالیست
مجری قدیمی تلویزیون است؛ اول از همه ما را به‌یاد سفره‌های افطار و بازارچه‌های خیریه "جشن رمضان" می‌اندازد، برنامه‌سازی که ۱۸ سال عمر خودش را صرفِ برنامه قدیمی رمضانی تلویزیون کرد، حالا دلش می‌خواهد برای کرونا برنامه‌ای بسازد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه رمضان است و قدیمی‌ترها یادِ آن برنامه‌های ساده و تأثیرگذار دهه 60 و 70 می‌افتند، جایی که تازه تلویزیون صاحب "شب‌های رمضان" شده بود و بعدها "جشن رمضان" آمد؛ اما هنوز خبری از سریال رمضانی نبود. برنامه‌هایی که حتی با وجودشان هر سریالی چه خارجی و ایرانی را تهدید می‌کردند و مجالی به بیننده برای مشغولیت دیگری نمی‌دادند. تا چند سال گذشته برنامه‌های رمضانی حال‌وهوای ساده‌تر و جذاب‌تری داشتند الآن هم تلاش‌هایی برای جذب مخاطب می‌شود اما انگار بیشتر از هرچیز، دنبالِ ظواهرند، این همان اشکال راهبردی است که سیدکاظم احمدزاده هم به آن اشاره دارد؛ مجری و برنامه‌سازی که از سال 1375 وارد صداوسیما شد.
از کارهای شاخص او می‌توان به "شب‌های رمضان"، "مسابقه بزرگ"، "خانه چهلم"، "دوستت دارم مادر" اشاره کرد اما او بیشتر با اجرای برنامه‌های رمضانی به‌خصوص "جشن رمضان" شناخته می‌شود. البته دو سالی هم با "شهر عزیز" مهمان خانه‌های مردم شد که به‌دلیل پهن نشدن سفره‌های افطار سال گذشته این برنامه هم روی آنتن نرفت. او این روزها در برنامه عصرانه شبکه دو سیما "آدم‌های خوب شهر" و "الهیه" رادیو تهران اجرا می‌کند.
به‌سراغ این مجری و برنامه‌ساز قدیمی تلویزیون رفتیم و با او همکلام شدیم که مشروح این گپ‌وگفت را در ادامه می‌خوانید:
به ما می‌گفتند که خودشان را در برنامه ما می‌بینند
سیدکاظم احمدزاده مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه هدف برنامه‌ساز رمضانی باید خدمت به مردم و گره‌گشایی باشد به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: من هنوز هم می‌گویم کارهایی که به سرانجام رسیدند چیزی جز لطف خدا نبوده و اگر تأثیر و محبوبیتی هم پیدا کرده‌اند همه‌چیز به این عبارت برمی‌گردد: "هذا من فضل ربی". باورم این است برای کارهای مناسبتی چون رمضان، هدف برنامه‌ساز و عوامل کار، باید خدمت به مردم و یا گره‌گشایی از مردم باشد. بحمدالله این فرصت و زمان برای ما رقم خورد. برنامه‌هایمان از جنس مردم بوده و به ما می‌گفتند که خودشان را در برنامه ما می‌بینند. هیچ وقت به‌دنبال ظواهر در برنامه‌سازی نبودیم تا برنامه‌مان متکی به ظواهر و زرق و برق‌ها نباشد، مثل الآن که احساس می‌شود رنگ و لعاب و دکور باید بهتر باشد یا به مساحت لوکیشن می‌اندیشند تا محتوا و مسائل دیگر.
خاطره مجری قدیمی تلویزیون از "جشن رمضان"
وی با اشاره به ماجرای بیماری همسر مدیر تولید "جشن رمضان" افزود: تجربه نشان داده که برنامه هرچقدر ساده‌تر و از جنس مردم باشد بهتر است. ما خودمان را در معرض مردم و کوچه و بازار و قهوه‌خانه و محافل مردمی قرار می‌دادیم تا کاملاً از جنس خودشان باشیم. در برنامه‌سازی زندگی می‌کردیم، من فکر می‌کنم یکی از دلایل ماندگاری آن برنامه‌ها همین باشد. یادم می‌آید مدیر تولید ما در "جشن رمضان" که یکی از مؤثرترین افراد و عوامل کار به حساب می‌آمد همسرش لبِ مرز از کار افتادن کلیه‌اش بود و شب احیاء برنامه داشتیم و همه برنامه به‌عهده ایشان بود. خودش کار را ترک نمی‌کرد و باورش این بود که اینجا برنامه مؤثری درست شود حتماً حضرت به همسرش نظر خواهد کرد و همین اتفاق هم افتاد. نگاه‌های آن دوره این‌طوری بود و باعث می‌شد که این تأثیرگذاری‌ها و ماندگاری‌ها رقم بخورد.
به‌جای ظواهر، دنبالِ محتوا بودیم
احمدزاده تأکید کرد: وقتی امروز به فرم‌های کارهای قدیمی‌ام نگاه می‌کنم آن‌قدر محتوا قوی بود و فرم و ساختار ظاهری را تحت تأثیر می‌گذاشت که هیچ مخاطبی به‌دنبال این نبود که بداند کجا اجرا کرده، چه گریمی داشته و یا میکروفون را به چه‌صورت در دستانش نگه داشته است، این برنامه چه دکور و فضایی داشته و یا کت و کفش و لباس مجری چه بوده است. عظمت سوژه مخاطب، توجه مخاطب را به خودش جلب می‌کرد؛ من فکر می‌کنم تغییر سلیقه‌ها در برنامه‌سازی، قدری ذائقه‌ها و مسیرهای جلب مخاطب را تغییر داده است. اما می‌دانم که این مخاطب هنوز خریدار محتوا و جاذبه‌های مضامین است.
دلیل غیبت "شهر عزیز"
وی درباره غیبت "شهر عزیز" در کنداکتور رمضانی تلویزیون، خاطرنشان کرد: سفره‌ها پهن نمی‌شود، "شهر عزیز" هم نیست! بعد از آن سال گذشته به صداوسیمای قم رفتم و شاید جالب باشد که سازنده و برنامه‌ساز چندین‌ساله "جشن رمضان" به‌یک‌باره سر از شبکه استانی درآورد. امسال هم علاوه بر "آدم‌های خوب شهر" برنامه عصرانه شبکه دو سیما، رادیو پیشنهاد دادند و همیشه دوست داشتم در رادیو هم تجربه کار داشته باشم، چون رادیو را محترم و مقدم می‌دانم و واقعاً تلاشگری باوفا و بی‌غلّ‌و‌غشند! عاشقانه و بی‌تکلف کار می‌کنند، به همین خاطر امسال برنامه سحرگاهی "الهیه" رادیو را پذیرفتم.
چرا برنامه‌های امروزی کمتر رمضانی‌اند؟
احمدزاده در پاسخ به این سؤال که برنامه‌های امروز کمتر رمضانی‌اند، تصریح کرد: به‌جای اینکه من نظر بدهم و یا تحلیلی داشته باشم چقدر خوب است که مدیران مربوطه، بازتاب برنامه‌ها را از خانواده‌هایشان بگیرند. برنامه‌های قدیمی تلویزیون در ایام رمضان تأثیرگذارتر بود چون در دل و خط مردم قدم می‌گذاشت. خودم به زندان می‌رفتم و از نزدیک با زندانیان صحبت می‌کردم و پویش‌های واقعی شکل می‌گرفت، یا بیماران دیالیزی، ایتام و فقرایی که سخت زندگی می‌کردند. ان‌شاءالله این نسل هم بتوانند کارهایی بسازند که رسانه ملی را یک قدم به جلو ببرد، چون عقب بیفتم نه به گفته من، بلکه خود به خود مردم، رمضان‌شان را طور دیگری پُر می‌کنند و خوب نیست و این آسیب به رسانه است.
"جشن رمضان" را بهترین برنامهام می‌دانم
وی با ابراز اینکه "«جشن رمضان» را بهترین برنامهام می‌دانم"، گفت: «جشن رمضان» بهترین برنامه‌هایم بوده و «دوستت دارم مادر» برنامه‌ای بود که در راستای توجه به خانواده ساخته شد و نقطه عطف فرمایشات مقام معظم رهبری در مقوله توجه به خانواده و احترام به پدر و مادر بود. بعد از 4 سال تولید و اوج گرفتن و جا افتادن، امروز کسی به ساخت این برنامه توجهی نمی‌کند.
کشته‌های نوروزی بیشتر از کشته‌های کرونایی
مجری قدیمی تلویزیون علاقه دارد برای کرونا برنامه‌ای بسازد و از طرفی می‌گوید که آمار کشته‌های تصادفات بین‌شهری در ایام نوروز بیشتر از آمارهایی است که درباره کرونا می‌دهند؛ سیدکاظم احمدزاده تصریح کرد: وقتی به آمار کشته‌های نوروزی تصادفات بین‌شهری توجه کنیم می‌بینیم در دوران تعطیلات، آمارها بیشتر از سه‌ماهه کرونا است. البته فارغ از همه اتفاقات خوب و بد، تلنگری بود که به داشته‌هایمان بیشتر توجه کنیم و حداقل در زمان مرگ، به همدیگر دلگرمی بدهیم. اما امروز به‌خاطر این ویروس، نمی‌توانیم همدردِ هم باشیم. این ویروس خیلی چیزها را به یاد ما انداخته و می‌اندازد؛ یاد نعمت‌هایی که داشته‌ایم و اصلاً به آنها توجهی نداشتیم.
علاقه احمدزاده به ساخت واقعیت‌های کرونا
احمدزاده با اشاره به اینکه دوست دارد برای کرونا برنامه‌ای بسازد، گفت: اگر قرار بود الآن برنامه‌ای بسازم، دوست داشتم واقعیت‌ها و محرومیت‌های کرونا را در قالب برنامه‌ای به رخ مخاطبین بکشانم، بیننده‌هایی که هرکدام کارهایی می‌کردند و آرزوهای رمضانی داشتند، گروهی به مسجد و هیئت می‌رفتند و یا کنار پدر و مادر و خانواده و دوست و آشنا، روزه‌شان را افطار می‌کردند، اما ناگزیرند که در منزل بمانند و قرنطینه خانگی را تحمل کنند، دلشان برای نماز جماعت تنگ شده و یا برنامه‌ریزی‌هایی برای هیئت رفتن داشتند، اما امروز همه برنامه‌ها این است که "نخورید و دست نزنید!"، مردم دلشان تنگ شده برای دیدن فوتبال و والیبال و من دوست دارم برنامه‌ای برای نشان دادن همه این واقعیت‌ها بسازم.
چیزهایی که با آمدنِ رمضان به یاد "آقای مجری" می‌آید
او درباره چیزهایی که با آمدنِ رمضان به یادش می‌آیند، تأکید کرد: رمضان می‌آید یاد گرفتاری مردم می‌افتم، چرا که همه گرفتاری داریم؛ یکی گرفتار گناهان و خطاها و کوتاهی‌هایش است و هر گروه و شخصی هم انواع و اقسام گرفتاری‌های دیگر را دارند و بهترین و زیباترین و طلایی‌ترین موقعیت برای توجه به اطراف و گرفتاری‌هایمان، رمضان است. تا بتوانیم گرهی و کار و مشکلی را برطرف کنیم. این همدلی و گره‌گشایی باید در آنتنِ تلویزیون نمایان باشد؛ آن برنامه و رویکرد موفق خواهد بود.
"جشن رمضان" مخاطب سریال هندی شبکه 1 را می‌گرفت
احمدزاده با اشاره به 17 سال تهیه‌کنندگی "جشن رمضان" خاطرنشان کرد: یادم می‌آید که نورالدین سبحانی اولین تهیه‌کننده "جشن رمضان" بودند و من از سال 1375 وارد عرصه اجرا شدم، و به‌جز یک سال، 17 سال بعدی را خودم تهیه‌کنندگی کردم. الآن 4 سال است که در این برنامه نیستم و فقط این را بگویم که روزی این برنامه آن‌قدر بیننده داشت که توجه تماشاگران سریال هندی شبکه یک را هم به خودش جلب می‌کرد. برنامه می‌تواند آن‌قدر قدرتمند باشد اگر همه‌چیز اصولی کنار هم باشد. باید امروز علاوه بر توجه به ساختار و محتوا، به این فکر کنیم که چقدر این ذائقه و سلیقه را تغییر داده‌ایم.
جای چه‌چیزهایی در تلویزیون خالی است؟
این مجری و برنامه‌ساز قدیمی تلویزیون در پاسخ به این سؤال که جای چه‌چیزهایی در تلویزیون خالی است، تأکید کرد: جای مردم در برنامه‌ها خالی است و من اعتقادم بر این است که باید برنامه‌ها، گره‌های واقعی و مشکلات مردم را باز کنند، نباید فقط صرفاً در جهتی حرکت کنند که تنها دیده شوند، مردم باید بتوانند خودشان را در آیینه آن برنامه ببینند وگرنه سازندگان و عواملش نتوانسته‌اند به توفیق اصول برنامه‌سازی دست یابند.
واکنش به دستمزدهای نجومی بازیگران
او در پاسخ به سؤالی درباره دستمزدهای نجومی بازیگران، افزود: رسانه پول ندارد و خط و ربطش را صاحبان سرمایه و آن کسانی که پول دارند، تعیین می‌کنند، در حالی که باید خطوط اصلی را صاحبان اندیشه، فرهنگ و تربیت برنامه‌سازان واقعی و مدیران کاربلد تعیین کنند، اما صاحبان سرمایه با خودشان می‌گویند "چون ما پول می‌دهیم خودمان هم تصمیم‌گیرنده‌ایم". ان‌شاءالله سازمان صداوسیما از این فقر خارج شود و بتواند خودش برای خودش تصمیم بگیرد.
انتهای پیام/+
